Waarden zijn voor ons geen theorie, maar dagelijkse praktijk. Je voelt ze in hoe we samenwerken, begeleiden en afstemmen. Met deelnemers, klanten en partners.
Of het nu gaat om een eerste ontmoeting, workshop, intake of rapport.
Kwaliteit
We gaan voor scherpte én verfijning. We luisteren, denken mee en ontwerpen wat werkt in jouw context. We zijn kritisch op onze eigen aanpak en integreren actief feedback van deelnemers én klanten. Geen traject is ooit “af”.
Integriteit
We zeggen wat we doen en doen wat we zeggen. We kiezen voor transparantie, afstemming en het lef om eerlijk te zijn, in het belang van de samenwerking. Ook wanneer het spannend is.
Gelijkwaardigheid
Of je nu deelnemer bent in een leertraject, of opdrachtgever in een organisatie: we staan naast jou, niet erboven. We geloven dat leren en veranderen pas écht gebeuren als er ruimte is voor alle perspectieven. We creëren die ruimte bewust, in werkvormen en in contact.
Hartelijkheid
Wij werken met aandacht. Met oog voor wat gezegd wordt én wat onuitgesproken blijft. We zorgen voor een sfeer waarin mensen zichzelf durven tonen. Want veiligheid en verbinding zijn geen luxe, maar voorwaarden voor groei.
Speels
Leren mag ook licht zijn. We gebruiken werkvormen die activeren, verrassen, uitdagen. Niet om te entertainen, maar om beweging te brengen. Wie durft te spelen, durft ook te proberen, te falen en opnieuw te kiezen. En net daarin zit leren.
Deze waarden zijn geen uithangbord. Ze kleuren hoe we kijken, luisteren, ontwerpen, samenwerken. Ze vormen het fundament onder alles wat we doen, samen met jou.
Herken jij onze waarden in onze samenwerking? Of je nu deelnam aan een workshop, partner was in een traject of contactpersoon voor een teamontwikkeling: we zijn benieuwd hoe jij het hebt ervaren.
Geef het ons mee in de reacties via volgende emojis: ❤️Ja, ik herken de InsideUp-waarden in onze samenwerking? Noteer dan: ❤️ 💌Gedeeltelijk herken ik de InsideUp-waarden: 💌 👍Ik herken de InsideUp-waarden nog niet echt: 👍 💡Ik ken jullie nog niet: 💡
We lezen graag wat klopt, én wat beter kan. Want ook dat is kwaliteit voor ons.
Soms weet ik het gewoon niet. Niet waar het naartoe gaat. Niet wat de juiste keuze is. Niet hoe ik iets moet aanpakken. En eerlijk? Dat is zelden comfortabel. Als mens, maar zeker ook als leider, voel ik dan die onrust vanbinnen. Die lichte paniek en angst van het niet te weten. Het verlangen om te begrijpen, om richting te geven, om te weten, om te fixen, om houvast te bieden — aan mezelf én aan anderen.
Maar… er is ook een andere kant.
Soms is niet-weten heerlijk. Als ik zonder plan op pad ga. Een plek ontdek zonder verwachtingen. Een boek kies op titel alleen. Of op reis ga zonder programma. Dan voel ik verwondering. Nieuwsgierigheid. Mijn innerlijk kind dat opstaat — net als vroeger, vlak voor een schoolreis. Spannend, maar leuk!
Het fascinerende is: het is beide keren niet-weten. En toch raakt het iets totaal anders in mij. En precies dat spanningsveld blijkt de kern van waar leiderschap vandaag om vraagt.
We willen iets nieuws, maar blijven vaak hetzelfde doen
In een wereld vol verandering zoeken we naar houvast. Naar richting. Naar antwoorden. Maar wat als het antwoord niet ligt in méér actie, méér analyse, of opnieuw hetzelfde proberen met andere woorden?
Wat als het antwoord… precies daar ligt waar het schuurt? Wat als de uitnodiging niet is om weg te bewegen van het ongemak, maar om er bij te blijven? Om niet-weten niet als een probleem te behandelen, maar als een fase van creatie?
Dat is moeilijk. Want alles in ons — en vaak ook in onze organisaties — is geconditioneerd op snelheid, oplossingsgerichtheid en controle. Blijven zitten voelt als falen. Als tijdverlies.
Maar soms is precies dát nodig: Ruimte laten. Stilvallen. Voelen wat er wringt. En daar blijven zitten. Niet als opgave, maar als oefening in aanwezigheid. Want precies daar, in het midden van het ongemak, kan iets nieuws ontstaan. Iets wat niet gepland of gestuurd is — maar wat zich wil tonen, zodra we het durven laten gebeuren.
Dat vraagt oefening. Vertraging. Zachtheid. Zoals Katleen zo treffend schrijft in haar blog “Leiderschap begint vanbinnen”:
Wat je niet voelt, voelt jou wél. Tot je het toelaat, blijft het stilletjes de regie voeren.
Die zin raakt. Omdat hij waar is. Omdat hij ook bij mij nog elke dag speelt.
Leiderschap als ruimtehouder
Bewust leiderschap betekent voor mij: niet snel iets oplossen, maar bedding bieden. Niet weten wat moet gebeuren, maar aanwezig zijn zodat iets mag gebeuren.
Niet aan de marge optimaliseren, maar in de kern durven loslaten. Zodat er een andere beweging mogelijk wordt. Een andere vraag. Een ander vertrekpunt.
Dat is geen passiviteit. Dat is actief durven niet-weten. Met zachtheid. Met aandacht. Met vertrouwen dat ook in de chaos, iets klopt.
En dat is oefening. Ook voor mij. Elke dag opnieuw. Om niet automatisch te reageren, maar even te blijven bij wat zich aandient. Niet om stil te vallen, wel om bewust ruimte te houden in plaats van snel te vullen. Leiderschap als aanwezigheid dus — niet als prestatie, maar als uitnodiging.
Egypte als plek om te oefenen
In oktober neem ik samen met Katleen een groep leiders mee naar Egypte. Niet om een programma af te werken. Niet om ‘resultaat’ te behalen. Wel om samen te vertragen. Om ruimte te maken. Om opnieuw te leren luisteren — naar onszelf, naar elkaar, naar dat wat nog geen woorden heeft.
We werken met stilte, reflectie, cirkelwerk. We reizen langs tempels die al duizenden jaren getuigen van menselijkheid en mysterie. En we creëren een bedding waarin je kan zakken. In wie je bent. En in datgene waar je nog geen woorden voor hebt.
Niet-weten mag daar bestaan. En precies daarom kan er iets nieuws ontstaan.
Nieuwsgierig?
Hier lees je alles over het programma, de plek en de sfeer die we samen willen creëren.
Voel je iets verschuiven bij het lezen? Laat iets weten. Geen formulier, geen funnel. Gewoon even afstemmen. 📩 sanae@insideup.be 📩 katleen@kernvandezaak.be
Vijf jaar geleden zette ik voor het eerst voet op Egyptische bodem. De majestueuze piramides stonden op het programma, en vanaf het moment dat ik in Gizeh rondliep, voelde ik me thuis. Een diep, onverklaarbaar gevoel van herkenning maakte zich van me meester. Verwonderd, en toch niet verbaasd, huppelde ik als een kind rond. Een bijzonder gevoel.
Nu, vijf jaar later, amper twee weken na het verlies van mijn jongste zoon, voelde ik opnieuw een onweerstaanbare roep om terug te keren naar Egypte. Dit keer niet naar de piramides, maar naar de tempels langs de Nijl, van Luxor tot Abu Simbel. Waarom? Geen idee. Het was zo’n onmiskenbaar gevoel, alsof mijn hart een vreugdesprong maakte terwijl mijn hoofd verward toekeek en verhalen begon te construeren om het te begrijpen.
Follow your heart and your intuition. They somehow already know what you truly want to become.
– Steve Jobs
En verhalen maken, dat kan mijn hoofd als de beste. “Maar Sanae, dit is echt niet het moment! Je hebt je rouwproces nog niet eens ingezet. Is dit wel verstandig? En wat met Zakariya, je oudste zoon?” Alle mogelijke bezwaren passeerden de revue. Toch bleef mijn hart fluisteren: “JA, doen!” En opmerkelijk genoeg besefte ik op dat moment: mijn hoofd spreekt als een hij, mijn hart als een zij. Interessant.
Dus nam ik Dr. Google erbij en typte: “Spirituele reizen Egypte januari 2025”. Drie zoekresultaten. Slechts één daarvan omvatte Luxor en het zuiden. Mijn keuze was snel gemaakt. Maar in plaats van direct te boeken, liet ik het bezinken. Ik heb geleerd dat beslissingen nemen in een emotionele high of low niet werkt voor mij. Ik broed op ideeën tot ik emotioneel neutraal sta. Dán is de keuze helder. Human Design kenners herkennen dit als de ‘Emotional Wave’ autoriteit. Nieuwsgierig? Google eens op “Human Design” en start je eigen experiment.
Twee weken later was het moment daar: de beslissing stond als een huis. En zo stapte ik, zes weken na Ilias’ overlijden, op het vliegtuig naar Egypte. Met heel veel goesting en een klein hartje. Geen idee wie de reisbegeleiders of deelnemers waren. Ik voelde me kwetsbaar en onvoorspelbaar.
Dat besef sloeg in als een bliksemflits, amper vijf minuten na het inchecken. Ik stond naast Katleen, een medereiziger, en we raakten aan de praat. Een van haar eerste vragen: “Heb je kinderen?” “Ja,” antwoordde ik. En toen volgde de vraag die me al nachten wakker hield: “Hoeveel?” Mijn stem trilde. “Twee.” Toen ze naar hun leeftijden vroeg, brak mijn stem en vloeiden de tranen.
Binnen het uur ontdekten Katleen en ik dat we een bijzondere connectie hadden. Beiden bio-ingenieur – zeldzaam in spirituele kringen. Beiden de reis gemaakt van hoofd naar hart, zonder zweverig te worden. Beiden gedreven om meer hart in leiderschap te brengen. Haar werk bij Kern van de Zaak en ons werk bij InsideUp leken bijna vanzelfsprekend in elkaar te passen. Wat een waardevolle ontmoeting!
We lieten elkaar niet meer los tijdens de reis. We maakten elkaars zinnen af, bespraken inzichten, wisselden modellen uit en deelden ervaringen. We lachten, huilden, en leerden. Het voelt als een band voor het leven.
En Egypte? Net als vijf jaar geleden voelde het als thuiskomen. Elke tempel bracht iets nieuws naar boven. De meest magische ervaring had ik in Abu Simbel. Daar, te midden van de eeuwenoude grandeur, voelde ik een diepe verbinding met mijn innerlijke kracht. De woorden die ik sprak bij de Viering van Ilias klonken onafgebroken door mijn hoofd: “Alles is Liefde mama, als jij daarvoor kiest.”
Wat me ook fascineerde, was de energie van de tempels en de archetypes die ze vertegenwoordigen. Elke god en godin is een aspect in onszelf dat ons iets te vertellen heeft. Zo bracht de tempel van Isis me in contact met mijn moederlijke kracht en liefdevolle zorgzaamheid. De tempel van Horus herinnerde me eraan dat ik mag staan in mijn eigen waarheid en moed mag tonen. De tempel van Sekhmet wakkerde mijn innerlijke vuur aan en leerde me dat kracht en compassie hand in hand gaan. En in de tempel van Hathor voelde ik de vreugde en speelsheid van het leven opnieuw ontwaken. De wijsheid van deze eeuwenoude plaatsen werkte diep door, en op onverklaarbare wijze voelde ik me steeds lichter en meer verbonden met mezelf.
In een wereld waar vrienden vreemden worden en vreemden vrienden.
– Ivo Haagen
En de groep? Een warm bad. Samen reizen met gelijkgestemden is een cadeau. Iedereen met haar eigen rugzak, haar eigen verhaal, maar met eigenaarschap over haar emoties en gedrag. Zo’n pure verbinding had ik zelden ervaren. En de mantra’s die we samen in de bus zongen? Helend. Zingen, samen zingen, doet iets met je hart. Sindsdien verwelkom ik de Hathor in mij en is zingen een vaste sleutel in mijn zelfzorg geworden. Elke avond neem ik een moment voor mezelf, zet een lied op en zing. Emoties komen en gaan, en aan het einde is er altijd meer ruimte.
Fast forward, want anders wordt dit een boek in plaats van een blog.
Egypte, Katleen, onze gedeelde passie… Wat wist mijn hart al, maar mijn hoofd nog niet?
Dat we samen leiderschapsreizen gaan organiseren! InsideUp en Kern van de Zaak slaan de handen ineen. Voel je het in je hart? Blokkeer dan alvast 3 tot en met 10 oktober 2025 in je agenda. Het programma is in ontwikkeling. Wordt vervolgd…
Ik hoop dat het goed met je gaat; dat je je gesteund voelt in al wat je doet of niet doet; dat je hoopvol uitkijkt naar wat komt en met voldoening of mildheid kunt terugkijken naar wat was; dat je ondeugende pretoogjes er mogen zijn; alsook de tranen die soms vloeien; dat je leeft; …
Dat je leeft vanuit je volledige zijn met al wat is en al wat niet is; met al wat je bereikt hebt en al waar je afscheid van hebt moeten nemen; met verdriet en vreugde; …
Verdriet betekent niet persé ongelukkig zijn
Ik heb lang enkel maar vanuit mijn hoofd geleefd. Mijn hoofd was leidend in alles wat ik deed. Mijn hoofd dacht overal wel wat van. Kon hard zijn. Voornamelijk naar mezelf toe.
Het maffe is dat ik zelfs succesvol hierin was. Ik werd ervaren als een goede leidinggevende, een fijne vriendin, een toffe buurvrouw, een goede dochter, een toegewijde moeder, … Maar als ik heel eerlijk ben met mezelf dan kan ik niet anders dan concluderen dat voldoening en vervulling uitbleven.
Mijn hoofd was mijn dictator. Het zei me wat ik moest voelen, hoe ik mij moest gedragen, wat ik moest denken. Ik zat vast in een goed of fout spelletje. En daar waar ik soms misprijzend kon zijn over mensen die oordelen over anderen, werd me pijnlijk duidelijk dat ik zelf ontzettend veel oordelen had over anderen en mezelf. Waardoor ik weer een oordeel op het oordeel had. Lekker vermoeiend. Haha!
Totdat mijn hart er zich zachtjes, maar steeds luider, mee begon te moeien.
Somewhere beyond right and wrong, there is a garden. I will meet you there. <Rumi>
Mijn hart vindt dat goed of fout spelletje maar niets. Telkens als ik dat spelletje speel, voel ik mijn hart niet meer. Dan is het alsof ik de verbinding met mezelf kwijt ben en een rol speel. Een rol gedicteerd door mijn hoofd of door anderen. Dan zit ik vast in de drama-driehoek waarin ik wisselend de rol van dader, slachtoffer of redder speel.
Wat zou er mogelijk zijn als ik niet meer label met goed of fout?
Ik ben met deze vraag aan de slag gegaan.
Wel, dan IS er plots gewoon heel veel!
Als ik voorbij het paradigma van goed of fout ga, voel ik een oneindig veld van mogelijkheden.
Ik voel me hoopvol ondanks de spannende tijden waarin we ons als mensheid bevinden én verdrietig omwille van al het leed dat we elkaar aandoen.
Ik voel me empowered in mijn eigen leven én tegelijkertijd ontzettend klein, beseffende dat ik nergens een wezenlijke controle over heb.
Ik voel me gesteund en begrepen, maar ook alleen als het tegenzit.
En alles wat ik voel is OK. Het is gewoon wat ik voel. Ik hoef er niets van te denken, het mag er gewoon zijn. Het vraagt om even gevoeld te worden. En vanuit dat voelen ontstaan er nieuwe impulsen, nieuwe ideeën. Waar mijn hoofd zich dan over kan buigen. Niet als dictator, wel als instrument.
Wat ik geleerd heb is dat mijn lichaam, mijn gedachten en mijn emoties instrumenten zijn die ik mag gebruiken om mijn leven te leiden, gestuurd vanuit mijn hart. Niet vanuit een rol die mijn hoofd of onze maatschappij bedacht heeft als succesvol.
Verandert dit veel in mijn leven?
Aan de buitenzijde wellicht niet veel. Maar innerlijk is dit een wereld van verschil! De manier hoe ik nu doe wat ik doe lijkt meer afgestemd te zijn met wie ik echt ben; de interpretatie, die ik nu geef aan de situaties waarmee ik te maken heb, brengt meer mentale rust.
Is het een gemakkelijk parcours?
Hell no! Mijn hoofd denkt hier veel van en wilt (veel te) vaak terug naar “het gekende” vroeger. Ik zit regelmatig in conflict met mezelf, met mijn “oude zelf”. Hierdoor begin ik soms te twijfelen. Het vraagt energie om tegen mijn eigen heilige huisjes te schoppen. Het vraagt moed van mij om los te laten wat niet meer klopt. Het vraagt wel wat, ja …
Maar denken te kunnen vasthouden aan iets wat niet meer klopt gewoon omdat het comfortabel is, is een illusie. Het ontneemt mij mijn levensvreugde, waardoor ik minder kan bijdragen aan het collectief.
Alles is voortdurend in beweging. Go with your flow. Ook al voelt het spannend, en soms beangstigend kwetsbaar. LEEF! DURF!
Wat gaat er om in jouw hart?
Laat de donkerste tijd van het jaar je helpen om het ook even stil te maken in jou zodat je je hart goed hoort. Wat betekent succes voor jouw hart? Waar wil jouw hart je naartoe leiden?
Soms is het antwoord niet wat je hoofd wilt, of wat je omgeving wilt.
Durf je hart te vertrouwen. Verzamel je moed bij elkaar en zet een microstapje in die richting.
Wat kan je nu doen, met de resources die je nu hebt, rekening houdend met de realiteit waarin je je nu bevindt, om een microstapje in die richting te zetten?
Wat mag je stap voor stap exploreren?
Als het te spannend voelt voor jou ga je gewoon traag. Gewoon de ene stap na de andere. Zo geef je niet alleen jezelf de tijd om aan je nieuw experiment te wennen, maar ook je omgeving.
Een bezield leven gaat om stappen, niet om snelheid.
Durf je hart de toestemming te geven om de dans van je leven te leiden.
Doorheen chaos. Doorheen kalmte.
Doorheen al wat is, wat geweest is en wat zal zijn.
In verbinding met jezelf en daardoor ook sterker met elkaar.
Op een boeiend 2023!
SAMEN dansend op de maat van het leven vanuit je hart.
Stap voor stap, meer en meer, moediger en moediger.
Graag delen we met jou het origineel indiaans verhaal van de twee wolven.
Tot voor een maand geleden kende ik enkel de “moderne” versie van het verhaal die via social media verspreid wordt. Nu ik het originele ken, lijkt de moderne versie wel de “Hollywood” versie te zijn, niet echt in touch met de werkelijke menselijke natuur.
De moderne versie laat een fundamenteel andere belangrijke les achterwege. De originele versie voelt voor mij kloppend aan, voorbij “goed” of “slecht”, inclusief.
Beyond right and wrong there is a field. I will meet you there.
– Rumi –
Hier is de versie die je waarschijnlijk al gezien hebt:
Een Cherokee grootvader spreekt met zijn kleinzoon over het leven. “Er woedt een gevecht in mij,” zegt hij. “Het is gevaarlijk en het is tussen twee wolven.
De zwarte wolf is slecht. Hij is boosheid, afgunst, verdriet, spijt, arrogantie, zelfmedelijden, schuldgevoelens, wrok, leugens, superioriteit en ego.” Hij vervolgde: “De andere is goed. Hij is vreugde, vrede, liefde, hoop, sereniteit, nederigheid, vriendelijkheid, empathie, vrijgevigheid, waarheid en geloof. Dezelfde strijd gaat door in jou en in alle anderen.”
De kleinzoon dacht na over zijn woorden en vroeg: “Welke wolf zal winnen?”
In de versie die je waarschijnlijk hebt gehoord, antwoordde de oude Cherokee gewoon: “Degene die je voedt.”
Maar hier is hoe het originele verhaal van de twee wolven echt eindigt:
De oude Cherokee glimlachte en antwoordde: “Ze winnen allebei, want ik geef ze beide aandacht.” Het verhaal gaat verder. “Zie je, als ik ervoor kies alleen de witte wolf te voeden, zal de zwarte om elke hoek verstopt zitten om te wachten tot ik afgeleid word en springt dan op om de aandacht te krijgen waarnaar hij hunkert.
Hij is altijd boos, jaloers, ontevreden en bang. Hij zal de witte wolf altijd bevechten. Maar als ik de zwarte wolf ook aandacht schenk en hem erken, omdat ik hem begrijp en omdat ik zijn sterke krachten af en toe nodig heb, is hij tevreden en gelukkig. En de witte wolf is gelukkig. Want de zwarte wolf heeft veel kwaliteiten; hij is vasthoudend, moedig, onbevreesd, wilskrachtig, en vindingrijk. Dat heb ik van tijd tot tijd nodig en dat ontbreekt de witte wolf. Maar de witte wolf heeft compassie, zorgzaamheid, kracht en het vermogen om te herkennen wat er in het beste belang is van allen.
Zie je,de twee wolven hebben elkaar nodig. Het voeden van slechts één en het verhongeren van de andere zal uiteindelijk beide oncontroleerbaar maken. Door voor alle twee te zorgen kunnen ze je allebei dienen, zodat je iets groters kunt doen, iets goeds met je tijd op aarde. Voed ze allebei en je zult hun interne strijd om jouw aandacht tot rust brengen. En als er geen inwendige strijd is, kun je de stemmen van je innerlijke wijsheid horen. Die zullen je leiden bij het kiezen van het juiste pad in elke omstandigheid.
Vrede, mijn zoon, is waar we allemaal naar moeten streven in het leven.
Een man of een vrouw die vrede van binnen heeft, heeft alles. Een man of een vrouw die verscheurd is door de oorlog in zichzelf heeft niets. Hoe je ervoor kiest om om te gaan met de tegengestelde krachten in jezelf zal je leven bepalen. Verhonger de ene of de andere of begeleid hen beide. Ook in jou, mijn jongen, huizen deze twee grote krachten. Behandel beide respectvol, dan winnen beide en is er vrede!”
Dit is de ware boodschap van het verhaal van de twee wolven.
Wij horen graag hoe het voor jou is om de originele versie te lezen.
Ook deze website gebruikt cookies zodat wij deze website kunnen blijven verbeteren èn om ervoor te zorgen dat ons aanbod optimaal wordt afgestemd op jouw wensen. Door verder gebruik te maken van deze website ga je hiermee akkoord. X
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
