Elke dag een klein stapje in jouw richting

Elke dag een klein stapje in jouw richting

Er zijn zo van die dagen …
Dat het even tegen zit, dat het even vast zit, dat het niet loopt zoals je zelf zou willen, dat wat je doet niet overeenkomt met wat je weet dat je eigenlijk zou moeten doen …

Je weet wat je wilt. Je weet waarom je het wilt. Je hebt zelfs een plan bedacht hoe er te geraken.
En toch lukt het niet zo goed op van die dagen ….

Herken je dit?
Of misschien herken je dit bij mensen rondom jou? 

Wat ik ondertussen geleerd heb is dat het dan zeker niet helpt om mezelf hard aan te pakken. Mijn  “innerlijke schuldeiser die zijn stem verheft herken ik goed:

  • Soms probeert hij de schuld te leggen bij de context, de situatie: “Als het zus of zo zou geweest zijn dan … “. Hoe juist mijn verhaal ook mogen zijn, het helpt me niet vooruit. Integendeel, het voedt enkel mijn faalangst nog meer.
  • Soms probeert hij de schuld bij anderen te zoeken: “Ik ben nu in deze situatie omwille van Piet, of Pol, of …”. En ook hier, het kan oprecht helemaal waar zijn, maar het helpt me niet vooruit. Het geeft me “tijdelijk” een gerust gevoel, doordat het in mijn oor fluistert dat er niets mis is met mij, dat het aan de ander ligt, dat ik dus niet hoef te veranderen”. Met als gevolg dat ik  ook niets doe.
  • Soms zoekt mijn “innerlijke schuldeiser” de schuld bij mezelf. Als het ware een  naweeverschijnsel van mijn perfectionisme: De overtuiging dat als ik de dingen niet “au serieux” neem ik niet verantwoordelijk ben, niet waardig ben. Vanuit mijn perfectionisme staat dingen “au serieux” nemen gelijk aan keihard tegen mezelf zijn. Het staat gelijk aan mezelf nooit goed genoeg vinden. En ook dit stemmetje van die “innerlijke schuldeiser” helpt me geen snars vooruit. Ik verzeil alvorens ik het goed en wel besef in een beklemmende mallenmolen van gedachten en emoties. 

Dit zijn allemaal stemmetjes gericht op het in stand houden van mijn statische mindset. Ze belemmeren me stuk voor stuk om de nodige actie te ondernemen om te bereiken waar ik naar verlang.

Ik herken deze stemmetjes sneller en sneller. Met een duidelijk zicht op de werkelijke realiteit in plaats van te blijven hangen in het verhaal. Zodat ik kan mezelf terug kan empoweren en ik terug kan doen wat wel helpt.

Wat kan wel helpen op van die dagen?

Een simpel soort van vragen …
Wat is er nu toch nog mogelijk?
Welke stap kan ik nu toch nog zetten, ook al is dat niet de stap die ik wou zetten (of van mezelf verwacht om te zetten)? Wat is er vandaag wel binnen mijn bereik?
Waar kan ik nu wel voor kiezen?

Ondanks alle verhalen – die reëel en waar zijn – alleszins voor mij.

Ik blijf me deze soort vragen stellen totdat ik een antwoord heb. Vanuit de wetenschap dat er altijd nog iets mogelijk is in de richting van wat ik wil. Dat is gewoon zo. Hoe klein het antwoord ook mogen zijn. Elke microstap die ik op dit moment kan benoemen en zetten zal de “innerlijke schuldeiser” doen zwijgen en mij helpen mijn kracht terug te omarmen. Mezelf terug te empoweren. Mijn groeimindset teug aanwakkeren.   

Soms is “hulp vragen” een eerstvolgende microstap. En dan kan de vraag “Wat heb ik nodig om hulp te vragen?” je misschien begeleiden.

Soms is dat gewoon een veel kleinere stap zetten dan je van jezelf verwacht. Deze morgen bijvoorbeeld heb ik slechts een work-out van 9 minuten gevolgd in plaats van de 45 minuten die op de planning stond. 

Is dat wat ik van mezelf verwacht had? Neen.

Is dat erg? Neen! Want ik heb ondanks “zo’n dag” toch nog bewogen in de richting van mijn doel “vitaal en energiek lichaam”. En me voldaan gevoeld omdat ik niet opgegeven heb vanuit mijn zwart-wit denken, alles-of-niets. Er zijn zoveel meer tinten in het leven die ook mooi zijn. Die het ook waard zijn om ontdekt te worden.

Dit is de periode van het jaar dat de meeste nieuwjaar intenties sneuvelen. Niet omdat ze onrealistisch zijn. Wel omdat we zwaar onderschatten wat we op lange termijn kunnen bereiken en overschatten wat we op korte termijn kunnen realisteren.

It’s all in the mindset, in the story, in the meaning we give it.

Laat die van jou niet sneuvelen. Help jezelf en maak van  <<Wat is er nu wel mogelijk?”>> je bondgenoot. Gun jezelf het voordeel van die ene kleine micro stap in jouw richting. 

Zet die ene micro-stap na de andere, hoe klein ook. Totdat het momentum er terug is om een iets grotere stap te zetten. En ondertussen leiden al die micro-stappen samen naar een mooiere plek dan nu gewoonweg opgeven. Zelfs al zou dat momentum even uitblijven.   

Als dit momenteel niets voor jou is, omdat jij nog helemaal aangedreven wordt door je doelen, je eigen richtingaanwijzers, dan kan jij misschien mensen rondom jou helpen. Mensen die je ziet opgeven, die je excuses hoort vertellen, die het geloof in zichzelf weer even aan de kant aan het schuiven zijn. Misschien helpt het dat jij hen even expliciet laat weten dat jij wel in hen gelooft. Misschien helpt het dat jij hen eraan herinnert dat een microstap zetten heel moedig is op momenten dat men wilt opgeven, op “zo’n dagen…”.

As of this moment I say YES to me AND to the person I am becoming;

As of this moment I say YES to you AND to the person you are becoming;

Let’s do it together;

Let’s meet each other in the messy middle to remember the WHY;

To support each other in our change towards our direction;

Welke kleine micro stap kan jij alsnog zetten in de richting van je doel?

Wie kan jouw hulp vandaag even gebruiken om alsnog in zichzelf te geloven?

Ik zoek de oplossing niet altijd op de juiste plaats  …

Ik zoek de oplossing niet altijd op de juiste plaats …

Ik besef plots dat dit de laatste blog is van 2020. Wauw!

Wat een turbulent jaar. Anders dan alle voorgaande jaren.

We zijn door elkaar geschud. Alle mogelijke gedachten en gevoelens wisselden elkaar aan hoge snelheid af. Wat in 2019 nog een evidentie leek bleek in 2020 op losse schroeven te staan. Het mooie en het lelijke werd nog meer zichtbaar. Diepe zucht.

Never assume that you are stuck with the way things are right now.
Life changes every single moment, and so can we.

C.J. Lewis

Meer dan ooit heb ik gezien hoe veerkrachtig wij zijn als mens. Tenminste als we hiervoor kunnen en willen kiezen.

Kiezen om op te staan wanneer je door het leven op de grond wordt gesmeten is niet evident. Dat lukt mij niet altijd even snel als ik zelf zou willen, maar wel sneller en sneller. Soms heb ik zin, om even te verdwijnen in zelfmedelijden. Dan is het alsof ik kies voor die calimero-rol. Dan hoor ik me zeggen tegen dat engeltje op de ene schouder “ja ja, ik weet het, maar laat me nu even gerust”. Dan sluit ik met plezier en opluchting voor even een contract met dat duiveltje op de andere schouder. Ik zoek dan de oplossing daar waar ik pertinent zeker van ben dat ze niet te vinden is. Ik speel dan graag de struisvogel die de snoepkast voor de zoveelste keer leegplundert. Heel goed beseffend dat dit me enkel een tijdelijke opluchting brengt.

Haha, “weten” op dat moment is niet voldoende om ernaar te handelen. De afgelopen negen maanden heeft dat duiveltje op mijn schouders het verschillende keren gewonnen van dat engeltje op mijn andere schouder.

So what!

Ik ben niet perfect, en zal dat ook nooit zijn. Wat ik wel met fierheid kan zeggen is dat ik groei en leer. Dat ik elke keer opnieuw probeer te LEVEN, intens, met alle emoties en gedachten die er zijn. Dat ik oprecht probeer om op elk moment mijn beste versie te zijn. En op sommige momenten is dat meer bereikbaar voor me dan op andere moment. That makes me human. That makes me real! Halelluja!    

Do not judge me by my success.
Judge me by how many times I fell down and got up again.

Nelson Mandela

Mijn gevoel voor compassie voor mezelf en voor de medemens is exponentieel gegroeid deze afgelopen negen maanden. In stilte en achter de schermen. Want compassie is niet echt iets dat je ziet. Het is iets dat we voelen, waardoor we anders denken, voelen, spreken en handelen.

Ik weet en erken meer dan ooit hoeveel energie het vraagt om een keuze te maken in onzeker tijden. Professionele keuzes, persoonlijke keuzes, kleine keuzes, grote keuzes, …. Ik weet en erken hoe gemakkelijk ik soms in een statische mindset beland. Wat me weer uitnodigt om bewust voor de groeimindset te kiezen. Een boeiende en intense reis. ZALIG!

Ik wil mezelf zoveel als mogelijk eraan herinneren dat ik respect kan opbrengen voor het kiezen, zonder het eens te zijn met de keuze van de ander. Ik wil mezelf zoveel als mogelijk eraan herinneren dat ik de ander eerst wil begrijpen, alvorens begrepen te worden. Ik wil mezelf zoveel als mogelijk eraan herinneren dat de ander ook niet altijd in staat is om te handelen naar wat hij of zij weet. Net zoals ik en mijn snoepkast-plunderende struisvogel.   

We doen allemaal ons best met de kennis en inzichten die we vandaag hebben. Laten we dit blijven zien in onszelf en in de ander. Laten we met compassie handelen, naar onszelf en naar de ander.

You can’t change the ocean or the weather, no matter how hard you try.
So, it’s best to learn how to sail in all conditions

Zet je koers uit en loods jezelf doorheen wat zich aandient, doorheen de realiteit. Niet door wat had kunnen zijn, noch door wat had moeten zijn. “Gewoon” doorheen wat is.

Hoe wil jij deze eindejaarperiode ervaren?

Welke persoon mag jij zijn om hieraan een bijdrage te leveren? Welke gedachten heeft deze persoon? Wat doet deze persoon zeker wel of zeker niet? Welke woorden gebruikt deze persoon? Hoe reageert deze persoon op een compliment, of op kritiek? Hoe maakt deze persoon van elke dag de best mogelijke dag?  

Ik wens mezelf toe, en jou ook, om “deze persoon” zoveel als mogelijk te kunnen zijn. Ik wens ons toe om de antwoorden op deze vragen te gebruiken als innerlijk kompas, als herinnering aan wie we willen zijn. Met vallen en opstaan, corrigerend onderweg. Met een traan en een lach. Very real and human.

Maak er iets echt van en iets mooi!

Maak er de Warmste Eindejaarperiode van je leven van, tot nu toe.

Wij wensen jullie van harte datgene toe dat jij jezelf toewenst.

Tot in 2021!

PS: wil je tijdens jouwe eindejaarsperiode nog van start met een online traject. Bekijk zeker ons aanbod op onze site.