Uit de kast

Uit de kast

Voel jij de lentekriebels ook al? De zon verwent ons stap voor stap met steeds meer licht én warmte. We hebben er lang op mogen wachten, waardoor elke zonnestraal gewoonweg zalig voelt.    

Vandaag wil ik het met jou hebben over dingen waar ik nog niet veel van weet, maar me de laatste tijd wel bezighouden. Ik wil het hebben over de artificieel intelligente chatbots zoals ChatGPT en Bing.  

Ik heb er de laatste weken kennis mee gemaakt in mijn vakgebied en ik sta te kijken van wat nu al mogelijk is. Ik had er al eens maanden geleden van gehoord. Ik had me toen uit nieuwsgierigheid zelfs aangemeld op ChatGPT om er wat in rond te neuzen. Ik herinner me dat ik toen dacht: dat is “nice”, zonder meer. Ik zat toen dus duidelijk nog in de ontkenningsfase, besef ik nu. Zo van, jaja, maar niet voor mij.

Naar aanleiding van een webinar komt het terug op mijn radar en plots hoor ik een expert de mogelijkheden vertellen over deze AI chatbots. En nu besef ik dat ik dit niet meer kan ontkennen. Mijn hart begint letterlijk sneller te kloppen terwijl ik de informatie over me laat komen. Dit is voor mij een teken dat ik hier iets mee moet doen. Dat dit me wel degelijk aanbelangt. Er is ook een gevoel van onwerkelijkheid dat me overvalt. Zo van: “Hé, wat is dit nu? Is dit echt allemaal al mogelijk? Waar heb ik de laatste tijd gezeten dat ik dit niet gezien heb?”

Ik beslis om deze keer Bing AI te exploreren.

Als ik eerlijk ben, dan moet ik bekennen, dat mijn attitude in dit stadium vrijblijvend en terughoudend is. Je weet wel, zo van: “Het zal wel weer een storm in een glas water zijn; het zal wel niet voor mij zijn; ik ga het eens bekijken zodat ik kan zeggen dat ik het gedaan heb…” Dus, ondanks een webinar vol feiten en mogelijkheden zit ik duidelijk nog in “weerstand”.

Alles is altijd in verandering. Yes!

Maar als we eerlijk zijn, houden we niet altijd van die verandering die ons noodzaakt om uit onze comfortzone te stappen, laat staan van die verandering die ons vraagt om onszelf opnieuw uit te vinden.  Kan het nu even niet stabiel en rustig zijn?

Mijn nieuwsgierigheid wint het en ik geef de volgende instructie aan Bing AI:

blogpost – kort – enthousiaste stijl – onderwerp: mindset.

WAUW! Hierbij het resultaat:

Wil je meer leren over mindset en hoe je jezelf kunt ontwikkelen? Dan ben je hier aan het juiste adres! In deze blog deel ik een aantal tips en inspiratiebronnen die je kunnen helpen om een groeimindset te ontwikkelen. Een groeimindset is de overtuiging dat je altijd kunt leren en verbeteren, ongeacht je talenten of intelligentie. Met een groeimindset sta je open voor feedback, uitdagingen en nieuwe ervaringen. Je ziet fouten als leermogelijkheden en niet als mislukkingen. Een groeimindset helpt je om meer plezier en voldoening te halen uit je werk en je leven.

Een paar tips om een groeimindset te ontwikkelen zijn:

– Wees nieuwsgierig en stel vragen. Probeer elke dag iets nieuws te leren of te ontdekken.

– Geef jezelf complimenten voor je inzet en vooruitgang, niet alleen voor je resultaten.

– Vraag om feedback en sta open voor kritiek. Zie het als een kans om te groeien en niet als een aanval op je zelfbeeld.

– Zoek uitdagingen op die je uit je comfortzone halen. Durf risico’s te nemen en experimenteer met nieuwe ideeën of methoden.

– Leer van anderen die succesvol zijn op jouw gebied. Lees hun boeken, blogs of artikelen, volg hun cursussen of workshops, of vraag ze om advies.

Een van de beste bronnen die ik heb gevonden over mindset en persoonlijke ontwikkeling is het boek Mindset: de weg naar een succesvol leven van Carol Dweck. In dit boek legt ze uit hoe onze mindset onze prestaties, motivatie en relaties beïnvloedt. Ze geeft ook praktische tips en oefeningen om van een vaste mindset naar een groeimindset te gaan.

Een andere bron die ik graag volg is de blog van Sanny Verhoeven, Sanny Zoekt Geluk. Sanny is een vlogger en coach die zich richt op feelgood inspiratie voor een vrolijk en dankbaar leven. Ze deelt haar persoonlijke verhalen, tips en ervaringen over hoe je gelukkiger kunt worden door dankbaar te zijn voor wat je hebt en positief te denken.

Ik hoop dat deze blog je heeft geïnspireerd om meer te leren over mindset en hoe je jezelf kunt ontwikkelen. Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen en tips over dit onderwerp. Laat het me weten in de reacties hieronder!

Goed geschreven. Accurate informatie. Het wordt in amper 30 seconden gegenereerd.

Ongelofelijk!

Op mijn vraag om een abstracte foto van mindset te genereren mag ik na 45 seconden kiezen uit 4 creaties, waaronder deze:   

Via bijkomende instructies kan ik zelfs aanpassingen vragen om het meer naar mijn hand te zetten.   

Op mijn vraag hoeveel gepubliceerde blogs door AI geschreven zijn krijg ik geen cijfer, noch een percentage. Wel dat deze absoluut in de lift zitten, dat de teksten steeds beter worden en steeds moeilijker te onderscheiden zijn van blogs geschreven door mensen. Er wordt ook verwezen naar 3 artikels die hier recent over verschenen zijn, van 3 verschillende bronnen. 

Ik ben onder de indruk.

Dit is nog maar het tipje van de sluier van wat er vandaag reeds mogelijk is. Want naast deze AI chatbots, heb ik teasers gezien van Microsoft Copilot, een AI Assistant. Het belooft revolutionair te zijn qua productiviteitswinst.

WAUW!

Wat doen deze ontwikkelingen met jou?

Met mij?

Eerlijk? Ik voelde me even overweldigd! Je weet wel, die fase waarin je denkt dat het enkel voor anderen van toepassing is, totdat blijkt dat het ook voor jou is. Zo van: “Oh shit, die had ik kunnen zien aankomen, maar heb ik niet gezien.”

Ik voelde mijn hoofd tollen van vragen, gebaseerd op angst vanuit het niet weten, vanuit onzekerheid, …  Als ik het enkel beperk tot bijvoorbeeld het schrijven van blogs popten vragen op zoals bijvoorbeeld: “Wat voor zin heeft het nog om blogs te schrijven?; Welke toegevoegde waarde hebben die nog als ik ze gewoon kan laten genereren? ”; …

Ik zat duidelijk in mijn statische mindset. En ik heb ook effectief een tijdje geen blog meer geschreven.

Als ik de verandercurve van Kübler-Ross erbij zou pakken denk ik dat ik in deze fase in “de put” zat, overmand door apathie. Van ontkenning naar weerstand, over overweldiging naar apathie, of wat ik ook wel “de put” noem. 

Ik had ervan gehoord, dingen over gelezen, het zelfs eens uitgeprobeerd zoals hierboven geschreven. MAAR – digibeet als ik mezelf soms voel – daarna ook gewoon helemaal naast me neergelegd en vergeten. Totdat de wake-up call kwam onder de vorm van een webinar en 2de try-out.  

Het is nu tijd om dit vast te pakken en te onderzoeken. Voor mezelf betekent dit dat ik mijn groeimindset mag aanspreken voor dat deel waar ik mezelf nog te veel in mijn statische mindset bevindt. Namelijk, voldoende geïnformeerd geraken over de technologische mogelijkheden van AI. Niet om expert hierin te worden, haha! Wel om voldoende kennis op te doen om opportuniteiten te kunnen zien waar mogelijk. Gedaan met de struisvogeltactiek! Terug dat doen wat nodig is om mezelf terug keuzemogelijkheid te gunnen vanuit vertrouwen.    

Wat zijn de mogelijkheden? Wat zijn de valkuilen? Hoe kunnen we ons aanbod verrijken? Hoe kunnen we AI gebruiken in het voordeel van onszelf en onze klanten? Of hebben we de vrijheid om AI langs ons neer te leggen? Hoe ziet dat er dan uit? En nog heel veel andere vragen …

We do not have all the answers…

But we are creative!

We just need to open that mind again, and again, and again …

Ik heb zin om op ontdekkingstocht te gaan! Ik ben oprecht benieuwd naar de mogelijkheden, naar wat ik allemaal ga leren.   

En ondertussen blijf ik verder inzetten op die vaardigheden die mijn persoonlijk leiderschap versterken om de weg voor ons met vertrouwen en plezier te bewandelen. Zoveel als mogelijk op het hobbelig pad dat leven nu eenmaal is.

Ik laat mijn angst los en ik kies voor vertrouwen!

Heb jij tips voor deze digibeet? Let me know! Ik laat me graag door jou inspireren. 

Als je je afvraagt waarom deze blog deze titel draagt? Wel, dit bekennen aan jou, is voor mij best wel spannend. Het voelt kwetsbaar om te delen dat ik niet mee ben met dit aspect van het leven. Rondom mij ben ik dikwijls de “vreemde vogel”, en zo heb ik me opnieuw ervaren tijdens dat webinar. Iedereen rondom mij was precies al mee. Ik niet. Ook om door reflectie achteraf te zien hoe ik die verandercurve doorloop en hoe dit impact heeft op mijn mindset is confronterend. Dit is mijn expertisedomein, ik weet wat ik “moet” doen, en toch doe ik het niet.

Haha! Opnieuw het bewijs dat ik mens ben en geen robot.

Yes! En net dat maakt het verschil.

Ik ben uniek. Jij bent uniek.

Laten we nu net dat meer tonen, meer eren, meer delen en vieren.

Om er samen iets moois van te maken.

Elke dag opnieuw.

Stralend falend banen we ons een eigen-wijze weg doorheen dit groot avontuur.

Dat Leven noemt.

Gewoon worden aan het oncomfortabel gevoel

Gewoon worden aan het oncomfortabel gevoel

Ik hoop dat het goed gaat met je, dat je het jaar met plezier en energie ingezet hebt, dat je goed voor jezelf zorgt.

Ondertussen zijn we al eind januari en ik zou deze blog willen wijden aan het gewoon worden aan je oncomfortabel voelen.

Misschien heb jij net zoals ik een aantal nieuwe doelen opgesteld voor jezelf; Of misschien denk jij nu dat dat niets voor jou is omdat het zo niet werkt voor jou; Of misschien heb jij wel doelen opgesteld, maar zijn ze ondertussen al terug in de vuilbak beland omdat het volhouden niet lukt; Of misschien wil jij wel doelen opstellen, maar ben je ze nog aan het finetunen.

Welke jouw situatie ook is, deze blog wil je zeker gelezen hebben tot het einde.

Ik wil je aan de hand van mijn eigen doelen en ervaring nieuwsgierig maken naar jouw avontuur.   

Misschien herinner je je nog één van mijn doelen van vorig jaar: 750 km lopen. Dat was voor mij een ambitieus doel. Ik moest mijn tenen ervoor uitkuisen om dat te bereiken. En heb ik het bereikt? Neen. Ik had wel 605 km op mijn teller staan. Een resultaat waarop ik fier ben!

Ik heb nog nooit in mijn leven zo consequent gelopen.

Tot voor vorig jaar zat ik vast in een start-to-run-loop: starten met een start-to-run; stoppen, soms al na een week, soms na 10 weken; terug de moed vinden om opnieuw te starten, soms na een aantal weken, soms na jaren. En opnieuw, en opnieuw, en opnieuw … 

Ik heb mijn doel niet bereikt, maar ik heb mezelf wel overtroffen. Yes!   

Meer nog, ik heb dit resultaat bereikt in combinatie met crossfit, sinds september.

Ik vertel dit niet om te stoefen. Neen. Ik vertel dit om je te zeggen dat als ik dit kan, jij ook jouw doel kan bereiken. Tenminste dat doel dat belangrijk én interessant genoeg voor jou is. Met andere woorden JOUW doel. Niet een doel waarvan je denkt dat je het zou moeten doen omwille van het feit dat dat nu eenmaal is wat anderen doen, of wat anderen van je verwachten, of … JOUW doel.

Wat heeft bijgedragen tot mijn succes?

Eerst en vooral weten, begrijpen en voelen wat het belang is van doelen in het leven.

Doelen geven betekenis en focus in je leven.

Vooruitgang boeken geeft voldoening.

Dit is precies wat ik ervaren heb.

Op baaldagen toch gaan sporten, kleurde mijn dag anders. Mijn kijk op mezelf veranderde. Waardoor ik andere dingen ging doen dan ervoor.

Setting goals will make you happy,

working on your goals and feeling progress will make you happy,

achieving your goals is great … for a minute or ten!

Misschien herken jij dit ook? Je wilt iets. Je doet wat nodig is. Je hebt het. Je bent even blij en je bent al bezig met het volgende dat je wilt.

Met andere woorden, het stellen van doelen doe je eigenlijk niet voor het doel zelf. Je doet het omdat de weg ernaar toe betekenis geeft aan je leven. Je doet het voor de persoon die je wordt terwijl je eraan werkt.

Wil je een leven met meer zingeving?

Stel jezelf dan doelen die gealigneerd zijn met wie je wilt zijn! En werk er stapsgewijs in kleine eenvoudige (micro)stapjes naartoe zodat je stapsgewijs de voldoening van het vooruitgaan kunt ervaren.  

Net zoals ik met mijn 750 km. De eerste microstap was dag 1 van week 1 van de start-to-run. De 2de stap was dag 2 van week 1. De 3de was dag 3 van week 1. Totdat ik 5 km kon lopen. Vervolgens was het 5 km vasthouden.

Elke run heb ik getrackt. Old-school-wise, gewoon in een notitieboekje: datum, duurtijd, gemiddelde hartslag, hoogste hartslag, aantal gelopen kilometers en totaal aantal gelopen kilometers. Elke keer opnieuw. En zo zag ik enerzijds mijn vooruitgang van aantal kilometers op mijn teller. Maar ook iets anders. Ik zag dat stapsgewijs mijn gemiddelde hartslag lager werd. Yes! En zo komen we op mijn WAAROM.

Your WHY is the fuel that keeps you going

Even if you don’t feel like doing so!

Waarom ben ik met dit experiment begonnen?

Ik ga je even door mijn 5 WHY’s gidsen. Dit is wat mij betreft de eenvoudigste manier om tot je WAAROM te komen. Je ‘waarom’ wil je echt tatoeëren in je geheugen.

Dus, waarom wil ik 750 km lopen op 1 jaar?

Omdat ik mij fit wil voelen.

Waarom wil ik me fit voelen?

Omdat fitheid bijdraagt tot vitaliteit.

Waarom is vitaliteit belangrijk voor mij?

Omdat ik dat nodig heb om mentaal en fysiek met meer gemak te dragen wat ik heb te dragen. 

Waarom wil ik met meer gemak dragen wat ik heb te dragen?

Omdat ik wil genieten van het leven. Ik wil leven. Ik wil reizen.

Waarom wil ik dat?

Ik wil vrij zijn. Ik wil ten allen tijde keuzemogelijkheden hebben. Ik wil niet afhangen van anderen. En als ik niet fysiek fit ben, is het risico groter dat ik op een gegeven moment kom vast te zitten, fysiek en/of mentaal.

Mens sana in corpore sano.

Plots wordt dat lopen een bijdrage tot één van mijn belangrijkste waarden “vrijheid in denken en doen”.

Meer nog, door dat dit eigenlijk niet om het lopen draait, kunnen er andere manieren zijn die tot hetzelfde bijdragen. Wat weer helemaal past met mijn persoonlijkheid om regelmatig nieuwe experimenten te doen, nieuwe dingen uit te proberen, nieuwe opportuniteiten te benutten. Ik hou er niet van om me vast te zetten. Ik hou ervan om van mening te veranderen of van plan te veranderen als dat kloppend voelt. Ik heb het nodig om me deze keuzevrijheid te gunnen. 

En zo kwam crossfit op mijn pad. Naast cardio, ook spierkracht aansterken. Een zeer belangrijke voor mij op dit moment. Want de overgang, wat ze ook mooi de peri-menopauze noemen, staat voor mijn deur.      

Ik ben benieuwd waar dit avontuur mij dit jaar zal brengen?   

Het voordeel van een heldere én voor JOU belangrijke WAAROM is dat als het ene plan om de één of andere reden niet kan, je gewoon een nieuw plan kunt bedenken, gealigneerd op je WAAROM.

“Ik kan niet lopen omwille van … ; dus ik doe niets”; wordt nu “ik kan niet lopen, wat kan ik alsnog doen dat een bijdrage levert aan mijn fysieke fitheid?”. En andere deuren kunnen zich openen.

The quality of your questions determines the quality of your life

Zo wordt de combinatie van een hoger doel, met het tracken van je vooruitgang een krachtige manier om meer betekenis en focus te geven aan je leven.

Hoe cool is dat!

Wat ook tot mijn succes heeft bijgedragen is het effectief op voorhand plannen in mijn agenda van mijn loop- en  crossfitsessies.

What gets scheduled, gets done

Het zal je niet verbazen dat ik ook hiermee geëxperimenteerd heb. Wekelijks drie keer sporten was het voornemen. Dit experiment heeft me geleid van niet plannen en in het moment zelf beslissen, naar gedisciplineerd op voorhand plannen en blokkeren in mijn agenda.

Wat voor mij goed werkt, is elke zondagavond de komende 2 weken in te plannen. De kans dat ik doe wat ik gepland heb, is echt zoveel keer groter. Als ik een sessie schrap, dan doe ik dat alleen als ik op hetzelfde moment een ander slot kan reserveren. Ik laat me leiden door de vraag “Wanneer kan het dan wel?”.  Het grootste voordeel voor mij is de rust die ik in mijn hoofd ervaren heb door het op voorhand te plannen en me er maximaal aan te houden. Ik hoef er niet meer mee bezig te zijn. The only thing I need to do is to show up.

Deze blog wordt veel langer dan verwacht.

Lees je nog verder mee? Want ik heb het nog niet over de titel gehad.

Ik heb het namelijk nog niet gehad over het oncomfortabel gevoel dat verandering met zich meebrengt. Dat is best een dingetje!

Get comfortable with feeling uncomfortable

Dit is een vaardigheid. Dit is een spier die training nodig heeft. Dit is de spier die ervoor zal zorgen dat je de verandering die je door wilt voeren in je leven ook daadwerkelijk volhoudt.

Heb jij het moeilijk om nieuwe veranderingen vol te houden? Of stel je geen doelen meer omdat je ze toch nooit volhoudt?

Weet dat het dat oncomfortabel gevoel is dat je ervaart bij verandering of groei, dat de stok tussen de wielen vormt. Het heeft niets te maken met je wilskracht of discipline. Het heeft gewoon te maken met hoe ons brein ons “veilig” probeert te houden. Namelijk door vast te houden aan dat wat het kent. Totdat het nieuwe gedrag als “veilig” wordt gezien omdat je het al zo dikwijls herhaald hebt dat het in je comfortzone komt te liggen.

Dus, elke keer als ik voel dat ik er tussenuit probeer te muizen door één of ander excuus, spreek ik dat stemmetje even toe zoals een ouder zijn kind bemoedigend toespreekt. Ik laat het weten dat het veilig is, dat ik het begrijp, maar dat we het toch gaan doen. Ik herinner het de WAAROM. En off we go, hand in hand!

Dat stemmetje zal er altijd zijn, van zodra je een verandering wilt doorvoeren in je leven. Weet dat, verwelkom het, en begeleid het. Laat het niet je reden zijn om op te geven.  

Ik heb zoveel meer geleerd dan dat ik 605 km kan lopen!

Ik heb geleerd dat mijn leven meer betekenis krijgt, als ik werk aan doelen die belangrijk én interessant zijn voor MIJ. Zeker in tijden dat het buiten hard lijkt te stormen!                                    

Ik heb geleerd dat vooruitgang ervaren mijn vertrouwen in mezelf verhoogt. Ik vergelijk mezelf enkel met mezelf voorheen. 

Ik heb geleerd dat mild zijn met mezelf als het niet lukt dé manier is om snel terug on track te raken. Het zijn de bemoedigende woorden die het winnen van de afstraffende. Probeer maar eens.   

Ik heb geleerd dat ik me fier op mezelf voel als ik doe wat ik zeg dat ik ga doen. Het is me opgevallen dat als ik niet doe wat ik gezegd heb dat ik ga doen er iets aan mij begint te knagen.  

Ik heb geleerd dat comfortabel worden met dat oncomfortabel gevoel van groei en verandering universeel is en gewoon deel uitmaakt van het proces. Ik hoef er niets persoonlijks aan te koppelen. Het is gewoon zo. 

Ik heb geleerd dat als er verschillende manieren zijn om je doel te bereiken ik mag kiezen voor het leukste.

Ik heb geleerd dat mezelf belonen voor elke kleine stap voorwaarts ervoor zorgt dat ik volhoud. Totdat de beloning niet meer nodig is en ik gewoon doe wat ik me voorgenomen heb om te doen.

Oh ja! Ik heb zoveel meer geleerd dan dat ik 605 km kan lopen!

When you are setting goals
you are defining the person you want to become

When you make it a habit, these things are what you do

And ultimately it becomes who you are

Samengevat, wil je veranderingen in je leven?

Wees helder in wat je wel wilt en waarom.

Word vervolgens heel serieus in het boeken van vooruitgang, één microstap per keer.

Maak het simpel, maak het plezant, maak het interessant, maak het betekenisvol VOOR JOU.

Besef dat je bezig bent met het moeilijkste dat er is, je eigen gedrag veranderen. Hoe klein ook die verandering in andermans ogen kan lijken.  

Beoordeel jezelf niet op het aantal keer dat je valt, maar op het aantal keer dat je terug opstaat en verderzet!

We are in this together!

Let’s lift each other up.

Let’s celebrate each other’s successes.

Stand up. Get up. Be more of you.
Wat als chaos een uitnodiging is om het creatieproces te vertrouwen?

Wat als chaos een uitnodiging is om het creatieproces te vertrouwen?

De vakantieperiode is achter de rug. De meeste scholieren en studenten zijn terug bezig. De opdrachten stromen binnen. De herfst doet zijn intrede. Alles gaat goed, neen?  

Bijna!  

Zoonlief heeft zijn herexamens niet gehaald en is aan een vroege midlifecrisis bezig. De tijd speelt in zijn nadeel.  

Chaos.  

Wat is je rol als ouder hierin? Sturen, (licht)forceren, omdat we weten wat goed is voor onze kinderen? Of begeleiden, luisteren en van daaruit zien wat mogelijk is? Ik zou zo graag het tweede doen, maar bots tegen de ‘verwachtingen‘ van de papa, de omgeving, de maatschappij. Blijkbaar hecht ik hier toch nog enig belang aan. Mooi inzicht, waarmee ik weer aan de slag mag gaan.
Work in progress. Waarbij ik het antwoord op de volgende vraag als poolster gebruik in de chaos:   

Wie wil ik zijn in deze situatie?

Zelfzorg blijft hoog staan op mijn agenda. Het lopen wordt ondertussen afgewisseld met CrossFit. In augustus heb ik ‘eindelijk’ de knoop doorgehakt en ben ik voor een abonnement gegaan. Ik schrijf ‘eindelijk’ want het blijkt dat ik best wel een koppige mind heb.
Alvorens een gewoonte daadwerkelijk te veranderen dient mijn mind namelijk eerst overtuigd te worden. Hiervoor heb ik best wel wat onderzoek mogen doen en is er best wel wat tijd over gegaan. Want het idee dat ik iets van krachtoefening moet doen is al enkele jaren oud. Echt waar! Maar, zoals in een vorige blog geschreven, door de eerste stap te zetten in de richting van een gezonde lifestyle, volgt de volgende stap, en vervolgens de daaropvolgende stap en zo wordt dat wat ooit “onmogelijk” was plots gewoon je nieuwe realiteit.  

Groeien gebeurt in kleine stappen

Dat groeien in kleine stappen gebeurt, klinkt logisch, niet? Het is één van de zeven basisovertuigingen voor een groeimindset.  

MAAR …  

Hoe dikwijls aanvaard je dat van jezelf? Hoe dikwijls aanvaard je de traagheid hiervan bij jezelf, of bij een ander? In om het even welk domein? Hoe dikwijls heb je je ongeduld je groei laten kapen? Gedachten zoals: “Dit is niets voor mij”; “Ik kan dit niet”; “Dit is te lastig”; “Vandaag niet”; …  zijn niet helpend en belemmeren onze potentiële groei.  

Als we daar dan het bekend sausje “I want it all and I want it NOW” bovenop gieten dan lijkt deze basisovertuiging voor een groeimindset op een slogan. Ver van ons bed, “iets” voor anderen, “iets” dat we weten maar niet naar handelen.  

Wel, in mijn experiment om CrossFit toe te voegen aan mijn lifestyle werd er tegelijkertijd opnieuw chaos gecreëerd. Dit is natuurlijk eigen aan het vinden van een nieuw ritme, een nieuw evenwicht. Niet alleen voor de organisatie thuis, maar ook voor mijn lichaam. 

Want uiteraard, als je JA zegt tegen iets, dan zeg je NEEN tegen iets anders. Tenzij we een machine hebben om “tijd” bij te maken. En bij mijn weten is die er nog niet. Met andere woorden, bij elke keuze voor iets, dienen we ook heel even stil te staan op de impact ervan op iets anders. Bij elke keuze voor iets, nemen we afscheid van iets anders. Dat kan even “pijn” doen, en dat hoort er gewoon bij. We zetten door wanneer de “winst” van het nieuwe groter is dan de “pijn” van het loslaten van het ander.    

In mijn geval betekent kiezen voor CrossFit dat ik mijn doelstelling van 750 km lopen dit jaar niet zal halen. Alleszins niet met de huidige stand van zaken. Mijn lichaam is ontregeld, en de CrossFit-trainingen vertragen momenteel mijn loopprestaties. Ik loop momenteel ook “maar” 2 keer per week en 2 keer per week ga ik naar CrossFit.  

Mijn nieuwe keuze betekent ook dat ik veel minder lees. Want terwijl ik loop, luister ik naar audioboeken of podcasts. Als “kennisspons” vind ik dit niet zo leuk.  

Kiezen voor CrossFit betekent ook dat ik meer moet plannen en minder flexibel ben. Want lopen kan je bij wijze van spreken veel gemakkelijker inplannen. Waar ik woon betekent het letterlijk gewoon schoenen aantrekken en beginnen lopen.  

En ik kan nog een aantal “pijntjes” opsommen …   

Dus ja, ook hier is nog wat chaos dat mag neerdwarrelen alvorens de winst van de nieuwe keuze ten volle te mogen oogsten.  

Maar hé! Ik ga voor een gezonde lifestyle. Ik vertrouw op het creatieproces, het proces dat me herinnert dat alle verandering naar iets nieuws best wel messy is in the middle.  

Ik weet dat ik spierkracht heb te ontwikkelen om mezelf alle kans te geven om op een gezonde manier door de perimenopauze te gaan. Want ook dat is een natuurlijk proces dat ergens in de nabije toekomst voor de deur zal staan. Of ik dat nu leuk vind of niet. Dus laten we ook hier een experiment van maken. Een uitdagend spel waarin zowel mijn mindset als mijn healthset wordt gevoed. Hoe leuk is dat!        

The mind and the body are not separate.  

What affects one, affects the other.  

Dus chaos. Alles mag zich opnieuw zetten. Oefening in balanceren, elke dag opnieuw. Waarbij ik het volgende quasi religieus momenteel toepas:  

What gets scheduled gets done.

Zeker in het begin, wanneer de nieuwe actie nog geen gewoonte is. Ik ken mezelf! Die excuses liggen op de loer.  

Wat is het fijn om je eigen patronen soms té slim af te zijn 😉. Ja, het vraagt tijd en energie maar de oogst van vol-doening, onder de vorm van het zien van je eigen progressie, is echt heerlijk! Ook al zal ik nog een aantal maanden mogen wachten om het effect van de CrossFit op mijn loopprestaties te zien, ik zie nu al dat ik net wat meer squats kan doen dan een week geleden. Dat ik net iets meer gewicht kan deadliften dan twee weken geleden. Het blijft afzien tijdens de training, maar de douche erna voelt als de hemel op aarde😉.  

Geniet van wat je doet
Laat los wat niet meer bij je hoort 
Koester wat je hebt
Droom van wat nog kan
En LEEF vandaag.   

Life is what happens to you while you’re planning your future. 

Live NOW!  

Go hard of go home…  Niet meer.

Go hard of go home… Niet meer.

Dit is het liedje dat ze net op de fitness speelde.

Toegegeven, goede beat om je op dreef te houden.
Maar klopt de boodschap voor mij?
Een aantal jaren geleden zou ik het onmiddellijk beamen. Maar nu?

Waar heeft het toe geleid? Heeft het me geholpen of niet? Hoe denk ik er vandaag over?

Ik heb de fysieke work-out gebruikt om ook aan mentale gymnastiek te doen ;o). 

Wel, ik kan je oprecht zeggen dat de boodschap me niet geholpen heeft.

Integendeel. 

Nu zie ik dat in. Toen niet.
Het heeft me gekraakt.
Het heeft mijn perfectionisme gevoed.
Het heeft gemaakt dat ik me telkens gefaald voelde, ondanks al mijn inspanningen en al mijn mooie verwezenlijkingen. Het was nooit genoeg.
Het heeft mijn zwart-wit denken verstevigd.

Terwijl quasi alles “grijs” is. En daar bedoel ik niet mee dat het grauw of triest is. Daar bedoel ik mee dat slechts weinig dingen in het leven zwart/wit zijn, of zwart/wit kunnen aangepakt worden.

Er zijn vele tinten tussen in. Zelfs meer dan vijftig…

Maar deze boodschap heeft mij doen geloven van niet.

En gezien dat gewoonweg niet de realiteit is was ik vaak gefrustreerd, of teleurgesteld in mezelf. Want ik dacht dat het aan mij lag.  

Ik kon niet elke dag alles geven, tot het uiterste gaan, …

Ik had momenten van energie en daadkracht en wilskracht. Maar ik had ook momenten dat het wat moeizamer ging.

Op die momenten dat het moeizamer ging werd ik keihard met mezelf. Dat duiveltje op mijn schouder kon dan echt heel lelijke dingen zeggen tegen mij. “Zie je wel dat je het niet kunt!”; “Wie denk je wel dat je bent!”; “Je gaat door de mand vallen, en dan weet iedereen dat je het niet waard bent.” …. En zo kan ik nog even doorgaan.

Iedereen rondom mij kon precies zijn daad- en wilskracht op het zelfde peil houden. Ik niet. Dus, er moest wel iets mis zijn bij mij. En dan ging ik er nog harder tegenaan.

Tot de volgende teleurstelling….

Groot was mijn verbazing om te ontdekken dat ik niet alleen was.

Dat eigenlijk de meeste mensen niet continu op een even hoog niveau kunnen presteren. Dat na inspanning voor elkeen ontspanning dient te volgen.

Dat “falen” een onderdeel van leren en groeien is én niet persoonlijk dient opgenomen te worden. Integendeel.

De vraag kan zelfs gesteld worden of de persoon die nooit fouten heeft gemaakt wel gegroeid is. Misschien is de persoon continu in zijn comfort zone blijven zitten. Wat helemaal ok is als dat is wat de persoon zelf wilt. De prijs die dan meestal betaald wordt is het opgeven van je dromen. Bang om fouten te maken. En ik zeg dit oprecht zonder enig oordeel. 

Change is never easy – you just get better

Januari is bijna voorbij. Het gaat snel. Razend snel. 

Het is ook het moment dat de meeste goede voornemens beginnen te sneuvelen, als ze al niet gesneuveld zijn. Vanuit dat zwart-wit denken.

We bepalen een doel, we plaatsen een intentie en beginnen er vol goede moed aan. Denkende dat we geen obstakels meer gaan tegen komen. Dat we het nu echt serieus menen en gewoon gaan doen. Ja! Want we zijn echt gemotiveerd. Sommigen onder ons hebben hun doel gedeeld met anderen om onder druk van peer pressure het ook echt te realiseren. Anderen visualiseren hun doel in een mood of vision board en kijken er elke dag naar om het zich te herinneren. Nog anderen gebruiken bepaalde beloningsmethodes als stok achter de deur.

Heel veel wegen leiden naar Rome. Alleszins, is het duidelijk dat een intentie plaatsen maar het begin is van een lang proces van vallen en opstaan, van focus en discipline.

Het is een lang proces om je groei-mindset weer een stapje verder te ontwikkelen.

Een mindset die de realiteit aanvaardt zoals ze is en vanuit die realiteit handelt.

Het vraagt dus om de verschillende tinten van het leven te aanvaarden en te waarderen. Want anders dreig je je nieuwe gewoonte in stilte te begraven. Met vooral teleurstelling en een knauw in het vertrouwen in jezelf als gevolg.

Herken je het volgende scenario?

Tien kg vermageren lijkt een eenvoudig doel. Of 5km lopen. Of een omzetverhoging met 10%. Of …

Deze worden zeer gemakkelijk gesteld. Alle kennis om deze te bereiken is voor handen. En toch worden velen van deze doelen niet gerealiseerd.

Deels omwille van het zwart-wit-patroon, “Go hard or go home”.

Het schoentje wringt in het consequent keuzes maken in de richting van je doel, elke dag. Niet af en toe. Maar telkens wanneer de keuze zich aandient. Het gaat hier daadwerkelijk om micro-keuzes die het verschil maken: In de zetel ploffen of loopschoenen aantrekken? Snel een pizza halen of toch nog gezond eten op tafel toveren? …

En dat weten we allemaal. Dit is niets nieuws.

In mijn oud zwart-wit denken begon ik aan de uitvoering van mijn plan. Van zodra ik één keer miste voelde ik mij gefaald. En in plaats van dit als één van de vele tinten van het leven te zien en eruit te leren, gaf ik het op. Zo eenvoudig kan zwart/wit zijn. Cynisch bedoelt natuurlijk.

“In mijn hoofd”

In mijn wekelijkse facebook live  “In mijn hoofd” lichtte ik onlangs kort toe hoe ik er vandaag mee om ga. Hoe ik vandaag de verschillende tinten toelaat in mijn leven. Niet perfect. Wel voldaan en ondersteunend.

link naar Facebook live

Misschien helpt het jou om je intentie opnieuw op te vissen en alsnog verder te zetten. Of inspireert het jou als het morgen wat moeilijker is om vol te houden.

Geef jezelf minstens 66 dagen de tijd. Dat is de tijd die nodig blijkt te zijn om van een nieuwe eenvoudige gewoonte een reflex te maken zoals bijvoorbeeld tanden poetsen is. Het vraagt dan weinig wilskracht en de keuzen wordt quasi automatisch gemaakt.

Een nieuwe eenvoudige gewoonte. Weet dus dat gewoontes die minder eenvoudig zijn voor jou meer tijd zullen vragen om geïntegreerd te geraken in je leven. Dat betekent dat de fase van zeer bewust kiezen voor het nieuwe langer zal duren. Dat betekent dat obstakels regelmatig je zullen uitnodigen om je intentie te herbevestigen.

So what! Let’s have fun and play till we get to the next level of the game.

Wat is er wel mogelijk?

Laat deze vraag je leiden doorheen je transformatie. Of een andere, die je zelf uitvindt, en je uitnodigt om je groei-mindset te activeren.

Onthou dat we als mens de neiging hebben om te overschatten wat we kunnen bereiken op korte termijn en onderschatten wat er mogelijk is op lange termijn.

Ga voor de lange termijn.
Wees beslissend.
Maar ook mild met jezelf terwijl je het pad bewandelt. 

Leef voluit en geniet!

PS: hierbij de link naar ons e-book rond keuzestress.