De boodschap achter jezelf saboteren
Veel van onze klanten zijn in de war. Voelen onrust. Het is alsof het leven van vele mensen op losse schroeven is komen te staan. Het perspectief is ook voor velen onder ons zoek. We tasten als het ware in de mist. Het is alsof alles wat vroeger werkte nu niet meer werkt. Misschien voor even, misschien voor altijd. Wie zal het zeggen?
Ik herken dat zelf eigenlijk ook wel.
Ik merk bij mezelf op dat een aantal oude patronen zich terug tonen. Zo is bijvoorbeeld de zelf-saboteur in mij terug wakker geworden onder de vorm van uitstelgedrag. In plaats van de taken af te werken waaraan ik begonnen ben, stel ik weer veel uit. Ik merk op dat ik terug veel in mijn hoofd zit. Een plek waar ik oeverloos kan verdwalen van de ene gedachten naar de ander, van het ene idee naar het ander. Zonder dat ik iets daadwerkelijk afwerk of uitwerk. Waardoor ik mezelf vol-doening ontneem.
Ik word daar zo moe van…
Kabouter Lui
Ja, van mezelf kan ik inderdaad soms goed moe worden. Omdat ik dacht dat ik ondertussen begrepen had hoe uitstelgedrag te “genezen”. Omdat ik dacht dat ik ondertussen wist hoe ik deze “state of mind” kon overwinnen.
En ja, ik weet ondertussen inderdaad hoe. Ik help zelfs veel mensen om dit gedrag om te buigen in daadkracht. Enkel merk ik op dat ik momenteel zelf weinig doe met deze kennis. En als ik het toch probeer vanuit wilskracht merk ik op dat het me dermate veel energie kost dat ik het weer opgeef.
What’s going on?
Getriggerd door de context waarin we met zijn allen zitten, de context van onzekerheid waarin ik persoonlijk zit, is er momenteel iets anders voor mij nodig. Iets anders alvorens de kracht van daadkracht terug op te pikken. Ik heb duidelijk even een “break” van daadkracht nodig. Eerst mag ik terug helder voelen en zien waar ik mijn daadkracht voor mag inzetten. In plaats van als een kip zonder kop rond te lopen, vraagt mijn systeem mij momenteel om even te bezinnen.
Weet je waar het woord sabotage eigenlijk vandaan komt? Ik ontdekte dit onlangs. Deze kennis was weer een volgende sleutel voor mij en bracht mij het inzicht waarom ik nu ervaar wat ik ervaar en hoe deze zelf-sabotage te ontrafelen. Zonder mezelf op mijn kop te zitten, zonder mezelf blaaskes wijs te maken.
Saboteren komt van het Frans woord “Sabot”, dat schoen betekent. In het begin van de industrialisatie stond welzijn op het werk niet op de agenda. Alles draaide om productiviteit. In fabrieken, aan de lopende band staan, betekende vele lange uren achter elkaar draaien zonder pauze. Arbeiders hadden ontdekt dat ze de productielijn letterlijk konden onderbreken door met de schoen (sabot) naar bepaalde onderdelen te gooien :o). Dan stopte de productielijn en hadden ze eindelijk pauze tot dat de storing opgelost werd. Nu, spijtig genoeg is dat een mes dat aan twee kanten snijdt. Ja, ze kregen pauze, want de band draaide niet meer, maar tegelijkertijd werden ze ook niet meer betaald.
En dat is zelf-sabotage eigenlijk ook. Een mes dat aan twee kanten snijdt. Tenminste als je de boodschap ervan verkeerd interpreteert.
In mijn voorbeeld van uitstelgedrag denk ik eerst dat uitstellen soelaas biedt, ruimte creëert om allerlei leukere dingen te doen dan dat wat dient afgewerkt te worden. Zeker met het talent van ideeënfontein. Maar, tegelijkertijd voel ik me er niet goed bij. En merk ik op dat ik mezelf op de kop zit omdat ik mijn woord aan mezelf niet nakom. En dat vreet dan aan me. Ik zit dan te schipperen tussen andere “leukere” dingen doen en schuldgevoel. Niet fijn dus.
Het inzicht dat mij helpt om hier weer eens anders naar te kijken is de boodschap achter het uitstellen onderzoeken. En dat doe ik aan de hand van de vraag: Van wat heb ik even een “break” zo nodig? Om mijn batterijen terug op te laden en mijn daadkracht na de “break” terug op te pikken.
Mezelf deze vraag stellen telkens als ik de neiging heb om uit te stellen helpt me momenteel ontzettend. Het gaat nooit over de taak die ik wil uitstellen. Het gaat altijd over iets dieper. En als ik er dan gehoor aan geef en er iets mee doe, dan gaat het afronden van die taak, weliswaar iets later, als van zelf.
Vroeger zou ik mezelf op de kop zitten, mezelf beoordelen, veroordelen, klein maken, …. En nu, nu luister ik naar de stem achter die stem. Wat heeft die me te vertellen. Want ieder van ons heeft zijn sleutels in zich. Het “enige” dat ervoor nodig is, is durven jezelf observeren, durven rauw in je eigen spiegel te kijken, durven zien wat er echt speelt voor jou. En dat kan helemaal iets anders zijn dan voor alle andere mensen rondom jou. So what?
Be honest with yourself. Be true to yourself. Live your life.
En zo zit het leven vol verrassingen. En zijn oude patronen die even terug komen pieken geen falingen, maar kruimeltjes. Kruimeltjes die als je ze volgt leiden naar jouw wijs-heid, naar jouw leeropportuniteiten. Met mildheid en compassie voor jezelf. En van daaruit ook naar anderen.
Leef bewust, leef voluit!
| Van Denken Naar Daadkrachtig Doen |
|---|
| Wil jij weg van je uitstelgedrag? Ben jij er op dit moment klaar mee? Dan is dit misschien wel iets voor jou! |
De workshop ‘Denken naar Daadkrachtig Doen’ die we met InsideUp al bijna 30 keer fysiek hebben gegeven speelt hier ook mooi op in. Wat wil jij echt bereiken? Met wat wil jij aan de slag? Hoe kan jij jouw denken ombuigen naar meer doen. Hoe neem jij je persoonlijk leiderschap vast? We hebben deze workshop intussen in een online jasje gestoken.
Deze dagworkshop is nu ook verkrijgbaar in de InsideUp Online Academy.
Meer info en inschrijven doe je hier: https://www.insideup-academy.be/van-denken-naar-doen/
Niet te lang over nadenken, gewoon doen!
