Go hard of go home… Niet meer.
Dit is het liedje dat ze net op de fitness speelde.
Toegegeven, goede beat om je op dreef te houden.
Maar klopt de boodschap voor mij?
Een aantal jaren geleden zou ik het onmiddellijk beamen. Maar nu?
Waar heeft het toe geleid? Heeft het me geholpen of niet? Hoe denk ik er vandaag over?
Ik heb de fysieke work-out gebruikt om ook aan mentale gymnastiek te doen ;o).
Wel, ik kan je oprecht zeggen dat de boodschap me niet geholpen heeft.
Integendeel.
Nu zie ik dat in. Toen niet.
Het heeft me gekraakt.
Het heeft mijn perfectionisme gevoed.
Het heeft gemaakt dat ik me telkens gefaald voelde, ondanks al mijn inspanningen en al mijn mooie verwezenlijkingen. Het was nooit genoeg.
Het heeft mijn zwart-wit denken verstevigd.
Terwijl quasi alles “grijs” is. En daar bedoel ik niet mee dat het grauw of triest is. Daar bedoel ik mee dat slechts weinig dingen in het leven zwart/wit zijn, of zwart/wit kunnen aangepakt worden.
Er zijn vele tinten tussen in. Zelfs meer dan vijftig…
Maar deze boodschap heeft mij doen geloven van niet.
En gezien dat gewoonweg niet de realiteit is was ik vaak gefrustreerd, of teleurgesteld in mezelf. Want ik dacht dat het aan mij lag.
Ik kon niet elke dag alles geven, tot het uiterste gaan, …
Ik had momenten van energie en daadkracht en wilskracht. Maar ik had ook momenten dat het wat moeizamer ging.
Op die momenten dat het moeizamer ging werd ik keihard met mezelf. Dat duiveltje op mijn schouder kon dan echt heel lelijke dingen zeggen tegen mij. “Zie je wel dat je het niet kunt!”; “Wie denk je wel dat je bent!”; “Je gaat door de mand vallen, en dan weet iedereen dat je het niet waard bent.” …. En zo kan ik nog even doorgaan.
Iedereen rondom mij kon precies zijn daad- en wilskracht op het zelfde peil houden. Ik niet. Dus, er moest wel iets mis zijn bij mij. En dan ging ik er nog harder tegenaan.
Tot de volgende teleurstelling….
Groot was mijn verbazing om te ontdekken dat ik niet alleen was.
Dat eigenlijk de meeste mensen niet continu op een even hoog niveau kunnen presteren. Dat na inspanning voor elkeen ontspanning dient te volgen.
Dat “falen” een onderdeel van leren en groeien is én niet persoonlijk dient opgenomen te worden. Integendeel.
De vraag kan zelfs gesteld worden of de persoon die nooit fouten heeft gemaakt wel gegroeid is. Misschien is de persoon continu in zijn comfort zone blijven zitten. Wat helemaal ok is als dat is wat de persoon zelf wilt. De prijs die dan meestal betaald wordt is het opgeven van je dromen. Bang om fouten te maken. En ik zeg dit oprecht zonder enig oordeel.
Change is never easy – you just get better
Januari is bijna voorbij. Het gaat snel. Razend snel.
Het is ook het moment dat de meeste goede voornemens beginnen te sneuvelen, als ze al niet gesneuveld zijn. Vanuit dat zwart-wit denken.
We bepalen een doel, we plaatsen een intentie en beginnen er vol goede moed aan. Denkende dat we geen obstakels meer gaan tegen komen. Dat we het nu echt serieus menen en gewoon gaan doen. Ja! Want we zijn echt gemotiveerd. Sommigen onder ons hebben hun doel gedeeld met anderen om onder druk van peer pressure het ook echt te realiseren. Anderen visualiseren hun doel in een mood of vision board en kijken er elke dag naar om het zich te herinneren. Nog anderen gebruiken bepaalde beloningsmethodes als stok achter de deur.
Heel veel wegen leiden naar Rome. Alleszins, is het duidelijk dat een intentie plaatsen maar het begin is van een lang proces van vallen en opstaan, van focus en discipline.
Het is een lang proces om je groei-mindset weer een stapje verder te ontwikkelen.
Een mindset die de realiteit aanvaardt zoals ze is en vanuit die realiteit handelt.
Het vraagt dus om de verschillende tinten van het leven te aanvaarden en te waarderen. Want anders dreig je je nieuwe gewoonte in stilte te begraven. Met vooral teleurstelling en een knauw in het vertrouwen in jezelf als gevolg.
Herken je het volgende scenario?
Tien kg vermageren lijkt een eenvoudig doel. Of 5km lopen. Of een omzetverhoging met 10%. Of …
Deze worden zeer gemakkelijk gesteld. Alle kennis om deze te bereiken is voor handen. En toch worden velen van deze doelen niet gerealiseerd.
Deels omwille van het zwart-wit-patroon, “Go hard or go home”.
Het schoentje wringt in het consequent keuzes maken in de richting van je doel, elke dag. Niet af en toe. Maar telkens wanneer de keuze zich aandient. Het gaat hier daadwerkelijk om micro-keuzes die het verschil maken: In de zetel ploffen of loopschoenen aantrekken? Snel een pizza halen of toch nog gezond eten op tafel toveren? …
En dat weten we allemaal. Dit is niets nieuws.
In mijn oud zwart-wit denken begon ik aan de uitvoering van mijn plan. Van zodra ik één keer miste voelde ik mij gefaald. En in plaats van dit als één van de vele tinten van het leven te zien en eruit te leren, gaf ik het op. Zo eenvoudig kan zwart/wit zijn. Cynisch bedoelt natuurlijk.
“In mijn hoofd”
In mijn wekelijkse facebook live “In mijn hoofd” lichtte ik onlangs kort toe hoe ik er vandaag mee om ga. Hoe ik vandaag de verschillende tinten toelaat in mijn leven. Niet perfect. Wel voldaan en ondersteunend.
link naar Facebook live
Misschien helpt het jou om je intentie opnieuw op te vissen en alsnog verder te zetten. Of inspireert het jou als het morgen wat moeilijker is om vol te houden.
Geef jezelf minstens 66 dagen de tijd. Dat is de tijd die nodig blijkt te zijn om van een nieuwe eenvoudige gewoonte een reflex te maken zoals bijvoorbeeld tanden poetsen is. Het vraagt dan weinig wilskracht en de keuzen wordt quasi automatisch gemaakt.
Een nieuwe eenvoudige gewoonte. Weet dus dat gewoontes die minder eenvoudig zijn voor jou meer tijd zullen vragen om geïntegreerd te geraken in je leven. Dat betekent dat de fase van zeer bewust kiezen voor het nieuwe langer zal duren. Dat betekent dat obstakels regelmatig je zullen uitnodigen om je intentie te herbevestigen.
So what! Let’s have fun and play till we get to the next level of the game.
Wat is er wel mogelijk?
Laat deze vraag je leiden doorheen je transformatie. Of een andere, die je zelf uitvindt, en je uitnodigt om je groei-mindset te activeren.
Onthou dat we als mens de neiging hebben om te overschatten wat we kunnen bereiken op korte termijn en onderschatten wat er mogelijk is op lange termijn.
Ga voor de lange termijn.
Wees beslissend.
Maar ook mild met jezelf terwijl je het pad bewandelt.
Leef voluit en geniet!
PS: hierbij de link naar ons e-book rond keuzestress.
