Voel jij de lentekriebels ook al? De zon verwent ons stap voor stap met steeds meer licht én warmte. We hebben er lang op mogen wachten, waardoor elke zonnestraal gewoonweg zalig voelt.
Vandaag wil ik het met jou hebben over dingen waar ik nog niet veel van weet, maar me de laatste tijd wel bezighouden. Ik wil het hebben over de artificieel intelligente chatbots zoals ChatGPT en Bing.
Ik heb er de laatste weken kennis mee gemaakt in mijn vakgebied en ik sta te kijken van wat nu al mogelijk is. Ik had er al eens maanden geleden van gehoord. Ik had me toen uit nieuwsgierigheid zelfs aangemeld op ChatGPT om er wat in rond te neuzen. Ik herinner me dat ik toen dacht: dat is “nice”, zonder meer. Ik zat toen dus duidelijk nog in de ontkenningsfase, besef ik nu. Zo van, jaja, maar niet voor mij.
Naar aanleiding van een webinar komt het terug op mijn radar en plots hoor ik een expert de mogelijkheden vertellen over deze AI chatbots. En nu besef ik dat ik dit niet meer kan ontkennen. Mijn hart begint letterlijk sneller te kloppen terwijl ik de informatie over me laat komen. Dit is voor mij een teken dat ik hier iets mee moet doen. Dat dit me wel degelijk aanbelangt. Er is ook een gevoel van onwerkelijkheid dat me overvalt. Zo van: “Hé, wat is dit nu? Is dit echt allemaal al mogelijk? Waar heb ik de laatste tijd gezeten dat ik dit niet gezien heb?”
Ik beslis om deze keer Bing AI te exploreren.
Als ik eerlijk ben, dan moet ik bekennen, dat mijn attitude in dit stadium vrijblijvend en terughoudend is. Je weet wel, zo van: “Het zal wel weer een storm in een glas water zijn; het zal wel niet voor mij zijn; ik ga het eens bekijken zodat ik kan zeggen dat ik het gedaan heb…” Dus, ondanks een webinar vol feiten en mogelijkheden zit ik duidelijk nog in “weerstand”.
Alles is altijd in verandering. Yes!
Maar als we eerlijk zijn, houden we niet altijd van die verandering die ons noodzaakt om uit onze comfortzone te stappen, laat staan van die verandering die ons vraagt om onszelf opnieuw uit te vinden. Kan het nu even niet stabiel en rustig zijn?
Mijn nieuwsgierigheid wint het en ik geef de volgende instructie aan Bing AI:
blogpost – kort – enthousiaste stijl – onderwerp: mindset.
WAUW! Hierbij het resultaat:
“Wil je meer leren over mindset en hoe je jezelf kunt ontwikkelen? Dan ben je hier aan het juiste adres! In deze blog deel ik een aantal tips en inspiratiebronnen die je kunnen helpen om een groeimindset te ontwikkelen. Een groeimindset is de overtuiging dat je altijd kunt leren en verbeteren, ongeacht je talenten of intelligentie. Met een groeimindset sta je open voor feedback, uitdagingen en nieuwe ervaringen. Je ziet fouten als leermogelijkheden en niet als mislukkingen. Een groeimindset helpt je om meer plezier en voldoening te halen uit je werk en je leven.
Een paar tips om een groeimindset te ontwikkelen zijn:
– Wees nieuwsgierig en stel vragen. Probeer elke dag iets nieuws te leren of te ontdekken.
– Geef jezelf complimenten voor je inzet en vooruitgang, niet alleen voor je resultaten.
– Vraag om feedback en sta open voor kritiek. Zie het als een kans om te groeien en niet als een aanval op je zelfbeeld.
– Zoek uitdagingen op die je uit je comfortzone halen. Durf risico’s te nemen en experimenteer met nieuwe ideeën of methoden.
– Leer van anderen die succesvol zijn op jouw gebied. Lees hun boeken, blogs of artikelen, volg hun cursussen of workshops, of vraag ze om advies.
Een van de beste bronnen die ik heb gevonden over mindset en persoonlijke ontwikkeling is het boek Mindset: de weg naar een succesvol leven van Carol Dweck. In dit boek legt ze uit hoe onze mindset onze prestaties, motivatie en relaties beïnvloedt. Ze geeft ook praktische tips en oefeningen om van een vaste mindset naar een groeimindset te gaan.
Een andere bron die ik graag volg is de blog van Sanny Verhoeven, Sanny Zoekt Geluk. Sanny is een vlogger en coach die zich richt op feelgood inspiratie voor een vrolijk en dankbaar leven. Ze deelt haar persoonlijke verhalen, tips en ervaringen over hoe je gelukkiger kunt worden door dankbaar te zijn voor wat je hebt en positief te denken.
Ik hoop dat deze blog je heeft geïnspireerd om meer te leren over mindset en hoe je jezelf kunt ontwikkelen. Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen en tips over dit onderwerp. Laat het me weten in de reacties hieronder!“
Goed geschreven. Accurate informatie. Het wordt in amper 30 seconden gegenereerd.
Ongelofelijk!
Op mijn vraag om een abstracte foto van mindset te genereren mag ik na 45 seconden kiezen uit 4 creaties, waaronder deze:
Via bijkomende instructies kan ik zelfs aanpassingen vragen om het meer naar mijn hand te zetten.
Op mijn vraag hoeveel gepubliceerde blogs door AI geschreven zijn krijg ik geen cijfer, noch een percentage. Wel dat deze absoluut in de lift zitten, dat de teksten steeds beter worden en steeds moeilijker te onderscheiden zijn van blogs geschreven door mensen. Er wordt ook verwezen naar 3 artikels die hier recent over verschenen zijn, van 3 verschillende bronnen.
Ik ben onder de indruk.
Dit is nog maar het tipje van de sluier van wat er vandaag reeds mogelijk is. Want naast deze AI chatbots, heb ik teasers gezien van Microsoft Copilot, een AI Assistant. Het belooft revolutionair te zijn qua productiviteitswinst.
WAUW!
Wat doen deze ontwikkelingen met jou?
Met mij?
Eerlijk? Ik voelde me even overweldigd! Je weet wel, die fase waarin je denkt dat het enkel voor anderen van toepassing is, totdat blijkt dat het ook voor jou is. Zo van: “Oh shit, die had ik kunnen zien aankomen, maar heb ik niet gezien.”
Ik voelde mijn hoofd tollen van vragen, gebaseerd op angst vanuit het niet weten, vanuit onzekerheid, … Als ik het enkel beperk tot bijvoorbeeld het schrijven van blogs popten vragen op zoals bijvoorbeeld: “Wat voor zin heeft het nog om blogs te schrijven?; Welke toegevoegde waarde hebben die nog als ik ze gewoon kan laten genereren? ”; …
Ik zat duidelijk in mijn statische mindset. En ik heb ook effectief een tijdje geen blog meer geschreven.
Als ik de verandercurve van Kübler-Ross erbij zou pakken denk ik dat ik in deze fase in “de put” zat, overmand door apathie. Van ontkenning naar weerstand, over overweldiging naar apathie, of wat ik ook wel “de put” noem.
Ik had ervan gehoord, dingen over gelezen, het zelfs eens uitgeprobeerd zoals hierboven geschreven. MAAR – digibeet als ik mezelf soms voel – daarna ook gewoon helemaal naast me neergelegd en vergeten. Totdat de wake-up call kwam onder de vorm van een webinar en 2de try-out.
Het is nu tijd om dit vast te pakken en te onderzoeken. Voor mezelf betekent dit dat ik mijn groeimindset mag aanspreken voor dat deel waar ik mezelf nog te veel in mijn statische mindset bevindt. Namelijk, voldoende geïnformeerd geraken over de technologische mogelijkheden van AI. Niet om expert hierin te worden, haha! Wel om voldoende kennis op te doen om opportuniteiten te kunnen zien waar mogelijk. Gedaan met de struisvogeltactiek! Terug dat doen wat nodig is om mezelf terug keuzemogelijkheid te gunnen vanuit vertrouwen.
Wat zijn de mogelijkheden? Wat zijn de valkuilen? Hoe kunnen we ons aanbod verrijken? Hoe kunnen we AI gebruiken in het voordeel van onszelf en onze klanten? Of hebben we de vrijheid om AI langs ons neer te leggen? Hoe ziet dat er dan uit? En nog heel veel andere vragen …
We do not have all the answers…
But we are creative!
We just need to open that mind again, and again, and again …
Ik heb zin om op ontdekkingstocht te gaan! Ik ben oprecht benieuwd naar de mogelijkheden, naar wat ik allemaal ga leren.
En ondertussen blijf ik verder inzetten op die vaardigheden die mijn persoonlijk leiderschap versterken om de weg voor ons met vertrouwen en plezier te bewandelen. Zoveel als mogelijk op het hobbelig pad dat leven nu eenmaal is.
Ik laat mijn angst los en ik kies voor vertrouwen!
Heb jij tips voor deze digibeet? Let me know! Ik laat me graag door jou inspireren.
Als je je afvraagt waarom deze blog deze titel draagt? Wel, dit bekennen aan jou, is voor mij best wel spannend. Het voelt kwetsbaar om te delen dat ik niet mee ben met dit aspect van het leven. Rondom mij ben ik dikwijls de “vreemde vogel”, en zo heb ik me opnieuw ervaren tijdens dat webinar. Iedereen rondom mij was precies al mee. Ik niet. Ook om door reflectie achteraf te zien hoe ik die verandercurve doorloop en hoe dit impact heeft op mijn mindset is confronterend. Dit is mijn expertisedomein, ik weet wat ik “moet” doen, en toch doe ik het niet.
Haha! Opnieuw het bewijs dat ik mens ben en geen robot.
Yes! En net dat maakt het verschil.
Ik ben uniek. Jij bent uniek.
Laten we nu net dat meer tonen, meer eren, meer delen en vieren.
Om er samen iets moois van te maken.
Elke dag opnieuw.
Stralend falend banen we ons een eigen-wijze weg doorheen dit groot avontuur.
Ik hoop dat het goed gaat met je, dat je zorg draagt voor je lichaam, geest en hart. Ik hoop dat je je gedragen, gesteund en geliefd voelt. Ik hoop dat je weet en voelt dat jij het verschil kunt maken in hoe jij je eigen dag kleurt mét impact op de mensen rondom jou.
Wees openhartig als een kind, nieuwsgierig als een kind, vergevingsgezind als een kind. Wees oprecht als een kind, kijk met de verwondering van een kind, heb onvoorwaardelijk lief als een kind, en wees spontaan als een kind. EN Neem verantwoordelijkheid als een volwassene, voor alles wat er vanuit jou getoond wordt.
De titel van de blog vandaag verwijst naar een aan-DOEN-ing waaraan ikzelf jaren geleden heb. Ik ben er zelfs bijna aan onderdoor gegaan. Niet letterlijk, wel figuurlijk.
Dingen doen, denken en zeggen waarvan ik denk dat anderen die van me verwachten. That was the story of my life. Om erbij te horen, om niet uitgesloten te worden, om geliefd te zijn, om …
Stap voor stap verloor ik de verbinding met mezelf. Het werd steeds moeilijker – en soms zelfs onmogelijk – om te voelen en weten wie IK was, wat IK wou, wat IK dacht. Ik leefde andermans leven. Ik leefde het leven dat anderen vonden dat ik moest leven.
De connectie met mijn eigen hart verzwakte beetje bij beetje. Gevoelens van vreugde, liefde en verbazing waren steeds moeilijker te ervaren. Maar ook gevoelens van verdriet, boosheid en afkeer werden sterk afgevlakt. Angst, schuld en schaamte namen de overhand en werden mijn kompas. Zonder dat ik dat zelf echt doorhad. Zonder dat de buitenwereld dit aan mij kon zien.
You never know what’s going on in someone’s life. You never know what’s going on behind what they present. Sometimes the people with the biggest smiles are struggling the most. So, be kind. Always.
Ik herinner me nog momenten dat ik meetings voorzat met een hoofd dat aanvoelde alsof het gevuld was met watten. Hopend dat ik de juiste woorden zou zeggen, de juist houding zou aannemen opdat niemand het aan me zou zien. Ik herinner me nog momenten dat ik mijn klein mannen voor me zag spelen. Ik stond erbij en keek ernaar, zonder gevoel. Ik herinner me nog momenten dat we op vakantie gingen, echt mooie reizen, naar plekken waar de natuur nog ongerept is. Maar zelfs hier kon ik de vreugde niet voelen.
Alles doen om erbij te horen, succesvol te worden bestempeld – wat dat ook mogen betekenen – en daar dan ook in slagen. Weliswaar in de ogen van de ander. Vanuit mijn eigen ogen voelde ik de eenzaamheid groeien. Alsook het gevoel van niet begrepen worden, noch gezien worden voor wie ik echt was. Dat kon ook niet, want ik liet “mijn echte ik” nooit zien of horen. Dit is de prijs die ik betaald heb om mezelf in de steek te laten ten koste van wat ik dacht dat de ander van mij verwacht om erbij te horen. Diepe zucht!
Dit zelfde patroon heeft er ook voor gezorgd dat ik mezelf nooit echt eigenaar voelde van mijn successen. Met een bescheiden glimlachje wuifde ik deze weg, in de hoop om geen jaloezie op te wekken. Ja, in de hoop om er gewoon verder bij te blijven horen.
Terwijl ik dit schrijf, voel ik de zwaarte terug van al die jaren pleasen. En tegelijkertijd schijnt ook de winterzon door het raam. HEERLIJK!
Nu weet ik dat het gedrag van pleasen mij gediend heeft, totdat het dat niet meer deed. Ik kan zien dat ik toen geloofd heb dat dit de enige optie was voor mij. Ik kan zien dat erbij horen toen belangrijker voor mij was dan horen bij mezelf. Ik kan zien dat het mijn interpretatie, mijn inkleuring van de werkelijkheid was. Ik kan zien dat ik het zo vaak geoefend had dat het een deel van mijn persoonlijkheid werd.
Het zat hem in heel kleine en heel grote dingen.
Van JA zeggen tegen een vriendin die iets vraagt terwijl ik duidelijk een NEEN voel; of door toch dat stuk taart te eten omdat het bezoek dat meegebracht heeft terwijl ik mezelf net beloofd heb om 30 dagen zonder suiker te gaan; of door niet te gaan sporten omdat de ander afzegt, terwijl ik zelf zin heb om te gaan maar mezelf stop opdat de ander geen schuldgevoel zou ervaren.
Tot het afwijzen van mijn eigen roots omdat deze maatschappelijk als minder-waardig werden bestempeld. Of dat nu waar is of niet, dit was gewoon mijn interpretatie als klein meisje, waardoor dit mijn werkelijkheid werd.
Sometimes you don’t feel the weight of something you’ve been carrying until you feel the weight of its release.
Het goede nieuws: weten dat pleasen gewoon een gedrag is. Met andere woorden: ik kan er ook niet voor kiezen. Ik kan ook kiezen om de prioriteit te verleggen van horen bij de ander naar horen bij mezelf. Het vraagt een heldere beslissing, en heel heel heel veel oefenen om dat ingebakken gedrag te vervangen door gedrag dat bij verbinden met mezelf hoort. Ik hou van de vooruitgang die ik maak tijdens dit avontuur. Pleasen wordt steeds minder mijn default. En in vele situaties al niet meer aanwezig. Uiteraard is dit afhankelijk van de context, mijn gesprekspartner, mijn eigen gevoel van vitaliteit.
Wat ontzettend geholpen heeft, is een goed begrip van de universele waarde van naastenliefde. We kennen allemaal wel het gebod “Heb je naasten lief als jezelf”. Om dit oprecht goed te doen, impliceert dit gebod dat je eerst van jezelf moet leren houden. Alleen dan heeft “Heb je naasten lief als jezelf” waarde. Ook vraagt dit gebod niet dat we de ander als belangrijker zien dan onszelf, noch dat andermans behoeften belangrijker zijn dan die van ons.
Ik wil er voor een ander zijn, maar NOOIT ten koste van mezelf.
Hier kies ik elke dag bewust voor. Vanuit een liefdevol gevoel voor mezelf en de ander. Omdat ik geloof dat als wij hier allemaal voor kiezen, we samen naastenliefde naar een ongezien niveau zullen tillen. We geven dan vanuit een glas dat overstroomt van liefde, vreugde en verwondering; in plaats van geven uit een glas gevuld door angst, schuld en schaamte.
Zo kunnen we “disease of pleasing” transformeren in “joy of living our crazy & unique self”.
De wereld heeft ONZE uniekheid nodig, wij hebben ONZE uniekheid nodig.
Don’t die with your unique music still in you. Don’t die with your purpose unfulfilled. Don’t die feeling as if your life has been wrong. Don’t let that happen to you.
En vanuit deze wens voor mezelf, wens ik dit ook jou toe, alsook de mensen rondom mij.
Wat weer iets anders van mij vraagt.
Welkom “loslaten van controle”! Welkom “vertrouwen in de wijsheid van de ander”!
Dat kan soms nog een dingetje zijn bij de mensen zeer kort bij mij. Maar dat is misschien een onderwerp voor een andere blog 😉.
Ik hoop dat het goed gaat met je, dat je het jaar met plezier en energie ingezet hebt, dat je goed voor jezelf zorgt.
Ondertussen zijn we al eind januari en ik zou deze blog willen wijden aan het gewoon worden aan je oncomfortabel voelen.
Misschien heb jij net zoals ik een aantal nieuwe doelen opgesteld voor jezelf; Of misschien denk jij nu dat dat niets voor jou is omdat het zo niet werkt voor jou; Of misschien heb jij wel doelen opgesteld, maar zijn ze ondertussen al terug in de vuilbak beland omdat het volhouden niet lukt; Of misschien wil jij wel doelen opstellen, maar ben je ze nog aan het finetunen.
Welke jouw situatie ook is, deze blog wil je zeker gelezen hebben tot het einde.
Ik wil je aan de hand van mijn eigen doelen en ervaring nieuwsgierig maken naar jouw avontuur.
Misschien herinner je je nog één van mijn doelen van vorig jaar: 750 km lopen. Dat was voor mij een ambitieus doel. Ik moest mijn tenen ervoor uitkuisen om dat te bereiken. En heb ik het bereikt? Neen. Ik had wel 605 km op mijn teller staan. Een resultaat waarop ik fier ben!
Ik heb nog nooit in mijn leven zo consequent gelopen.
Tot voor vorig jaar zat ik vast in een start-to-run-loop: starten met een start-to-run; stoppen, soms al na een week, soms na 10 weken; terug de moed vinden om opnieuw te starten, soms na een aantal weken, soms na jaren. En opnieuw, en opnieuw, en opnieuw …
Ik heb mijn doel niet bereikt, maar ik heb mezelf wel overtroffen. Yes!
Meer nog, ik heb dit resultaat bereikt in combinatie met crossfit, sinds september.
Ik vertel dit niet om te stoefen. Neen. Ik vertel dit om je te zeggen dat als ik dit kan, jij ook jouw doel kan bereiken. Tenminste dat doel dat belangrijk én interessant genoeg voor jou is. Met andere woorden JOUW doel. Niet een doel waarvan je denkt dat je het zou moeten doen omwille van het feit dat dat nu eenmaal is wat anderen doen, of wat anderen van je verwachten, of … JOUW doel.
Wat heeft bijgedragen tot mijn succes?
Eerst en vooral weten, begrijpen en voelen wat het belang is van doelen in het leven.
Doelen geven betekenis en focus in je leven.
Vooruitgang boeken geeft voldoening.
Dit is precies wat ik ervaren heb.
Op baaldagen toch gaan sporten, kleurde mijn dag anders. Mijn kijk op mezelf veranderde. Waardoor ik andere dingen ging doen dan ervoor.
Setting goals will make you happy,
working on your goals and feeling progress will make you happy,
achieving your goals is great … for a minute or ten!
Misschien herken jij dit ook? Je wilt iets. Je doet wat nodig is. Je hebt het. Je bent even blij en je bent al bezig met het volgende dat je wilt.
Met andere woorden, het stellen van doelen doe je eigenlijk niet voor het doel zelf. Je doet het omdat de weg ernaar toe betekenis geeft aan je leven. Je doet het voor de persoon die je wordt terwijl je eraan werkt.
Wil je een leven met meer zingeving?
Stel jezelf dan doelen die gealigneerd zijn met wie je wilt zijn! En werk er stapsgewijs in kleine eenvoudige (micro)stapjes naartoe zodat je stapsgewijs de voldoening van het vooruitgaan kunt ervaren.
Net zoals ik met mijn 750 km. De eerste microstap was dag 1 van week 1 van de start-to-run. De 2de stap was dag 2 van week 1. De 3de was dag 3 van week 1. Totdat ik 5 km kon lopen. Vervolgens was het 5 km vasthouden.
Elke run heb ik getrackt. Old-school-wise, gewoon in een notitieboekje: datum, duurtijd, gemiddelde hartslag, hoogste hartslag, aantal gelopen kilometers en totaal aantal gelopen kilometers. Elke keer opnieuw. En zo zag ik enerzijds mijn vooruitgang van aantal kilometers op mijn teller. Maar ook iets anders. Ik zag dat stapsgewijs mijn gemiddelde hartslag lager werd. Yes! En zo komen we op mijn WAAROM.
Your WHY is the fuel that keeps you going
Even if you don’t feel like doing so!
Waarom ben ik met dit experiment begonnen?
Ik ga je even door mijn 5 WHY’s gidsen. Dit is wat mij betreft de eenvoudigste manier om tot je WAAROM te komen. Je ‘waarom’ wil je echt tatoeëren in je geheugen.
Dus, waarom wil ik 750 km lopen op 1 jaar?
Omdat ik mij fit wil voelen.
Waarom wil ik me fit voelen?
Omdat fitheid bijdraagt tot vitaliteit.
Waarom is vitaliteit belangrijk voor mij?
Omdat ik dat nodig heb om mentaal en fysiek met meer gemak te dragen wat ik heb te dragen.
Waarom wil ik met meer gemak dragen wat ik heb te dragen?
Omdat ik wil genieten van het leven. Ik wil leven. Ik wil reizen.
Waarom wil ik dat?
Ik wil vrij zijn. Ik wil ten allen tijde keuzemogelijkheden hebben. Ik wil niet afhangen van anderen. En als ik niet fysiek fit ben, is het risico groter dat ik op een gegeven moment kom vast te zitten, fysiek en/of mentaal.
Mens sana in corpore sano.
Plots wordt dat lopen een bijdrage tot één van mijn belangrijkste waarden “vrijheid in denken en doen”.
Meer nog, door dat dit eigenlijk niet om het lopen draait, kunnen er andere manieren zijn die tot hetzelfde bijdragen. Wat weer helemaal past met mijn persoonlijkheid om regelmatig nieuwe experimenten te doen, nieuwe dingen uit te proberen, nieuwe opportuniteiten te benutten. Ik hou er niet van om me vast te zetten. Ik hou ervan om van mening te veranderen of van plan te veranderen als dat kloppend voelt. Ik heb het nodig om me deze keuzevrijheid te gunnen.
En zo kwam crossfit op mijn pad. Naast cardio, ook spierkracht aansterken. Een zeer belangrijke voor mij op dit moment. Want de overgang, wat ze ook mooi de peri-menopauze noemen, staat voor mijn deur.
Ik ben benieuwd waar dit avontuur mij dit jaar zal brengen?
Het voordeel van een heldere én voor JOU belangrijke WAAROM is dat als het ene plan om de één of andere reden niet kan, je gewoon een nieuw plan kunt bedenken, gealigneerd op je WAAROM.
“Ik kan niet lopen omwille van … ; dus ik doe niets”; wordt nu “ik kan niet lopen, wat kan ik alsnog doen dat een bijdrage levert aan mijn fysieke fitheid?”. En andere deuren kunnen zich openen.
The quality of your questions determines the quality of your life
Zo wordt de combinatie van een hoger doel, met het tracken van je vooruitgang een krachtige manier om meer betekenis en focus te geven aan je leven.
Hoe cool is dat!
Wat ook tot mijn succes heeft bijgedragen is het effectief op voorhand plannen in mijn agenda van mijn loop- en crossfitsessies.
What gets scheduled, gets done
Het zal je niet verbazen dat ik ook hiermee geëxperimenteerd heb. Wekelijks drie keer sporten was het voornemen. Dit experiment heeft me geleid van niet plannen en in het moment zelf beslissen, naar gedisciplineerd op voorhand plannen en blokkeren in mijn agenda.
Wat voor mij goed werkt, is elke zondagavond de komende 2 weken in te plannen. De kans dat ik doe wat ik gepland heb, is echt zoveel keer groter. Als ik een sessie schrap, dan doe ik dat alleen als ik op hetzelfde moment een ander slot kan reserveren. Ik laat me leiden door de vraag “Wanneer kan het dan wel?”. Het grootste voordeel voor mij is de rust die ik in mijn hoofd ervaren heb door het op voorhand te plannen en me er maximaal aan te houden. Ik hoef er niet meer mee bezig te zijn. The only thing I need to do is to show up.
Deze blog wordt veel langer dan verwacht.
Lees je nog verder mee? Want ik heb het nog niet over de titel gehad.
Ik heb het namelijk nog niet gehad over het oncomfortabel gevoel dat verandering met zich meebrengt. Dat is best een dingetje!
Get comfortable with feeling uncomfortable
Dit is een vaardigheid. Dit is een spier die training nodig heeft. Dit is de spier die ervoor zal zorgen dat je de verandering die je door wilt voeren in je leven ook daadwerkelijk volhoudt.
Heb jij het moeilijk om nieuwe veranderingen vol te houden? Of stel je geen doelen meer omdat je ze toch nooit volhoudt?
Weet dat het dat oncomfortabel gevoel is dat je ervaart bij verandering of groei, dat de stok tussen de wielen vormt. Het heeft niets te maken met je wilskracht of discipline. Het heeft gewoon te maken met hoe ons brein ons “veilig” probeert te houden. Namelijk door vast te houden aan dat wat het kent. Totdat het nieuwe gedrag als “veilig” wordt gezien omdat je het al zo dikwijls herhaald hebt dat het in je comfortzone komt te liggen.
Dus, elke keer als ik voel dat ik er tussenuit probeer te muizen door één of ander excuus, spreek ik dat stemmetje even toe zoals een ouder zijn kind bemoedigend toespreekt. Ik laat het weten dat het veilig is, dat ik het begrijp, maar dat we het toch gaan doen. Ik herinner het de WAAROM. En off we go, hand in hand!
Dat stemmetje zal er altijd zijn, van zodra je een verandering wilt doorvoeren in je leven. Weet dat, verwelkom het, en begeleid het. Laat het niet je reden zijn om op te geven.
Ik heb zoveel meer geleerd dan dat ik 605 km kan lopen!
Ik heb geleerd dat mijn leven meer betekenis krijgt, als ik werk aan doelen die belangrijk én interessant zijn voor MIJ. Zeker in tijden dat het buiten hard lijkt te stormen!
Ik heb geleerd dat vooruitgang ervaren mijn vertrouwen in mezelf verhoogt. Ik vergelijk mezelf enkel met mezelf voorheen.
Ik heb geleerd dat mild zijn met mezelf als het niet lukt dé manier is om snel terug on track te raken. Het zijn de bemoedigende woorden die het winnen van de afstraffende. Probeer maar eens.
Ik heb geleerd dat ik me fier op mezelf voel als ik doe wat ik zeg dat ik ga doen. Het is me opgevallen dat als ik niet doe wat ik gezegd heb dat ik ga doen er iets aan mij begint te knagen.
Ik heb geleerd dat comfortabel worden met dat oncomfortabel gevoel van groei en verandering universeel is en gewoon deel uitmaakt van het proces. Ik hoef er niets persoonlijks aan te koppelen. Het is gewoon zo.
Ik heb geleerd dat als er verschillende manieren zijn om je doel te bereiken ik mag kiezen voor het leukste.
Ik heb geleerd dat mezelf belonen voor elke kleine stap voorwaarts ervoor zorgt dat ik volhoud. Totdat de beloning niet meer nodig is en ik gewoon doe wat ik me voorgenomen heb om te doen.
Oh ja! Ik heb zoveel meer geleerd dan dat ik 605 km kan lopen!
When you are setting goals you are defining the person you want to become
When you make it a habit, these things are what you do
And ultimately it becomes who you are
Samengevat, wil je veranderingen in je leven?
Wees helder in wat je wel wilt en waarom.
Word vervolgens heel serieus in het boeken van vooruitgang, één microstap per keer.
Maak het simpel, maak het plezant, maak het interessant, maak het betekenisvol VOOR JOU.
Besef dat je bezig bent met het moeilijkste dat er is, je eigen gedrag veranderen. Hoe klein ook die verandering in andermans ogen kan lijken.
Beoordeel jezelf niet op het aantal keer dat je valt, maar op het aantal keer dat je terug opstaat en verderzet!
Ik hoop dat het goed met je gaat; dat je je gesteund voelt in al wat je doet of niet doet; dat je hoopvol uitkijkt naar wat komt en met voldoening of mildheid kunt terugkijken naar wat was; dat je ondeugende pretoogjes er mogen zijn; alsook de tranen die soms vloeien; dat je leeft; …
Dat je leeft vanuit je volledige zijn met al wat is en al wat niet is; met al wat je bereikt hebt en al waar je afscheid van hebt moeten nemen; met verdriet en vreugde; …
Verdriet betekent niet persé ongelukkig zijn
Ik heb lang enkel maar vanuit mijn hoofd geleefd. Mijn hoofd was leidend in alles wat ik deed. Mijn hoofd dacht overal wel wat van. Kon hard zijn. Voornamelijk naar mezelf toe.
Het maffe is dat ik zelfs succesvol hierin was. Ik werd ervaren als een goede leidinggevende, een fijne vriendin, een toffe buurvrouw, een goede dochter, een toegewijde moeder, … Maar als ik heel eerlijk ben met mezelf dan kan ik niet anders dan concluderen dat voldoening en vervulling uitbleven.
Mijn hoofd was mijn dictator. Het zei me wat ik moest voelen, hoe ik mij moest gedragen, wat ik moest denken. Ik zat vast in een goed of fout spelletje. En daar waar ik soms misprijzend kon zijn over mensen die oordelen over anderen, werd me pijnlijk duidelijk dat ik zelf ontzettend veel oordelen had over anderen en mezelf. Waardoor ik weer een oordeel op het oordeel had. Lekker vermoeiend. Haha!
Totdat mijn hart er zich zachtjes, maar steeds luider, mee begon te moeien.
Somewhere beyond right and wrong, there is a garden. I will meet you there. <Rumi>
Mijn hart vindt dat goed of fout spelletje maar niets. Telkens als ik dat spelletje speel, voel ik mijn hart niet meer. Dan is het alsof ik de verbinding met mezelf kwijt ben en een rol speel. Een rol gedicteerd door mijn hoofd of door anderen. Dan zit ik vast in de drama-driehoek waarin ik wisselend de rol van dader, slachtoffer of redder speel.
Wat zou er mogelijk zijn als ik niet meer label met goed of fout?
Ik ben met deze vraag aan de slag gegaan.
Wel, dan IS er plots gewoon heel veel!
Als ik voorbij het paradigma van goed of fout ga, voel ik een oneindig veld van mogelijkheden.
Ik voel me hoopvol ondanks de spannende tijden waarin we ons als mensheid bevinden én verdrietig omwille van al het leed dat we elkaar aandoen.
Ik voel me empowered in mijn eigen leven én tegelijkertijd ontzettend klein, beseffende dat ik nergens een wezenlijke controle over heb.
Ik voel me gesteund en begrepen, maar ook alleen als het tegenzit.
En alles wat ik voel is OK. Het is gewoon wat ik voel. Ik hoef er niets van te denken, het mag er gewoon zijn. Het vraagt om even gevoeld te worden. En vanuit dat voelen ontstaan er nieuwe impulsen, nieuwe ideeën. Waar mijn hoofd zich dan over kan buigen. Niet als dictator, wel als instrument.
Wat ik geleerd heb is dat mijn lichaam, mijn gedachten en mijn emoties instrumenten zijn die ik mag gebruiken om mijn leven te leiden, gestuurd vanuit mijn hart. Niet vanuit een rol die mijn hoofd of onze maatschappij bedacht heeft als succesvol.
Verandert dit veel in mijn leven?
Aan de buitenzijde wellicht niet veel. Maar innerlijk is dit een wereld van verschil! De manier hoe ik nu doe wat ik doe lijkt meer afgestemd te zijn met wie ik echt ben; de interpretatie, die ik nu geef aan de situaties waarmee ik te maken heb, brengt meer mentale rust.
Is het een gemakkelijk parcours?
Hell no! Mijn hoofd denkt hier veel van en wilt (veel te) vaak terug naar “het gekende” vroeger. Ik zit regelmatig in conflict met mezelf, met mijn “oude zelf”. Hierdoor begin ik soms te twijfelen. Het vraagt energie om tegen mijn eigen heilige huisjes te schoppen. Het vraagt moed van mij om los te laten wat niet meer klopt. Het vraagt wel wat, ja …
Maar denken te kunnen vasthouden aan iets wat niet meer klopt gewoon omdat het comfortabel is, is een illusie. Het ontneemt mij mijn levensvreugde, waardoor ik minder kan bijdragen aan het collectief.
Alles is voortdurend in beweging. Go with your flow. Ook al voelt het spannend, en soms beangstigend kwetsbaar. LEEF! DURF!
Wat gaat er om in jouw hart?
Laat de donkerste tijd van het jaar je helpen om het ook even stil te maken in jou zodat je je hart goed hoort. Wat betekent succes voor jouw hart? Waar wil jouw hart je naartoe leiden?
Soms is het antwoord niet wat je hoofd wilt, of wat je omgeving wilt.
Durf je hart te vertrouwen. Verzamel je moed bij elkaar en zet een microstapje in die richting.
Wat kan je nu doen, met de resources die je nu hebt, rekening houdend met de realiteit waarin je je nu bevindt, om een microstapje in die richting te zetten?
Wat mag je stap voor stap exploreren?
Als het te spannend voelt voor jou ga je gewoon traag. Gewoon de ene stap na de andere. Zo geef je niet alleen jezelf de tijd om aan je nieuw experiment te wennen, maar ook je omgeving.
Een bezield leven gaat om stappen, niet om snelheid.
Durf je hart de toestemming te geven om de dans van je leven te leiden.
Doorheen chaos. Doorheen kalmte.
Doorheen al wat is, wat geweest is en wat zal zijn.
In verbinding met jezelf en daardoor ook sterker met elkaar.
Op een boeiend 2023!
SAMEN dansend op de maat van het leven vanuit je hart.
Stap voor stap, meer en meer, moediger en moediger.
De vakantieperiode is achter de rug. De meeste scholieren en studenten zijn terug bezig. De opdrachten stromen binnen. De herfst doet zijn intrede. Alles gaat goed, neen?
Bijna!
Zoonlief heeft zijn herexamens niet gehaald en is aan een vroege midlifecrisis bezig. De tijd speelt in zijn nadeel.
Chaos.
Wat is je rol als ouder hierin? Sturen, (licht)forceren, omdat we weten wat goed is voor onze kinderen? Of begeleiden, luisteren en van daaruit zien wat mogelijk is? Ik zou zo graag het tweede doen, maar bots tegen de ‘verwachtingen‘ van de papa, de omgeving, de maatschappij. Blijkbaar hecht ik hier toch nog enig belang aan. Mooi inzicht, waarmee ik weer aan de slag mag gaan. Work in progress. Waarbij ik het antwoord op de volgende vraag als poolster gebruik in de chaos:
Wie wil ik zijn in deze situatie?
Zelfzorg blijft hoog staan op mijn agenda. Het lopen wordt ondertussen afgewisseld met CrossFit. In augustus heb ik ‘eindelijk’ de knoop doorgehakt en ben ik voor een abonnement gegaan. Ik schrijf ‘eindelijk’ want het blijkt dat ik best wel een koppige mind heb. Alvorens een gewoonte daadwerkelijk te veranderen dient mijn mind namelijk eerst overtuigd te worden. Hiervoor heb ik best wel wat onderzoek mogen doen en is er best wel wat tijd over gegaan. Want het idee dat ik iets van krachtoefening moet doen is al enkele jaren oud. Echt waar! Maar, zoals in een vorige blog geschreven, door de eerste stap te zetten in de richting van een gezonde lifestyle, volgt de volgende stap, en vervolgens de daaropvolgende stap en zo wordt dat wat ooit “onmogelijk” was plots gewoon je nieuwe realiteit.
Groeien gebeurt in kleine stappen
Dat groeien in kleine stappen gebeurt, klinkt logisch, niet? Het is één van de zeven basisovertuigingen voor een groeimindset.
MAAR …
Hoe dikwijls aanvaard je dat van jezelf? Hoe dikwijls aanvaard je de traagheid hiervan bij jezelf, of bij een ander? In om het even welk domein? Hoe dikwijls heb je je ongeduld je groei laten kapen? Gedachten zoals: “Dit is niets voor mij”; “Ik kan dit niet”; “Dit is te lastig”; “Vandaag niet”; … zijn niet helpend en belemmeren onze potentiële groei.
Als we daar dan het bekend sausje “I want it all and I want it NOW” bovenop gieten dan lijkt deze basisovertuiging voor een groeimindset op een slogan. Ver van ons bed, “iets” voor anderen, “iets” dat we weten maar niet naar handelen.
Wel, in mijn experiment om CrossFit toe te voegen aan mijn lifestyle werd er tegelijkertijd opnieuw chaos gecreëerd. Dit is natuurlijk eigen aan het vinden van een nieuw ritme, een nieuw evenwicht. Niet alleen voor de organisatie thuis, maar ook voor mijn lichaam.
Want uiteraard, als je JA zegt tegen iets, dan zeg je NEEN tegen iets anders. Tenzij we een machine hebben om “tijd” bij te maken. En bij mijn weten is die er nog niet. Met andere woorden, bij elke keuze voor iets, dienen we ook heel even stil te staan op de impact ervan op iets anders. Bij elke keuze voor iets, nemen we afscheid van iets anders. Dat kan even “pijn” doen, en dat hoort er gewoon bij. We zetten door wanneer de “winst” van het nieuwe groter is dan de “pijn” van het loslaten van het ander.
In mijn geval betekent kiezen voor CrossFit dat ik mijn doelstelling van 750 km lopen dit jaar niet zal halen. Alleszins niet met de huidige stand van zaken. Mijn lichaam is ontregeld, en de CrossFit-trainingen vertragen momenteel mijn loopprestaties. Ik loop momenteel ook “maar” 2 keer per week en 2 keer per week ga ik naar CrossFit.
Mijn nieuwe keuze betekent ook dat ik veel minder lees. Want terwijl ik loop, luister ik naar audioboeken of podcasts. Als “kennisspons” vind ik dit niet zo leuk.
Kiezen voor CrossFit betekent ook dat ik meer moet plannen en minder flexibel ben. Want lopen kan je bij wijze van spreken veel gemakkelijker inplannen. Waar ik woon betekent het letterlijk gewoon schoenen aantrekken en beginnen lopen.
En ik kan nog een aantal “pijntjes” opsommen …
Dus ja, ook hier is nog wat chaos dat mag neerdwarrelen alvorens de winst van de nieuwe keuze ten volle te mogen oogsten.
Maar hé! Ik ga voor een gezonde lifestyle. Ik vertrouw op het creatieproces, het proces dat me herinnert dat alle verandering naar iets nieuws best wel messy is in the middle.
Ik weet dat ik spierkracht heb te ontwikkelen om mezelf alle kans te geven om op een gezonde manier door de perimenopauze te gaan. Want ook dat is een natuurlijk proces dat ergens in de nabije toekomst voor de deur zal staan. Of ik dat nu leuk vind of niet. Dus laten we ook hier een experiment van maken. Een uitdagend spel waarin zowel mijn mindset als mijn healthset wordt gevoed. Hoe leuk is dat!
The mind and the body are not separate.
What affects one, affects the other.
Dus chaos. Alles mag zich opnieuw zetten. Oefening in balanceren, elke dag opnieuw. Waarbij ik het volgende quasi religieus momenteel toepas:
What gets scheduled gets done.
Zeker in het begin, wanneer de nieuwe actie nog geen gewoonte is. Ik ken mezelf! Die excuses liggen op de loer.
Wat is het fijn om je eigen patronen soms té slim af te zijn 😉. Ja, het vraagt tijd en energie maar de oogst van vol-doening, onder de vorm van het zien van je eigen progressie, is echt heerlijk! Ook al zal ik nog een aantal maanden mogen wachten om het effect van de CrossFit op mijn loopprestaties te zien, ik zie nu al dat ik net wat meer squats kan doen dan een week geleden. Dat ik net iets meer gewicht kan deadliften dan twee weken geleden. Het blijft afzien tijdens de training, maar de douche erna voelt als de hemel op aarde😉.
Geniet van wat je doet Laat los wat niet meer bij je hoort Koester wat je hebt Droom van wat nog kan En LEEF vandaag.
Life is what happens to you while you’re planning your future.
Ook deze website gebruikt cookies zodat wij deze website kunnen blijven verbeteren èn om ervoor te zorgen dat ons aanbod optimaal wordt afgestemd op jouw wensen. Door verder gebruik te maken van deze website ga je hiermee akkoord. X
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.