Ik hoop dat het goed gaat met je. Dat je elke dag met goesting opstaat en met voldoening gaat slapen. Dat je uren en dagen tekortkomt omdat je nog zoveel leuks wilt ontdekken en doen. Dat je straalt om wie je bent en daarmee anderen besmet met je vibe!
En als dit momenteel helemaal niet is waar jij je nu bevindt dan hoop ik dat je je omringt met mensen die er zijn voor jou, die jou zien en horen, die je helpen op een manier die voor jou klopt.
Waar je ook bent, je bent waardevol en nodig.
Geven en nemen, high en low, licht en donker, lachen en wenen, vreugde en verdriet: het hoort er allemaal bij. Het één is niet beter dan het ander. Het één is wel leuker dan het ander. Wie heeft ons ooit doen geloven dat het leven alleen maar leuk moet zijn? Wie heeft ons doen geloven dat als dat niet zo is er iets mis is met ons, of met ons leven?
Kletskoek!
Het leven is één groot avontuur en sleurt ons mee naar hoogtes, maar ook laagtes; naar donkere plekken, maar ook prachtige adembenemende plekken; naar daar waar we willen zijn en daar waar we niet willen zijn …
Een filosofische inleiding, zo net voor de zomer. Dat moet kunnen.
Ik wil het vandaag hebben over wat mijn crossfit-coach vandaag bij me getriggerd heeft.
Ik neem je even mee in mijn ervaring, gedachten, emoties en gedrag. Aan de crossfit-sessie van twee dagen geleden had ik niet zo’n goed gevoel overgehouden.
Ik herinner me de frustratie bij het naar huis rijden. Naar aanleiding van het feit dat ik maar niet diep genoeg geraak in de “back squat”, zelfs niet met een lege halter. Ik ben me heel goed bewust dat ik voor vele oefeningen in de “bewust onbekwaam” fase zit van groei. Ik zit al niet meer in de “onbewust onbekwaam”, de eerste fase van groei; maar nog niet in de leuke derde fase van “bewust bekwaam” die uiteindelijk leidt naar de vierde fase van “onbewust bekwaam”.
Ik bevind me dus in die “gevaarlijke” tweede fase van “bewust onbekwaam”. Het blijkt dat 80% van de mensen die een nieuwe vaardigheid willen leren (of perfectioneren), in deze fase hun groei stoppen. Deze tweede fase is namelijk gekenmerkt door frustratie. Je bent je in deze fase ontzettend bewust van alles wat je fout doet, van alles wat je nog niet kunt. Het is een fase waarin je constant met je gebreken wordt geconfronteerd. De gemakkelijkste oplossing is opgeven, doen wat je altijd al gedaan hebt, terug naar je comfortzone gaan.
Groeien doe je niet door te doen wat makkelijk, snel en plezant is.
Groeien doe je door te doen wat nodig is, ondanks de gevoelens van frustratie, onzekerheid en gelatenheid die af en toe de kop komen opsteken.
In de rit naar huis heb ik mezelf moeten toespreken. Ik voelde dat de kans om de handdoek in de ring te gooien reëel werd. Ik heb me luidop een aantal perspectief-verruimende vragen gesteld. Wat was de reden dat je hieraan begonnen bent? Wat is je WHY? Waar mag je fier op zijn? Welke vooruitgang heb je ervaren tov het begin van dit experiment (dat ondertussen al tien maanden duurt)? Wat heb je nodig om hier binnen twee dagen vol goede moed opnieuw te staan? Wie of wat kan je helpen? …
Vandaag, twee dagen later sta ik er opnieuw vol goede moed. Op het bord staat “kipping pull-up: voor beginnelingen (aanleren via andere oefeningen)/ voor gevorderden (perfectioneren)”.
Zelfs na tien maanden crossfit behoor ik nog tot de groep beginnelingen en ik zal er mét plezier nog een tijdje inzitten. Er zijn nog maar weinig sessies geweest waarin ik niet hardop met mezelf gelachen heb. Want de gap tussen wat ik kan en wat de uiteindelijke bedoeling is, is best wel hilarisch groot. But hey, I am showing up, drie keer per week, and I am making progress. Weliswaar in micro-stappen. But progress is progress.
De “kipping pull-up” is één van de vele oefeningen die voor mij nog ver buiten mijn bereik liggen. In stilte denk ik “OK, je bent hier en het enige dat je moet doen is het een kans geven” en ik herinner me één van mijn favoriete mantra’s:
Every day in every way, I am making progress.
So far, so good. Vandaag zit mijn mind goed, niet zoals twee dagen eerder. Toen stond ik voor datzelfde bord met gelijkaardige uitdagende oefeningen, maar vol frustratie. Ik weet nog dat ik diep zuchtte en me echt afvroeg wat ik er in hemelsnaam kwam doen.
Yes! Een kus van de juf en een bank vooruit zoals een oud-collega regelmatig zei.
Ik begin nieuwsgierig aan de set voor beginnelingen om de “kipping pull-up” ooit te kunnen. De set bestaat uit 3 oefeningen en ziet er als volgt uit: aan de bar hangen, core aanspannen, voeten bij elkaar, schouderblad activeren, je van de bar duwen in “hollow” om vervolgens naar “superman” over te gaan. Dit doen we vijf keer. Vervolgens doen we tien “clean ring rows” en we eindigen de set met 10 keer een oefening te doen met een elastieken band om bepaalde spieren te versterken aan de zijkant van de rug en arm (vraag me niet de welke). Deze set dienen we vier keer te doen en we krijgen een minuut rust tussen elke set.
Terwijl ik dit neerschrijf, ben ik verrast over de vooruitgang die ik gemaakt heb in terminologie. Dit alles was Chinees voor mij toen ik tien maanden geleden een abonnement nam. Nu hoor ik niet alleen de coach zijn uitleg doen, maar begrijp het zelfs meestal. Ik begin zelfs ook die taal te spreken. WAUW, I am making progress.
Maar, tussen weten wat je moet doen en het ook effectief kunnen, zit een wereld van verschil.
Dus ja, cognitief weet ik precies wat ik moet doen, maar wat ik uiteindelijk toon is niet helemaal dat. Herken jij dit ook?
Ik ervaar dit niet enkel bij het aanleren van fysieke vaardigheden, maar eigenlijk bij het onder de knie proberen krijgen van alle vaardigheden. Ik plaats een intentie, ik weet hoe het zou moeten, maar zie of hoor mezelf vervolgens iets anders doen. Volhouden, blijven oefenen hoor ik mezelf tegen cursisten en coachees op dat punt zeggen, ook al voelt het frustrerend. Dat maakt deel uit van het groeiproces. Die frustratie zegt je dat je iets nieuws aan het doen bent. Volhouden is de boodschap.
Trust the process. Practice, repetition and patience is the mother of all skills.
You teach best what you most need to learn. In dit geval helemaal waar voor mij. Mijn man zou er zelfs een schepje bovenop doen en zeggen dat er nog heel veel emmertjes naar de zee moeten gedragen worden alvorens geduld één van mijn verworven vaardigheden is.
Even terug naar de oefening op de crossfit. Het kan nog erger. Het is al frustrerend om jezelf iets anders te zien doen dan wat je wilt. Maar wat vind je van het feit dat je de coach hoort zeggen “Ce n’est pas vraiment ce que tu m’as vu faire, mais tu es sur le bon chemin!”, terwijl ik echt dacht dat ik goed bezig was?!
Ik hang aan de bar en doe de oefening. Ik voel me zelfs een beetje fier omdat ik nu al de oefening doe, wat al een vooruitgang is vergeleken met het begin. Toen was ik al blij als ik aan de bar kon blijven hangen. Lach maar luidop!
Dus ik hoor de coach mij corrigeren en zeg tegen mezelf “Blijven proberen, je spiergeheugen is zich aan het opbouwen. Trust the process”. Gelukkig was ik vandaag niet de enige beginneling. Ik hoor de andere moedige avonturier, terwijl ze naar de gevorderden lonkt, aan de coach zeggen dat het zo gemakkelijk lijkt als je het anderen ziet doen.
Zijn antwoord is mijn trigger!
Hij zegt “Om de kipping pull-up te kunnen heb je echt kracht nodig. Hoe jonger je aan krachttraining begint, hoe gemakkelijker het is. MAAR het vraagt ook regelmaat en discipline. Anders kom je er niet. Zoals alles eigenlijk, je kan geen uitmuntend werk leveren zonder achter de schermen te oefenen en te leren en te verbeteren; je kan geen fantastische relatie aanhouden zonder eraan te werken. Regelmaat en discipline bepalen de kwaliteit van alles wat je toont. Het zijn die uren van oefenen, het werk te doen, dikwijls achter de schermen, in het donker, in stilte die de kwaliteit bepalen. De meeste mensen willen het resultaat zonder zich er volledig voor in te zetten. Dat gaat gewoonweg niet.”
Tchacka! Een les van good to great in amper twee minuten op de crossfit.
Het is zo’n moment dat ik helemaal stil word en ik niet anders kan dan dit even op mezelf te betrekken. Zo’n moment dat ik mezelf bloedeerlijk voor mijn eigen spiegel plaats.
Onmiddellijk herinner ik me een quote die ik de dag ervoor tijdens een podcast gehoord had. Het ging over moedig leiderschap:
Everyone wants to tansform, but nobody wants to change.
Mmmmm …
Je wilt het kunnen, je wilt het resultaat, maar ben je ook bereid om het werk ervoor te doen, met andere woorden, ben je bereid om je gedrag te veranderen?
Regelmaat en discipline …
Zijn dat kwaliteiten die ik mezelf zou toeschrijven als ik bloedeerlijk met mezelf ben? Soms, maar meestal niet. Ik ben meer van het impulsieve en nieuwsgierige. Ai, dat is even confronterend! Ik hoor mijn innerlijke cheerleader vragen of ik toch niet een beetje streng ben met mijn conclusie. En ja, ze heeft gelijk! Op één gebied toon ik al decennia regelmaat en discipline, en dat is … in het eten van chocolade!
Opnieuw hoor ik mijn innerlijke cheerleader: goed! Dat betekent dat je het kunt. Waar nog?
Heerlijk die innerlijke gesprekken met mezelf als de mindset goed zit, de intentie helder is en humor niet ver te zoeken is.
Ik voltooi mijn sets en begin aan een pittige “WOD”. Helemaal in het zweet, fysiek uitgeput én voldaan rijd ik met een brede lach op mijn gezicht naar huis. Wat een contrast met twee dagen geleden.
A person with a clear purpose will make progress, even on the roughest road.
A person with no purpose will make no progress, even on the smoothest road.
Zal ik ooit een “kipping pull-up” kunnen doen? Of een diepe “backsquat” met wat substantieel gewicht aan de halter? Of een “handstand walk”? Wellicht niet. Maar dat is niet de reden waarom ik dit doe. Als ik blijf opdagen met regelmaat en discipline weet ik met zekerheid dat ik vooruitgang zal boeken. Hoeveel vooruitgang? Geen idee! Het houdt me wel fit in lijf en hoofd. En daarvoor doe ik het.
Ik heb nogmaals de impact van mijn mindset aan den lijve mogen ondervinden.
Change your mindset, change your life.
Het leven is gewoon het leven. Niet goed of fout. Het is onze interpretatie die het goed of fout maakt. Het is onze interpretatie die het licht of donker kleurt. Laten we elkaar herinneren om onze interpretatie uit te dagen, want dat is het enige waar we invloed op hebben! Met empathie en compassie, voor onszelf en voor de anderen.
Ik hoop dat het goed gaat met je, dat je het jaar met plezier en energie ingezet hebt, dat je goed voor jezelf zorgt.
Ondertussen zijn we al eind januari en ik zou deze blog willen wijden aan het gewoon worden aan je oncomfortabel voelen.
Misschien heb jij net zoals ik een aantal nieuwe doelen opgesteld voor jezelf; Of misschien denk jij nu dat dat niets voor jou is omdat het zo niet werkt voor jou; Of misschien heb jij wel doelen opgesteld, maar zijn ze ondertussen al terug in de vuilbak beland omdat het volhouden niet lukt; Of misschien wil jij wel doelen opstellen, maar ben je ze nog aan het finetunen.
Welke jouw situatie ook is, deze blog wil je zeker gelezen hebben tot het einde.
Ik wil je aan de hand van mijn eigen doelen en ervaring nieuwsgierig maken naar jouw avontuur.
Misschien herinner je je nog één van mijn doelen van vorig jaar: 750 km lopen. Dat was voor mij een ambitieus doel. Ik moest mijn tenen ervoor uitkuisen om dat te bereiken. En heb ik het bereikt? Neen. Ik had wel 605 km op mijn teller staan. Een resultaat waarop ik fier ben!
Ik heb nog nooit in mijn leven zo consequent gelopen.
Tot voor vorig jaar zat ik vast in een start-to-run-loop: starten met een start-to-run; stoppen, soms al na een week, soms na 10 weken; terug de moed vinden om opnieuw te starten, soms na een aantal weken, soms na jaren. En opnieuw, en opnieuw, en opnieuw …
Ik heb mijn doel niet bereikt, maar ik heb mezelf wel overtroffen. Yes!
Meer nog, ik heb dit resultaat bereikt in combinatie met crossfit, sinds september.
Ik vertel dit niet om te stoefen. Neen. Ik vertel dit om je te zeggen dat als ik dit kan, jij ook jouw doel kan bereiken. Tenminste dat doel dat belangrijk én interessant genoeg voor jou is. Met andere woorden JOUW doel. Niet een doel waarvan je denkt dat je het zou moeten doen omwille van het feit dat dat nu eenmaal is wat anderen doen, of wat anderen van je verwachten, of … JOUW doel.
Wat heeft bijgedragen tot mijn succes?
Eerst en vooral weten, begrijpen en voelen wat het belang is van doelen in het leven.
Doelen geven betekenis en focus in je leven.
Vooruitgang boeken geeft voldoening.
Dit is precies wat ik ervaren heb.
Op baaldagen toch gaan sporten, kleurde mijn dag anders. Mijn kijk op mezelf veranderde. Waardoor ik andere dingen ging doen dan ervoor.
Setting goals will make you happy,
working on your goals and feeling progress will make you happy,
achieving your goals is great … for a minute or ten!
Misschien herken jij dit ook? Je wilt iets. Je doet wat nodig is. Je hebt het. Je bent even blij en je bent al bezig met het volgende dat je wilt.
Met andere woorden, het stellen van doelen doe je eigenlijk niet voor het doel zelf. Je doet het omdat de weg ernaar toe betekenis geeft aan je leven. Je doet het voor de persoon die je wordt terwijl je eraan werkt.
Wil je een leven met meer zingeving?
Stel jezelf dan doelen die gealigneerd zijn met wie je wilt zijn! En werk er stapsgewijs in kleine eenvoudige (micro)stapjes naartoe zodat je stapsgewijs de voldoening van het vooruitgaan kunt ervaren.
Net zoals ik met mijn 750 km. De eerste microstap was dag 1 van week 1 van de start-to-run. De 2de stap was dag 2 van week 1. De 3de was dag 3 van week 1. Totdat ik 5 km kon lopen. Vervolgens was het 5 km vasthouden.
Elke run heb ik getrackt. Old-school-wise, gewoon in een notitieboekje: datum, duurtijd, gemiddelde hartslag, hoogste hartslag, aantal gelopen kilometers en totaal aantal gelopen kilometers. Elke keer opnieuw. En zo zag ik enerzijds mijn vooruitgang van aantal kilometers op mijn teller. Maar ook iets anders. Ik zag dat stapsgewijs mijn gemiddelde hartslag lager werd. Yes! En zo komen we op mijn WAAROM.
Your WHY is the fuel that keeps you going
Even if you don’t feel like doing so!
Waarom ben ik met dit experiment begonnen?
Ik ga je even door mijn 5 WHY’s gidsen. Dit is wat mij betreft de eenvoudigste manier om tot je WAAROM te komen. Je ‘waarom’ wil je echt tatoeëren in je geheugen.
Dus, waarom wil ik 750 km lopen op 1 jaar?
Omdat ik mij fit wil voelen.
Waarom wil ik me fit voelen?
Omdat fitheid bijdraagt tot vitaliteit.
Waarom is vitaliteit belangrijk voor mij?
Omdat ik dat nodig heb om mentaal en fysiek met meer gemak te dragen wat ik heb te dragen.
Waarom wil ik met meer gemak dragen wat ik heb te dragen?
Omdat ik wil genieten van het leven. Ik wil leven. Ik wil reizen.
Waarom wil ik dat?
Ik wil vrij zijn. Ik wil ten allen tijde keuzemogelijkheden hebben. Ik wil niet afhangen van anderen. En als ik niet fysiek fit ben, is het risico groter dat ik op een gegeven moment kom vast te zitten, fysiek en/of mentaal.
Mens sana in corpore sano.
Plots wordt dat lopen een bijdrage tot één van mijn belangrijkste waarden “vrijheid in denken en doen”.
Meer nog, door dat dit eigenlijk niet om het lopen draait, kunnen er andere manieren zijn die tot hetzelfde bijdragen. Wat weer helemaal past met mijn persoonlijkheid om regelmatig nieuwe experimenten te doen, nieuwe dingen uit te proberen, nieuwe opportuniteiten te benutten. Ik hou er niet van om me vast te zetten. Ik hou ervan om van mening te veranderen of van plan te veranderen als dat kloppend voelt. Ik heb het nodig om me deze keuzevrijheid te gunnen.
En zo kwam crossfit op mijn pad. Naast cardio, ook spierkracht aansterken. Een zeer belangrijke voor mij op dit moment. Want de overgang, wat ze ook mooi de peri-menopauze noemen, staat voor mijn deur.
Ik ben benieuwd waar dit avontuur mij dit jaar zal brengen?
Het voordeel van een heldere én voor JOU belangrijke WAAROM is dat als het ene plan om de één of andere reden niet kan, je gewoon een nieuw plan kunt bedenken, gealigneerd op je WAAROM.
“Ik kan niet lopen omwille van … ; dus ik doe niets”; wordt nu “ik kan niet lopen, wat kan ik alsnog doen dat een bijdrage levert aan mijn fysieke fitheid?”. En andere deuren kunnen zich openen.
The quality of your questions determines the quality of your life
Zo wordt de combinatie van een hoger doel, met het tracken van je vooruitgang een krachtige manier om meer betekenis en focus te geven aan je leven.
Hoe cool is dat!
Wat ook tot mijn succes heeft bijgedragen is het effectief op voorhand plannen in mijn agenda van mijn loop- en crossfitsessies.
What gets scheduled, gets done
Het zal je niet verbazen dat ik ook hiermee geëxperimenteerd heb. Wekelijks drie keer sporten was het voornemen. Dit experiment heeft me geleid van niet plannen en in het moment zelf beslissen, naar gedisciplineerd op voorhand plannen en blokkeren in mijn agenda.
Wat voor mij goed werkt, is elke zondagavond de komende 2 weken in te plannen. De kans dat ik doe wat ik gepland heb, is echt zoveel keer groter. Als ik een sessie schrap, dan doe ik dat alleen als ik op hetzelfde moment een ander slot kan reserveren. Ik laat me leiden door de vraag “Wanneer kan het dan wel?”. Het grootste voordeel voor mij is de rust die ik in mijn hoofd ervaren heb door het op voorhand te plannen en me er maximaal aan te houden. Ik hoef er niet meer mee bezig te zijn. The only thing I need to do is to show up.
Deze blog wordt veel langer dan verwacht.
Lees je nog verder mee? Want ik heb het nog niet over de titel gehad.
Ik heb het namelijk nog niet gehad over het oncomfortabel gevoel dat verandering met zich meebrengt. Dat is best een dingetje!
Get comfortable with feeling uncomfortable
Dit is een vaardigheid. Dit is een spier die training nodig heeft. Dit is de spier die ervoor zal zorgen dat je de verandering die je door wilt voeren in je leven ook daadwerkelijk volhoudt.
Heb jij het moeilijk om nieuwe veranderingen vol te houden? Of stel je geen doelen meer omdat je ze toch nooit volhoudt?
Weet dat het dat oncomfortabel gevoel is dat je ervaart bij verandering of groei, dat de stok tussen de wielen vormt. Het heeft niets te maken met je wilskracht of discipline. Het heeft gewoon te maken met hoe ons brein ons “veilig” probeert te houden. Namelijk door vast te houden aan dat wat het kent. Totdat het nieuwe gedrag als “veilig” wordt gezien omdat je het al zo dikwijls herhaald hebt dat het in je comfortzone komt te liggen.
Dus, elke keer als ik voel dat ik er tussenuit probeer te muizen door één of ander excuus, spreek ik dat stemmetje even toe zoals een ouder zijn kind bemoedigend toespreekt. Ik laat het weten dat het veilig is, dat ik het begrijp, maar dat we het toch gaan doen. Ik herinner het de WAAROM. En off we go, hand in hand!
Dat stemmetje zal er altijd zijn, van zodra je een verandering wilt doorvoeren in je leven. Weet dat, verwelkom het, en begeleid het. Laat het niet je reden zijn om op te geven.
Ik heb zoveel meer geleerd dan dat ik 605 km kan lopen!
Ik heb geleerd dat mijn leven meer betekenis krijgt, als ik werk aan doelen die belangrijk én interessant zijn voor MIJ. Zeker in tijden dat het buiten hard lijkt te stormen!
Ik heb geleerd dat vooruitgang ervaren mijn vertrouwen in mezelf verhoogt. Ik vergelijk mezelf enkel met mezelf voorheen.
Ik heb geleerd dat mild zijn met mezelf als het niet lukt dé manier is om snel terug on track te raken. Het zijn de bemoedigende woorden die het winnen van de afstraffende. Probeer maar eens.
Ik heb geleerd dat ik me fier op mezelf voel als ik doe wat ik zeg dat ik ga doen. Het is me opgevallen dat als ik niet doe wat ik gezegd heb dat ik ga doen er iets aan mij begint te knagen.
Ik heb geleerd dat comfortabel worden met dat oncomfortabel gevoel van groei en verandering universeel is en gewoon deel uitmaakt van het proces. Ik hoef er niets persoonlijks aan te koppelen. Het is gewoon zo.
Ik heb geleerd dat als er verschillende manieren zijn om je doel te bereiken ik mag kiezen voor het leukste.
Ik heb geleerd dat mezelf belonen voor elke kleine stap voorwaarts ervoor zorgt dat ik volhoud. Totdat de beloning niet meer nodig is en ik gewoon doe wat ik me voorgenomen heb om te doen.
Oh ja! Ik heb zoveel meer geleerd dan dat ik 605 km kan lopen!
When you are setting goals you are defining the person you want to become
When you make it a habit, these things are what you do
And ultimately it becomes who you are
Samengevat, wil je veranderingen in je leven?
Wees helder in wat je wel wilt en waarom.
Word vervolgens heel serieus in het boeken van vooruitgang, één microstap per keer.
Maak het simpel, maak het plezant, maak het interessant, maak het betekenisvol VOOR JOU.
Besef dat je bezig bent met het moeilijkste dat er is, je eigen gedrag veranderen. Hoe klein ook die verandering in andermans ogen kan lijken.
Beoordeel jezelf niet op het aantal keer dat je valt, maar op het aantal keer dat je terug opstaat en verderzet!
De vakantieperiode is achter de rug. De meeste scholieren en studenten zijn terug bezig. De opdrachten stromen binnen. De herfst doet zijn intrede. Alles gaat goed, neen?
Bijna!
Zoonlief heeft zijn herexamens niet gehaald en is aan een vroege midlifecrisis bezig. De tijd speelt in zijn nadeel.
Chaos.
Wat is je rol als ouder hierin? Sturen, (licht)forceren, omdat we weten wat goed is voor onze kinderen? Of begeleiden, luisteren en van daaruit zien wat mogelijk is? Ik zou zo graag het tweede doen, maar bots tegen de ‘verwachtingen‘ van de papa, de omgeving, de maatschappij. Blijkbaar hecht ik hier toch nog enig belang aan. Mooi inzicht, waarmee ik weer aan de slag mag gaan. Work in progress. Waarbij ik het antwoord op de volgende vraag als poolster gebruik in de chaos:
Wie wil ik zijn in deze situatie?
Zelfzorg blijft hoog staan op mijn agenda. Het lopen wordt ondertussen afgewisseld met CrossFit. In augustus heb ik ‘eindelijk’ de knoop doorgehakt en ben ik voor een abonnement gegaan. Ik schrijf ‘eindelijk’ want het blijkt dat ik best wel een koppige mind heb. Alvorens een gewoonte daadwerkelijk te veranderen dient mijn mind namelijk eerst overtuigd te worden. Hiervoor heb ik best wel wat onderzoek mogen doen en is er best wel wat tijd over gegaan. Want het idee dat ik iets van krachtoefening moet doen is al enkele jaren oud. Echt waar! Maar, zoals in een vorige blog geschreven, door de eerste stap te zetten in de richting van een gezonde lifestyle, volgt de volgende stap, en vervolgens de daaropvolgende stap en zo wordt dat wat ooit “onmogelijk” was plots gewoon je nieuwe realiteit.
Groeien gebeurt in kleine stappen
Dat groeien in kleine stappen gebeurt, klinkt logisch, niet? Het is één van de zeven basisovertuigingen voor een groeimindset.
MAAR …
Hoe dikwijls aanvaard je dat van jezelf? Hoe dikwijls aanvaard je de traagheid hiervan bij jezelf, of bij een ander? In om het even welk domein? Hoe dikwijls heb je je ongeduld je groei laten kapen? Gedachten zoals: “Dit is niets voor mij”; “Ik kan dit niet”; “Dit is te lastig”; “Vandaag niet”; … zijn niet helpend en belemmeren onze potentiële groei.
Als we daar dan het bekend sausje “I want it all and I want it NOW” bovenop gieten dan lijkt deze basisovertuiging voor een groeimindset op een slogan. Ver van ons bed, “iets” voor anderen, “iets” dat we weten maar niet naar handelen.
Wel, in mijn experiment om CrossFit toe te voegen aan mijn lifestyle werd er tegelijkertijd opnieuw chaos gecreëerd. Dit is natuurlijk eigen aan het vinden van een nieuw ritme, een nieuw evenwicht. Niet alleen voor de organisatie thuis, maar ook voor mijn lichaam.
Want uiteraard, als je JA zegt tegen iets, dan zeg je NEEN tegen iets anders. Tenzij we een machine hebben om “tijd” bij te maken. En bij mijn weten is die er nog niet. Met andere woorden, bij elke keuze voor iets, dienen we ook heel even stil te staan op de impact ervan op iets anders. Bij elke keuze voor iets, nemen we afscheid van iets anders. Dat kan even “pijn” doen, en dat hoort er gewoon bij. We zetten door wanneer de “winst” van het nieuwe groter is dan de “pijn” van het loslaten van het ander.
In mijn geval betekent kiezen voor CrossFit dat ik mijn doelstelling van 750 km lopen dit jaar niet zal halen. Alleszins niet met de huidige stand van zaken. Mijn lichaam is ontregeld, en de CrossFit-trainingen vertragen momenteel mijn loopprestaties. Ik loop momenteel ook “maar” 2 keer per week en 2 keer per week ga ik naar CrossFit.
Mijn nieuwe keuze betekent ook dat ik veel minder lees. Want terwijl ik loop, luister ik naar audioboeken of podcasts. Als “kennisspons” vind ik dit niet zo leuk.
Kiezen voor CrossFit betekent ook dat ik meer moet plannen en minder flexibel ben. Want lopen kan je bij wijze van spreken veel gemakkelijker inplannen. Waar ik woon betekent het letterlijk gewoon schoenen aantrekken en beginnen lopen.
En ik kan nog een aantal “pijntjes” opsommen …
Dus ja, ook hier is nog wat chaos dat mag neerdwarrelen alvorens de winst van de nieuwe keuze ten volle te mogen oogsten.
Maar hé! Ik ga voor een gezonde lifestyle. Ik vertrouw op het creatieproces, het proces dat me herinnert dat alle verandering naar iets nieuws best wel messy is in the middle.
Ik weet dat ik spierkracht heb te ontwikkelen om mezelf alle kans te geven om op een gezonde manier door de perimenopauze te gaan. Want ook dat is een natuurlijk proces dat ergens in de nabije toekomst voor de deur zal staan. Of ik dat nu leuk vind of niet. Dus laten we ook hier een experiment van maken. Een uitdagend spel waarin zowel mijn mindset als mijn healthset wordt gevoed. Hoe leuk is dat!
The mind and the body are not separate.
What affects one, affects the other.
Dus chaos. Alles mag zich opnieuw zetten. Oefening in balanceren, elke dag opnieuw. Waarbij ik het volgende quasi religieus momenteel toepas:
What gets scheduled gets done.
Zeker in het begin, wanneer de nieuwe actie nog geen gewoonte is. Ik ken mezelf! Die excuses liggen op de loer.
Wat is het fijn om je eigen patronen soms té slim af te zijn 😉. Ja, het vraagt tijd en energie maar de oogst van vol-doening, onder de vorm van het zien van je eigen progressie, is echt heerlijk! Ook al zal ik nog een aantal maanden mogen wachten om het effect van de CrossFit op mijn loopprestaties te zien, ik zie nu al dat ik net wat meer squats kan doen dan een week geleden. Dat ik net iets meer gewicht kan deadliften dan twee weken geleden. Het blijft afzien tijdens de training, maar de douche erna voelt als de hemel op aarde😉.
Geniet van wat je doet Laat los wat niet meer bij je hoort Koester wat je hebt Droom van wat nog kan En LEEF vandaag.
Life is what happens to you while you’re planning your future.
Zo net voor de grote zomervakantie duik ik nog eens in mijn pen.
Misschien herinner je je nog mijn loopdoelstelling, zevenhonderdvijftig kilometer lopen in één jaar.
Voor mij is dit best wel een ambitieuze doelstelling. Na jaren een haat-liefde verhouding te hebben met het lopen, heb ik mezelf gewoon een doel gesteld, met een beklijvende WAAROM voor ogen.
En wat doen lopers? Wel, die lopen, they show up. Elke keer opnieuw, door weer en wind, met of zonder goesting, omdat het nu eenmaal lopers zijn.
Ik heb ook een heldere waarom gedefinieerd: ik wil een sterk hart hebben om zo lang als mogelijk deze machine (mijn lijf) op een duurzame en gezonde manier te laten draaien. En wat moet je doen voor een sterk hart? Cardio-training!
Mijn luie natuur, eerder gemakkelijk dan moeilijk, zeker voor wat sport betreft … gecombineerd met de mooie velden waar we quasi in wonen, en de steeds wisselende werkuren, bracht me terug bij mijn haat-liefde verhouding van het lopen.
Deze keer hou ik het blijkbaar ook langer vol dan alle andere keren? Zou het de wijsheid zijn die komt met de jaren? Of zou het toch met die identiteitsshift te maken hebben? Of zou het zijn door het wereldkundig maken van mijn doel en een ego dat dreigt gekrenkt te worden als ik het niet haal? Of een combinatie van dit alles?
Wat het ook is, ik hou vol, ik ben namelijk een loper! Ik heb in de gietende regen gelopen, in de sneeuw, in de kou, bij windkracht 4 en in de warme dagen … Vandaag staat mijn teller op 412.5 km!
Nooit met goesting gestart, altijd met voldoening geëindigd.
The funny thing about motivation is that it comes after action, not before
Ondanks het feit dat ik dit weet, dacht ik op een gegeven moment dat ik iets mis deed. Ik had namelijk verwacht dat na een aantal maanden de goesting om te starten wel zou komen. Tot op heden niet dus.
Trust the process
Start to accept and celebrate where you are
Instead of expecting where you should be
En dan mocht ik een cadeautje ontvangen… Op één van onze perfectionisme workshops hoor ik namelijk een dame vertellen dat ze ondanks het feit dat ze al jaren één keer per week tien kilometer gaat lopen ze de eerst drie kilometer nog steeds geen goesting of flow ervaart. Die komt er voor haar maar na een kilometer of vijf.
Aha! Ik ben niet alleen. Ik doe niets fout! Ik hoorde zelfs een reden om een volgende keer wat langer te lopen. Want, ik loop elke keer “maar” vijf kilometers. Dus de keer erna, met het zot in mijn hoofd, beslist om voor de tien te gaan. En wonder boven wonder lukt dat ook nog! En ja, ik voelde de flow komen. Nog niet de runners high waar ik al veel over gehoord en gelezen heb, maar wel het plezier om weer een mentale barrière te overwinnen. Nu, tot heden is het beperkt gebleven tot die ene keer tien kilometers. Omwille van de tijd die het in beslag neemt. Want ik loop natuurlijk op mijn “slakken”-tempo.
Maar, ik zie progressie hierin, en dat is echt leuk en geeft me een gevoel van fierheid over mezelf, wat ik gemist heb in al mijn vroegere loopexperimenten. In al mijn vorige experimenten kruiste ik enkel op mijn ProgressTracker de dag aan dat ik was gaan lopen. Nu noteer ik ook mijn tijd, mijn gemiddelde hartslag, mijn hoogste hartslag, het aantal gelopen kilometers, het tijdstip van lopen en het totaal gelopen kilometers tot nu toe. In het begin was ik vooral blij dat ik liep en zag ik geen verbetering. Nu, na zes maanden wel. En dat werkt echt motiverend!
Dat herinnert me aan wat mensen nodig hebben om zich goed te voelen, thuis of op het werk. Wij hebben het gevoel van progressie nodig in dat wat voor ons belangrijk is, of dat wat ons interesseert. En progressie zien en ervaren kan je maar door een aantal punten systematisch te meten om er van tijd tot tijd bij stil te staan en eruit te leren!
Om weer verder te groeien.
Meten om te verbeteren is helemaal anders dan meten om te (ver)oordelen
En in die fase ben ik nu beland. De enige manier om mijn tijd te verbeteren – en blijkbaar zou mijn egootje dat leuk vinden – is door interval te lopen en aan krachttraining te doen. En zo wordt er stap voor stap ruimte gemaakt in mijn hoofd, in mijn mindset, voor een volgend groei-experiment.
Ik ben momenteel aan het exploreren wat mogelijk is voor mij om wat spierkracht te ontwikkelen. Mijn mindset vindt interval momenteel nog een dingetje, daar zullen nog wat emmertjes voor naar de zee moeten gedragen.
Maar zes maanden geleden vond mijn mindset dat ook van vijf kilometer lopen. Krachttraining was toen zeker nog niet aan de orde. En zie nu… Geheel organisch gegroeid. Door stap na stap te doen wat ik me voorgenomen had; door mezelf te zien groeien, is de goesting om verder te groeien gegroeid.
Die zotte zevenhonderdvijftig kilometer wordt steeds meer haalbaar!
Eénduidige maatregelen naar aanleiding van Corona leiden tot éénduidigheid in gedrag.
Grijze zones in de maatregelen leiden tot zwalpend gedrag. Ja, ook ik betrap mezelf soms op “vrije” interpretaties van de maatregelen.
En dat is precies hetzelfde gedrag dat ik vertoon als ik niet helder ben in wat ik wil. Als ik niet helder ben in hoe ik de dingen wil aanpakken. Als ik tegenstrijdigheden wil.
Dan vertoon ik ook zwalpend gedrag. Uiteraard met negatief effect op het resultaat. Wat weer tot gevoelens van frustratie en teleurstelling leidt.
De “heldere-lijnen regel” is wat me er dan uithelpt.
Wat collectief speelt, speelt ook individueel. Als we wijzen naar zij, wijzen we ook naar wij.
“Heldere-lijnen” regels geven duidelijkheid en richting.
Een heldere-lijn regel is een regel die duidelijk is, niet voor interpretatie vatbaar is en geen ruis veroorzaakt in het hoofd.
Het opstellen van een aantal “heldere-lijnen” regels maakt dat we ons persoonlijk leiderschap met meer gemak kunnen pakken.
Hierbij een aantal voorbeelden – We horen onszelf misschien zeggen dat we
gezonder gaan eten
meer gaan slapen
minder op de smartphone gaan scrollen
meer gaan bewegen
….
Als ik me dergelijke uitspraken hoor zeggen, dan weet ik dat ik het eigenlijk aan het toeval ga overlaten. Dan weet ik dat het voor nu voor mij nog niet belangrijk is. Ik weet op voorhand dat ik zwalp-gedrag zal vertonen, vermomd als uitstelgedrag, of “welk-excuus-kan-ik nu-verzinnen-om-het-niet-te-doen”-gedrag.
Want wat betekenen deze uitspraken nu eigenlijk?
Gezonder eten? Wat betekent dat praktisch? Op dagelijkse basis? Betekent dat gewoon wat meer groenten eten? Ga ik elke maaltijd gezond eten? Of slechts één keer per dag? Past het toegeven aan de goesting voor dat pak frieten erbij of niet?
Meer slapen? Enkel in het WE? Of echt elke dag? En hoeveel meer dan eigenlijk? En wat als ik helemaal door een Netflix-serie gegrepen ben en het even wil afzien? Kan ik het minder slapen gewoon morgen inhalen?
Minder op smartphone? Gaan we het gewoon proberen en “hopen” dat het resultaat van ons proberen tot minder leidt? Of gaan we smartphone-vrije weekends invoeren? Of gaan we slechts op specifieke momenten op de smartphone?
Meer bewegen? Gaan we daar elke dag werk van maken? Of op specifieke dagen van de week? Hoeveel tijd trekken we hiervoor uit? Of plaatsen we gewoon de intentie en hopen dat we daarmee de wilskracht vinden om het dan ook te doen? Wat als het regent? Zijn we dan vrijgesteld?
Merk je de ruis die op het kanaal zitten tussen intentie en uitvoering? Merk je hoe dit een bron kan zijn van oeverloze gesprekken in ons hoofd? Merk je dat beslissen een lijdensweg wordt?
Als we ergens progressie in willen, als we de voldoening van vooruitgang, van groei, willen ervaren dan kan dat alleen maar als we de vooruitgang, de groei kunnen meten of traceren.
Wil dat dan zeggen dat we alle aspecten in ons leven moeten beginnen meten?
Neen, oh neen! Stel je voor! Dat is zeker niet de bedoeling. Dat is zeker niet wat ik zeg.
Wat ik wel zeg is dat wanneer je beslist om bepaald gedrag te veranderen, je dit best doet aan de hand van iets dat je vooruitgang meet of visualiseert.
Als je beslist om bijvoorbeeld de gewoonte om je slaappatroon aan het toeval over te laten, te veranderen. Omdat deze gewoonte bijvoorbeeld niet langer bijdraagt tot jouw vitaliteit. Omdat de kost om deze gewoonte in stand te houden hoger en hoger wordt en de nadelen zwaar beginnen door te wegen. Wel, dan raad ik je aan om met de “heldere-lijnen” regel aan de slag te gaan.
Overweeg even volgende intenties:
Ik eet elke dag minstens 4 verschillende soorten groenten
Ik ga niet meer naar de frituur
Ik koop nooit meer voeding in een tankstation-shop
Ik loop nooit meer door de koeken en chips rayon in de winkel
Ik ga elke avond om 11 uur naar bed, zonder “scherm”
Ik check mijn social media slechts 1 keer per dag, ’s avonds om 8h – max. 30 minuten
Ik ga dagelijks een half uur wandelen
….
Merk je het verschil? Merk je dat je jezelf dan veel duidelijker een richting geeft. Dat actie een logisch gevolg wordt. Dat je weg stapt van vage intenties die aan het toeval worden over gelaten.
Dit klinkt allemaal logisch hé?
Weet je waarom dit zo belangrijk is?
Je oogst niet alleen het gevoel van voldoening omdat je je vooruitgang effectief gaat kunnen merken, omdat je effectief gaat doen wat je gezegd hebt dat je gaat doen.
De grootste win zit in het optimaler beheren van je wilskracht.
1. Je stopt hiermee de discussie in je hoofd van “zou ik nu voor deze ene keer toch niet een uitzondering maken”. Je kan eenvoudigweg antwoorden “neen, dat doe ik niet meer”. Je gunt jezelf de beste kansen om je persoonlijk leiderschap op te pakken en de persoon te zijn die je wilt zijn.
2. Je behoedt jezelf van beslissingsvermoeidheid. Je houdt je potje wilskracht over voor beslissingen die je leven, je relaties, je werk helpen floreren. Want je “heldere-lijnen”-regels maken dat de beslissingen over een aantal fundamenten op voorhand al gepakt zijn. Je hoeft geen tijd meer te besteden aan “zou ik dit of zou ik dat”. Je hoeft enkel je regel uit te voeren.
Most people overestimate what they can do in a day and underestimate what they can do in a lifetime
Je kunt stap voor stap vooruitgang maken in je leven door stap voor stap de “heldere-lijnen”-regel uit te breiden. Stel dat je de intentie om dagelijks een half uur te bewegen ingevuld hebt door de “heldere-lijnen”-regel van dagelijks een half uur te wandelen. Ondertussen ben je dat half uurtje gewoon geraakt. Dan kan het wel eens zijn dat je toe bent aan een volgende stap in je bewegings-experiment. En dan zou je bijvoorbeeld kunnen overwegen om je “heldere-lijnen”-regel uit te breiden naar dagelijks een half uur wandelen en ’s morgens bij het opstaan 3 zonnegroeten te doen. Of, je zou een bijkomende “heldere-lijnen”-regel kunnen toevoegen: dagelijks burpees doen, te starten met 3 en dagelijks er 1 bij tot 50.
Het is zelfs zo dat er een moment komt dat je geen regel meer nodig hebt om de actie uit te voeren. Dan is de gewoonte gewoon deel van jou geworden. Net zoals bijvoorbeeld tanden poetsen voor het slapen gaan, of een tas koffie bij het ontwaken, of het extra slaatje bij elke maaltijd, of ….
You only fail when you stop trying
Ik experimenteer vandaag met een aantal zwart/witte “heldere-lijnen” regels. Cold turkey-methode leunt hier erg bij aan. Niet om het altijd zwart-wit te houden. Wel om een aantal vastgeroeste patronen te doorbreken. Om vervolgens vanuit de ruimte die dan ontstaat in alle vrijheid opnieuw te kunnen kiezen voor wat ik wel wil. Om dan opnieuw te kunnen kiezen voor een gewoonte die me meer zal dienen in plaats van vast te houden aan iets dat al lang zijn vervaldatum bereikt heeft.
Dit is niet gemakkelijk. Dit vraagt van mij om alle basisovertuigingen met betrekking tot het een groei-mindset te omarmen, te doorleven. Maar daarover later meer.
Welk aspect in jouw leven is aan verandering toe? Welke ene “heldere-lijnen”-regel zou je hier bij kunnen helpen? Gun jezelf de voldoening en zet je intentie echt om in actie. Gun jezelf het plezier van het proces en visualiseer je vooruitgang. Misschien kan de “don’t break the chain”-methode een bijdrage voor je zijn die we in ons boek vol-DOENing uitgebreid hebben besproken.
Ook deze website gebruikt cookies zodat wij deze website kunnen blijven verbeteren èn om ervoor te zorgen dat ons aanbod optimaal wordt afgestemd op jouw wensen. Door verder gebruik te maken van deze website ga je hiermee akkoord. X
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
