Survival of the Kindest

Survival of the Kindest

door | mrt 31, 2020 | Persoonlijk Leiderschap

De toespraak (5’16”) van Jesse Klaver, topman van Groen Links in Nederland inspireert me en deel ik graag met jou.

Het gaat niet om de politieke partij.

Het gaat om de woorden, de inzichten, de inspiratie die hij bij mij teweeg brengt.

Gesproken van mens tot mens.

Hoopvol.

Compassion is to look beyond your own pain, To see the pain of others

Waarmee kan ik je helpen?

Werken aan jezelf kan elk moment.  Laten we de angst ombuigen naar iets positiefs, naar extra tijd voor jezelf, naar tijd om te groeien en sterker in je schoenen te staan, want we hebben met z’n allen nog een hele weg af te leggen, met vallen en opstaan.

PS: Persoonlijk leiderschap en zelfvertrouwen gaan hand in hand.  Het online traject Start2BeYou van 5 weken begeleidt jou hierin. Meer info via https://www.insideup-academy.be/start2beyou/

PS: Lees het boek Vol-DOENing, je hoeft er niet de deur voor uit. We sturen het je met veel plezier op zonder verzendkosten.  De meest effectieve tools en inzichten zijn in dit werkboek vervat om van jouw dag elke dag een optimale dag te maken boordevol voldoening. Dit kan heel eenvoudig via https://www.insideup-academy.be/voldoening/

Waar kies jij voor?

Waar kies jij voor?

door | mrt 18, 2020 | Persoonlijk Leiderschap

We gaan slapen in de ene wereld en worden wakker in een compleet andere wereld.

Ongeziene maatregelen worden wereldwijd getroffen. Hevige emoties borrelen op. Individueel en collectief.

Ik vind er allemaal wel iets van. Ik weet niet altijd zo goed hoe hier allemaal mee om te gaan. Dus heb ik tot nu toe deze prachtige quote van Rumi als leidraad gehanteerd:

Listen to Silence. It has so much to say.

Ik ben zoekend, samen met heel veel andere mensen.

Zoekend naar hoe angst en onzekerheid een plaats te geven.   

Zoekend naar hoe meer bewust te kunnen kiezen voor rust, kalmte en vertrouwen. 

Angst en onzekerheid activeren mijn oude patronen.

Oude patronen van emotioneel eten. Zoet, zout, maakt niet uit. Ben niet kieskeurig dan.

Oude patronen van uitwerken van mijn frustratie op een ander. Door de quarantaine in ons gezin is mijn oudste zoon hier voornamelijk slachtoffer van.

Oude patronen van overprikkeld raken en me dan mentaal af te sluiten. En nu ook nog eens fysiek.  

Blij ben ik er niet mee. Maar deze oude patronen horen bij mij wanneer ik onder stress sta.  

Het zijn mijn voorbodes. Ze nodigen me uit om liever met mezelf te zijn. Om mezelf extra in de watten te leggen. Om mezelf een extra me-time momentje te gunnen. Om bewuster met mijn keuzes om te gaan. Opdat de stress tijdig aangekeken wordt en een plaats krijgt, alvorens het een serieuze loop met mij kan nemen.

Ik heb geleerd om mijn voorbodes te observeren en te aanvaarden. In mildheid.

Daardoor kan ik de ander ook zien achter het stress-gordijn. Weliswaar met andere patronen, maar wel een gelijkaardige oorzaak: angst en onzekerheid.

Ik wil niemand overtuigen van hoe wel of niet te zijn; wat wel of niet te doen.

Ik ben wel oprecht nieuwsgierig naar de ervaring van elkeen. Zonder oordeel. Dat is oprecht mijn intentie. En soms lukt het me niet, maar meestal wel. Door vallen en opstaan.  

Elkeen mag dit op zijn manier verwerken.

BE KIND. For everyone you meet is fighting a battle you know nothing about.

Voor mezelf merk ik dat ik het emotioneel eten onder controle krijg door de emoties die ik even niet aankan eerst probeer te herkennen, erkennen en probeer gewoon te voelen. Heb ik daarna nog nood aan emo-food dan geef ik er bewust aan toe. En soms duurt het een aantal weken. Soms gewoon een avond. Alleszins merk ik dat het ervaren van de negatieve impact van de emo-food op mijn mentaal en fysiek motiverend werkt om de gezonde draad terug op te pikken. Het is alsof ik dan opnieuw weet waarom ik voor gezond wil gaan. Dit gaat sneller en sneller. Ik word vaardiger in het vallen en opstaan ;o).

Wat het afreageren van mijn frustraties op anderen betreft: mijn zoon heeft al vele keren mijn verontschuldigingen mogen aanhoren. Gek, want dat had ik nooit van tevoren kunnen bedenken, creëert dit een sterkere band tussen ons.

We are all beautiful imperfect human beings 

Dit weten, erkennen en aanvaarden van mezelf maakt van mij oprecht een mooier mens. Want ik kan met veel meer compassie de imperfectie van anderen aanschouwen, aanvaarden en gewoon laten zijn.

Wat ik vandaag plots merkte, dankzij een zoom-meeting met een businesspartner uit de UK, is dat verbinden echt een verrijking is. Na de call had ik echt terug goesting en energie om aan de slag te gaan. Terwijl er net voor ik me vooral alleen voelde. Dus ja, we isoleren ons om gezondheidsredenen, voor onszelf en voor anderen, maar we hebben alle technologische snufjes voor handen om met elke mens oprecht te verbinden en kracht te putten van elkaar. Ik hoorde hetzelfde van een vriendin die haar zoon aanmoedigde om de juf te bellen omdat hij een opdracht niet begreep. Haar zoon voelde zich na het telefoontje terug verbonden en toonde zich meer gemotiveerd dan ervoor in zijn (t)huiswerk.

Wij mensen, zijn sociale wezens, en putten hieruit ook energie.
Laten we dit zeker niet vergeten.

Ik zie je;

Ik hoor je;

Ik respecteer je;

Ik begrijp je.

Want je bent een deel van mij en ik van jou; of ik dat nu luidop durf zeggen of alleen maar in stilte (h)erken.

Ongeziene omstandigheden brengen onvoorspelbare emoties naar boven. Soms emoties waarvan je dacht dat je ze al opgelost had.

Laten we er gewoon voor elkaar zijn. Laten we elkaar proberen begrijpen.  

Wat als we meer nieuwsgierigheid aan de dag brengen voor de ervaring van een ander dan dat we het goed of fout vinden?

Wat als we de mens in elkaar zien?

Wat als we de mens in onszelf zien?

Alles toelaten en aanvaarden.

Om vervolgens opnieuw bewust te kiezen.

Opnieuw en opnieuw.

Want opstaan hoort nu eenmaal bij vallen. 

Opnieuw en opnieuw kies ik voor kalmte, rust en vertrouwen.

In mezelf en in de ander.

Leef bewust, leef voluit!

Werken aan jezelf kan elk moment.  Laten we de angst ombuigen naar iets positiefs, naar extra tijd voor jezelf, naar tijd om te groeien en sterker in je schoenen te staan, want we hebben met z’n allen nog een hele weg af te leggen, met vallen en opstaan.

PS: Persoonlijk leiderschap en zelfvertrouwen gaan hand in hand.  Het online traject Start2BeYou van 5 weken begeleidt jou hierin. Meer info via https://www.insideup-academy.be/start2beyou/

PS: Lees het boek Vol-DOENing, je hoeft er niet de deur voor uit. We sturen het je met veel plezier op zonder verzendkosten.  De meest effectieve tools en inzichten zijn in dit werkboek vervat om van jouw dag elke dag een optimale dag te maken boordevol voldoening. Dit kan heel eenvoudig via https://www.insideup-academy.be/voldoening/

Wie wil jij zijn?

Wie wil jij zijn?

door | mrt 6, 2020 | Persoonlijk Leiderschap, Professioneel Leiderschap

Ik ben net terug van een weekje Jeruzalem. Dé bakermat van heel wat culturen. Stad van contrasten in een land waar veel om te doen is. Een blog met overpeinzingen, eens iets anders, of toch niet…

Jeruzalem.

Het gevoel van hoop en verdriet wisselen elkaar razendsnel af.

Verdriet omwille van wat we elkaar allemaal aandoen omwille van de verschillen.

Hoop om in deze stad zoveel verschillende soorten mensen samen hetzelfde te zien nastreven.

Op een andere manier. Ja, heel zeker, op een andere manier. Maar au fond wel met hetzelfde doel. Rust vinden in zichzelf, trouw aan wat groter is dan zichzelf, met respect voor alles wat er al geweest is en hoopvol voor wat komt.

Onafhankelijk van al dan niet geloven, onafhankelijk van ras, van nationaliteit.

Onafhankelijk van dit alles, voelde ik vooral liefde en sereniteit. Een zeer stille vorm van liefde en sereniteit. Eentje die je van binnen helemaal stil maakt en van buiten doet stralen. Eentje die vraagt om zelf autoriteit op te nemen en te voelen waar jij eigenlijk voor staat. Je uitnodigt om daar dan ook werk van te maken. Eentje die geen dwangmatige controle aanvaardt, noch het opleggen van regels nodig heeft. Eentje die ons allen verbindt.

Toen ik jou zag en wij samen elkaar

Wat als we nu kiezen om te zoeken naar gelijkenissen? In plaats van naar verschillen?

Wat als we nu kiezen om eerst de ander te begrijpen? In plaats van eerst begrepen te willen worden?

Wat als we bewust worden van onze vooroordelen en hier bewust van af stappen?

Zouden we dan niet in staat zijn om meer in verbinding met elkaar te staan? Zou de wereld er dan niet mooier uitzien? Voor onszelf, voor de ander, voor iedereen?

Is dit naïef? Ik denk het niet.

Ik denk dat dit uitermate krachtig en transformerend kan zijn.

Maar hoe begin je hieraan?

Gewoon door het zelf te doen. Bij elke ont-moeting? Bij elk gesprek? Je eigen gedachten en gevoelens onder de loep nemen? Je bewust worden van dit alles en dit stap voor stap om te buigen.

Met vallen en opstaan. Zoals steeds.

Durven kiezen hiervoor is mind blowing.

Durven kiezen hiervoor is niet gemakkelijk.

Ik ervaar het nog steeds als tegen de stroom in.

Jezelf horen “oordelen” en andere “veroordelen” …. Mmm …. Ik heb al vele momenten van schaamrode kaken gehad. Van mijn eigen oordelen, overtuigingen, gedachten en gevoelens over anderen en daardoor eigenlijk ook over mezelf.

Ze wegstoppen, doen alsof je ze niet hebt, je voordoen alsof je er boven staat, werkt niet. Ze zien, omarmen en stap voor stap ombuigen, wel!

Dit vraagt bewust-zijn bij jezelf. Dit vraagt zelf-zorg om dit werk te doen. Dit vraagt keuzes maken en prioriteiten durven stellen.

Dit vraagt persoonlijk leiderschap pakken. Voor wat je doet, voor wat je niet doet, voor wat je zou willen maar nog niet doet.  

Dit vraagt ook mildheid en compassie naar jezelf. Zeker wanneer je teleurgesteld bent in jezelf omdat je iets zegt of doet dat niet overeenstemt met de persoon die je wilt zijn. De sleutel ligt dan niet in hardheid, maar in mildheid. Naar jezelf toe.  

Dan mag je stilstaan.

Erkennen wat je wel al doet in de richting van de persoon die je wilt zijn.  Erkennen welke groei je nog mag pakken, zonder excuses te verzinnen, gewoon rauw eerlijk.

Dan mag je jezelf ook onvoorwaardelijk feliciteren en graag zien voor al wat je probeert.

En vanuit deze innerlijk plek van liefde en sereniteit zie je helder en duidelijk de gelijkenissen met anderen. Je ziet helder en duidelijk dat iedereen rondom jou ook gewoon oprecht zijn best doet.

Dat kleurt je dag in kleuren die je hart doen zingen.

You have to do what I right for you. No one walks in your shoes

Je zal merken dat de hardheid die je naar jezelf uitte en naar anderen projecteerde stap voor stap verdwijnt. Je ervaart meer compassie en mildheid naar jezelf toe en daardoor ook naar anderen. Omdat je oprecht weet wat het van je vraagt om een intentie te plaatsen en te merken dat je er zelf nog niet helemaal naar leeft. Je voelt je meer dan ooit verbonden, gezien en gehoord.

En net daar draait het toch allemaal om, niet?

Jezelf gezien en gehoord voelen voor wie je bent, voor de moeite die je doet, niet voor het resultaat dat je al dan niet behaalt.

Wat als we het resultaat zouden zien als de strik rond het cadeautje; én het proces, de moeite die jij elke keer opnieuw doet om die betere versie van jezelf te zijn, als het cadeautje.

Leef voluit en geniet!

Ik ben benieuwd hoe jij met de strik en het cadeautje omgaat. Laat het ons gerust weten in de reacties hieronder.