Ik hoop dat het goed met je gaat; dat je je gesteund voelt in al wat je doet of niet doet; dat je hoopvol uitkijkt naar wat komt en met voldoening of mildheid kunt terugkijken naar wat was; dat je ondeugende pretoogjes er mogen zijn; alsook de tranen die soms vloeien; dat je leeft; …
Dat je leeft vanuit je volledige zijn met al wat is en al wat niet is; met al wat je bereikt hebt en al waar je afscheid van hebt moeten nemen; met verdriet en vreugde; …
Verdriet betekent niet persé ongelukkig zijn
Ik heb lang enkel maar vanuit mijn hoofd geleefd. Mijn hoofd was leidend in alles wat ik deed. Mijn hoofd dacht overal wel wat van. Kon hard zijn. Voornamelijk naar mezelf toe.
Het maffe is dat ik zelfs succesvol hierin was. Ik werd ervaren als een goede leidinggevende, een fijne vriendin, een toffe buurvrouw, een goede dochter, een toegewijde moeder, … Maar als ik heel eerlijk ben met mezelf dan kan ik niet anders dan concluderen dat voldoening en vervulling uitbleven.
Mijn hoofd was mijn dictator. Het zei me wat ik moest voelen, hoe ik mij moest gedragen, wat ik moest denken. Ik zat vast in een goed of fout spelletje. En daar waar ik soms misprijzend kon zijn over mensen die oordelen over anderen, werd me pijnlijk duidelijk dat ik zelf ontzettend veel oordelen had over anderen en mezelf. Waardoor ik weer een oordeel op het oordeel had. Lekker vermoeiend. Haha!
Totdat mijn hart er zich zachtjes, maar steeds luider, mee begon te moeien.
Somewhere beyond right and wrong, there is a garden. I will meet you there. <Rumi>
Mijn hart vindt dat goed of fout spelletje maar niets. Telkens als ik dat spelletje speel, voel ik mijn hart niet meer. Dan is het alsof ik de verbinding met mezelf kwijt ben en een rol speel. Een rol gedicteerd door mijn hoofd of door anderen. Dan zit ik vast in de drama-driehoek waarin ik wisselend de rol van dader, slachtoffer of redder speel.
Wat zou er mogelijk zijn als ik niet meer label met goed of fout?
Ik ben met deze vraag aan de slag gegaan.
Wel, dan IS er plots gewoon heel veel!
Als ik voorbij het paradigma van goed of fout ga, voel ik een oneindig veld van mogelijkheden.
Ik voel me hoopvol ondanks de spannende tijden waarin we ons als mensheid bevinden én verdrietig omwille van al het leed dat we elkaar aandoen.
Ik voel me empowered in mijn eigen leven én tegelijkertijd ontzettend klein, beseffende dat ik nergens een wezenlijke controle over heb.
Ik voel me gesteund en begrepen, maar ook alleen als het tegenzit.
En alles wat ik voel is OK. Het is gewoon wat ik voel. Ik hoef er niets van te denken, het mag er gewoon zijn. Het vraagt om even gevoeld te worden. En vanuit dat voelen ontstaan er nieuwe impulsen, nieuwe ideeën. Waar mijn hoofd zich dan over kan buigen. Niet als dictator, wel als instrument.
Wat ik geleerd heb is dat mijn lichaam, mijn gedachten en mijn emoties instrumenten zijn die ik mag gebruiken om mijn leven te leiden, gestuurd vanuit mijn hart. Niet vanuit een rol die mijn hoofd of onze maatschappij bedacht heeft als succesvol.
Verandert dit veel in mijn leven?
Aan de buitenzijde wellicht niet veel. Maar innerlijk is dit een wereld van verschil! De manier hoe ik nu doe wat ik doe lijkt meer afgestemd te zijn met wie ik echt ben; de interpretatie, die ik nu geef aan de situaties waarmee ik te maken heb, brengt meer mentale rust.
Is het een gemakkelijk parcours?
Hell no! Mijn hoofd denkt hier veel van en wilt (veel te) vaak terug naar “het gekende” vroeger. Ik zit regelmatig in conflict met mezelf, met mijn “oude zelf”. Hierdoor begin ik soms te twijfelen. Het vraagt energie om tegen mijn eigen heilige huisjes te schoppen. Het vraagt moed van mij om los te laten wat niet meer klopt. Het vraagt wel wat, ja …
Maar denken te kunnen vasthouden aan iets wat niet meer klopt gewoon omdat het comfortabel is, is een illusie. Het ontneemt mij mijn levensvreugde, waardoor ik minder kan bijdragen aan het collectief.
Alles is voortdurend in beweging. Go with your flow. Ook al voelt het spannend, en soms beangstigend kwetsbaar. LEEF! DURF!
Wat gaat er om in jouw hart?
Laat de donkerste tijd van het jaar je helpen om het ook even stil te maken in jou zodat je je hart goed hoort. Wat betekent succes voor jouw hart? Waar wil jouw hart je naartoe leiden?
Soms is het antwoord niet wat je hoofd wilt, of wat je omgeving wilt.
Durf je hart te vertrouwen. Verzamel je moed bij elkaar en zet een microstapje in die richting.
Wat kan je nu doen, met de resources die je nu hebt, rekening houdend met de realiteit waarin je je nu bevindt, om een microstapje in die richting te zetten?
Wat mag je stap voor stap exploreren?
Als het te spannend voelt voor jou ga je gewoon traag. Gewoon de ene stap na de andere. Zo geef je niet alleen jezelf de tijd om aan je nieuw experiment te wennen, maar ook je omgeving.
Een bezield leven gaat om stappen, niet om snelheid.
Durf je hart de toestemming te geven om de dans van je leven te leiden.
Doorheen chaos. Doorheen kalmte.
Doorheen al wat is, wat geweest is en wat zal zijn.
In verbinding met jezelf en daardoor ook sterker met elkaar.
Op een boeiend 2023!
SAMEN dansend op de maat van het leven vanuit je hart.
Stap voor stap, meer en meer, moediger en moediger.
Graag delen we met jou het origineel indiaans verhaal van de twee wolven.
Tot voor een maand geleden kende ik enkel de “moderne” versie van het verhaal die via social media verspreid wordt. Nu ik het originele ken, lijkt de moderne versie wel de “Hollywood” versie te zijn, niet echt in touch met de werkelijke menselijke natuur.
De moderne versie laat een fundamenteel andere belangrijke les achterwege. De originele versie voelt voor mij kloppend aan, voorbij “goed” of “slecht”, inclusief.
Beyond right and wrong there is a field. I will meet you there.
– Rumi –
Hier is de versie die je waarschijnlijk al gezien hebt:
Een Cherokee grootvader spreekt met zijn kleinzoon over het leven. “Er woedt een gevecht in mij,” zegt hij. “Het is gevaarlijk en het is tussen twee wolven.
De zwarte wolf is slecht. Hij is boosheid, afgunst, verdriet, spijt, arrogantie, zelfmedelijden, schuldgevoelens, wrok, leugens, superioriteit en ego.” Hij vervolgde: “De andere is goed. Hij is vreugde, vrede, liefde, hoop, sereniteit, nederigheid, vriendelijkheid, empathie, vrijgevigheid, waarheid en geloof. Dezelfde strijd gaat door in jou en in alle anderen.”
De kleinzoon dacht na over zijn woorden en vroeg: “Welke wolf zal winnen?”
In de versie die je waarschijnlijk hebt gehoord, antwoordde de oude Cherokee gewoon: “Degene die je voedt.”
Maar hier is hoe het originele verhaal van de twee wolven echt eindigt:
De oude Cherokee glimlachte en antwoordde: “Ze winnen allebei, want ik geef ze beide aandacht.” Het verhaal gaat verder. “Zie je, als ik ervoor kies alleen de witte wolf te voeden, zal de zwarte om elke hoek verstopt zitten om te wachten tot ik afgeleid word en springt dan op om de aandacht te krijgen waarnaar hij hunkert.
Hij is altijd boos, jaloers, ontevreden en bang. Hij zal de witte wolf altijd bevechten. Maar als ik de zwarte wolf ook aandacht schenk en hem erken, omdat ik hem begrijp en omdat ik zijn sterke krachten af en toe nodig heb, is hij tevreden en gelukkig. En de witte wolf is gelukkig. Want de zwarte wolf heeft veel kwaliteiten; hij is vasthoudend, moedig, onbevreesd, wilskrachtig, en vindingrijk. Dat heb ik van tijd tot tijd nodig en dat ontbreekt de witte wolf. Maar de witte wolf heeft compassie, zorgzaamheid, kracht en het vermogen om te herkennen wat er in het beste belang is van allen.
Zie je,de twee wolven hebben elkaar nodig. Het voeden van slechts één en het verhongeren van de andere zal uiteindelijk beide oncontroleerbaar maken. Door voor alle twee te zorgen kunnen ze je allebei dienen, zodat je iets groters kunt doen, iets goeds met je tijd op aarde. Voed ze allebei en je zult hun interne strijd om jouw aandacht tot rust brengen. En als er geen inwendige strijd is, kun je de stemmen van je innerlijke wijsheid horen. Die zullen je leiden bij het kiezen van het juiste pad in elke omstandigheid.
Vrede, mijn zoon, is waar we allemaal naar moeten streven in het leven.
Een man of een vrouw die vrede van binnen heeft, heeft alles. Een man of een vrouw die verscheurd is door de oorlog in zichzelf heeft niets. Hoe je ervoor kiest om om te gaan met de tegengestelde krachten in jezelf zal je leven bepalen. Verhonger de ene of de andere of begeleid hen beide. Ook in jou, mijn jongen, huizen deze twee grote krachten. Behandel beide respectvol, dan winnen beide en is er vrede!”
Dit is de ware boodschap van het verhaal van de twee wolven.
Wij horen graag hoe het voor jou is om de originele versie te lezen.
De voorbije weken heeft Angst heel even de passagierszetel in mijn auto in beslag genomen.
En dat heb ik gevoeld.
Ondanks het feit dat ik op de bestuurderszetel zat, zat Angst te kort bij mij. Hierdoor is haar* invloed op mijn denken, mijn voelen en mijn doen net iets groter dan dat ik zelf zou willen.
Angst heeft altijd al een plek gehad in mijn auto. Dat zal ook altijd zo blijven. Zolang Angst op de achterbank blijft zitten is dat helemaal OK. Daar kan ik haar zien en met haar dialogeren. Ik leer zo zelfs dingen over mezelf, zonder dat zij het helemaal van mij overneemt. Wat ze wel doet als ze te kortbij komt, in die passagierszetel.
Vele jaren geleden zat Angst zelfs quasi voortdurend op de bestuurderszetel. Daar wil je Angst echt niet zitten hebben! Ik keek van op de achterbank toe. Ik voelde me afhankelijk van haar. Zij leidde mij. Zij reed me, metaforisch gesproken weliswaar, naar plekken waar ik het meestal niet fijn vond. Soms bleef ik ook gewoon in de auto zitten terwijl ik door het venster zag hoe andere mensen fijn hun ding deden.
Toen mijn jongste zoon geboren werd is heel mijn leven op zijn kop gezet. Dat is nu bijna 18 jaar geleden. Ik slik als ik dit schrijf. Ilias wordt eind december 18 jaar. Ik slik want sinds dat hij gediagnosticeerd werd met een degeneratief syndroom, nu zo’n 11 jaar geleden, was elke verjaardag moeilijk.
Met Angst op de bestuurderszetel stelde ik me elke keer opnieuw de vraag of dit nu zijn laatste verjaardag zou zijn. Dat begon meestal vanaf midden september, na de “terug naar school”-drukte. Je moet weten, dat toen de diagnose gesteld werd, ik te horen kreeg dat er 3 types van dit syndroom zijn. Levensverwachting van type 1 is 2 jaar, van type 2 zo’n 10 jaar en van type 3 zo’n ruw geschatte 20 jaar. Ilias zijn type was toen niet gekend. Gezien hij 7 jaar was toen de diagnose gesteld werd wisten we dat het al niet type 1 was. Maar welk dan wel?
Angst heeft lang mijn leven geleid. Ze bepaalde wat ik deed en hoe ik het deed. Ze bepaalde de kleuren van mijn dagen. Ze bepaalde ook alles wat ik niet deed. Ze heeft bepaald dat ik jaren niet van mijn zoon heb durven genieten. Ze heeft gemaakt dat ik in mijn werk gevlucht ben. Ze heeft gemaakt dat ik van de ene opleiding naar de andere ging, van het ene boek in het andere dook. Kortom, ze bepaalde mijn leven en daarmee ook het leven van al wie mij omringt. Als ik daarnet schreef dat Ilias lijdt aan een degeneratief syndroom dan denk ik dat ik dit dien te nuanceren: Ik lijd, ik heb er heel erg onder geleden. Vandaag voel ik soms de pijn ervan. Maar lijden doe ik alleen nog wanneer Angst in een onbewaakt moment te kortbij komt.
Pain is inevitable. Suffering is optional.
Werken aan mijn mindset, mijn overtuigingen heeft mij doen inzien dat ik altijd een keuze heb. Stilstaan, in mijn eigen spiegel kijken, radicaal eerlijk zijn met mezelf en accepteren wat is. Om van daaruit terug te zien wat er alsnog mogelijk is. Om van daaruit terug te beginnen leven.
Ik heb de bestuurderszetel terug ingepalmd en Angst haar plek op de achterbank teruggegeven. Waar ze welkom is. By the way, haar uit de auto proberen duwen heb ik ook geprobeerd. Dat werkt niet. Ze hoort er nu eenmaal bij.
Being scared is part of being alive. Accept it. Walk Through it.
Die bestuurderszetel heb ik niet meer vrij gegeven. Dat weet ze ondertussen heel goed. Maar soms, soms durft ze nog even op die passagierszetel zitten. Dan trekt ze harder aan me, dan beïnvloedt ze me meer dan goed voor me is. Totdat ik het door heb en haar resoluut terug op de achterbank zet.
En de laatste weken heeft ze terug even te kort bij mij gezeten. Omdat Ilias onvoorspelbaar inactiever is; omdat het bijna zijn 18de verjaardag is; omdat ik met lede ogen zie hoe gepolariseerd onze maatschappij reageert op C en alles wat erbij komt kijken; omdat er best wel wat angstige berichten de wereld ingestuurd worden met betrekking tot het klimaat, … Redenen genoeg voor Angst om snel even naar voor te glippen op die passagierszetel.
Vandaag beslis ik bij het schrijven van deze blog dat het hoog tijd is dat ze terug naar de achterbank mag gaan. Ze zit er al terug. Ze kijkt me aan. Ik kijk haar aan en knipoog.
Ik voel dankbaarheid. Ik kies bewust om mijn aandacht terug te richten op wat wel goed is. Niet omdat ik naïef ben. Niet omdat ik de realiteit wil ontvluchten. Wel omdat ik weet dat er altijd ook heel veel goede dingen zijn en gebeuren. Dit geeft me de energie om mijn tiny bijdrage te kunnen blijven leveren.
Gratitude is the antidote to fear.
Dus ja, ik ben dankbaar dat ik Ilias nu al bijna 18 jaar in mijn leven heb. Ik ben vandaag wie ik ben grotendeels door hem.
Ik ben dankbaar dat er zoveel mensen zijn die op zoek zijn naar ver-binding met elkaar om samen van onze wereld een mooiere wereld te maken MET respect voor de natuur. Er zijn zoveel mooie initiatieven en er volgen er meer en meer.
Ik ben dankbaar dat we met velen zoekende zijn naar hoe we van onze maatschappij terug een samen-leving kunnen maken.
Dit is de allereerste keer dat ik hier zo open over schrijf. Niet voor je mede-lijden. Neen, we lijden met zijn allen al te veel. Elk moment dat we lijden is er een té veel.
Ik schrijf dit om je uit te nodigen om in jouw leven, in de spannende tijden waarin we met zijn allen verkeren, even stil te zitten in je auto. Waar zit Angst bij jou? Zit ze op haar plek? Welke vorm neemt ze aan? Wat komt ze jou over jezelf vertellen?
Let F.E.A.R. be a reminder to Face Everything And Rise
Laten we elkaar upliften
Laten we elkaar her-inneren hoe krachtig we samen zijn
Laten we elkaar her-inneren hoe kwetsbaar we alleen zijn
Laten we naar elkaar luisteren
Niet om te overtuigen, niet om ons gelijk te halen, niet om te manipuleren
Gewoon om elkaar beter te begrijpen en elkaar zo verrijken
Laten we elkaars verschillen eren
Laten we erkennen dat er verschillende waarheden zijn
De jouwe kan anders zijn dan de mijne
De mijne kan anders zijn dan de jouwe
Dat maakt van jou geen beter mens
Dat maakt van mij geen beter mens
Dat maakt van ons gewoon mensen met een andere waarheid
Elk lekker uniek
Laten we weten, voelen en denken dat we gelijk-waardig zijn.
Ik ben ok. Jij bent ok. Wij zijn ok.
Laten we in elkaar geloven
Laten we ons her-inner-en dat we allemaal hetzelfde willen
Laten we dit SAMEN doen,
Jij en ik. Ik en jij.
Inclusief
Elk op zijn eigen-wijze manier
Laten we naast elkaar wandelen
Never ever forget that you are worthy and capable
Never ever forget that what you need is already within you You’ve got this. I’ve got this. We’ve got this!
*Angst is niet vrouwelijk, noch mannelijk. Voor mijn schrijfgemak en je leesgemak beschrijf ik het als vrouwelijk. Het is een deel van mij en ik ben vrouw. Uiteraard is het ook een deel van mannen, en zij mogen het mannelijk maken😉.
Deze rare titel heeft mijn weekend lichter en plezanter gemaakt.
Sterker nog, het heeft voor een doorbraak gezorgd. In mijn hoofd en tussen mijn twee oren.
Telkens als ik mezelf betrap op het commentaar willen geven over het HOE van de ander gonsde dit zinnetje als een mantra in mijn hoofd.
Even toelichten.
Soms kan ik best wel controlerend optreden naar mijn huisgenoten. Dan handel ik alsof mijn manier de énige juiste manier is. Dan denk ik alle waarheid in pacht te hebben. Dan kan ik nogal intolerant optreden en uit de hoogte spreken over hun manier van afwassen, was opplooien, eten maken, aan tafel zitten, …
Dan bekijk ik hun gedrag met een vergrootglas en verlies ik het groter geheel volledig uit het oog. Inderdaad, dan heb ik duidelijk mijn statische mindset op. Alleen vind ik dat natuurlijk niet op het moment zelf. Op het moment zelf denk ik oprecht dat ik er goed aandoe om hen te zeggen HOE het moet op MIJN manier. En waarom dat de enige goede manier is.
Haha!
Lang leve de kracht van reflectie. Lang leve mijn continue drang van zelfontplooiing en groei. Dat maakt van mij echt een betere persoon. Ondanks de dikwijls pijnlijk confrontatie met mezelf wanneer het kwartje eindelijk valt weet ik dat dit voor mij het pad is om een steeds betere versie van mezelf neer te zetten. Voor mezelf en voor de ander.
There is nothing to regret when I learn from my past
LEVEN is ook fouten maken, fouten toegeven, fouten eren voor wat ze me brengen. Het goed verstopt cadeautje van een fout is namelijk de mogelijkheid om te leren en te groeien. Stap voor stap. Op mijn tempo, op het tempo van mijn ervaringen en de reflecties achteraf.
Waar gaat deze titel nu eigenlijk om?
Deze is gebaseerd op het onderzoek van gezinstherapeute Virginia Satir. Zij ontdekte namelijk dat er “meer dan 250 verschillende manieren zijn om af te wassen, afhankelijk van wie er wast en wat de gebruikte ingrediënten zijn.”
Tweehonderdvijftig verschillende manieren!
En ik denk dat mijn manier de énige juiste is.
De grap hiervan inzien, mijn grootheidswaanzin onder ogen komen, brengt zuurstof in situaties waarin ik anders vastloop omdat ik vasthoud aan mijn groot gelijk; in situaties waarin een “Ja, maar …. “ repliek nooit ver is. Misschien erken je het ook?
Van die 250 verschillende manieren zullen er zeker een aantal meer efficiënt zijn dan de rest. En mijn manier behoort uiteraard tot de top 3 van meest efficiënte en effectieve. Haha! Ik schrijf dit met een big smile op mijn gezicht.
Do not take yourself too seriously. Laughter is the best medicine.
Alle gekheid op een stokje, of iemand op zoek is naar de meest efficiënte manier – of openstaat om deze te horen – is afhankelijk van zijn prioriteiten. Dit is niet afhankelijk van mijn prioriteiten, noch van het belang dat ik eraan hecht.
Hoe zou het zijn om mezelf eraan te herinneren wat belangrijk is?
Hoe zou het zijn om mijn aandacht te plaatsen op het feit dat het gedaan wordt en niet HOE het gedaan wordt?
Hoe zou het zijn om elkeen hierin de vrijheid te gunnen? Net zoals ik in alle eerlijkheid die vrijheid nodig heb.
Hoe zou het zijn om te erkennen dat elkeen zijn eigen prioriteiten en doelen heeft en dat dat helemaal ok is?
Met andere woorden, zoals op het werk, is ook thuis het WAAROM en het WAT belangrijk. Spreken, discussiëren en uiteindelijk overeenkomen over het WAAROM en het WAT is wat telt. Het HOE mag de ander in volle vrijheid, afgestemd op zijn prioriteiten en doelen, invullen.
Zeker ook thuis. Die brug had ik nog niet helemaal gevormd. Daarvoor had ik dus de kennis van het onderzoek naar afwassen nodig. Waardoor het zinnetje “er zijn wellicht nog 249 andere manieren om ….” me hieraan herinnert.
Als ik het HOE loslaat en oprecht nieuwsgierig kijk en luister naar het HOE van anderen leer ik misschien zelf ook iets bij. Wie weet kan ik MIJN manier optimaliseren aan de hand van het HOE van de ander?
The proof of the pudding is in the eating
En dat is precies wat er gebeurd is dit weekend.
Ik heb me meerdere malen per dag herinnerd aan het feit dat er 249 andere manieren zijn om …. Telkens als ik me dat zei moest ik lachen. Wat lichtheid en speelsheid bracht in situaties waar de ander een opmerking van mij had verwacht. Echt een aanrader!
Ik heb meerdere malen per dag de intentie geplaatst om oprecht nieuwsgierig te zijn in de manier van de ander… Waaruit ik geleerd heb dat ik meer tijd heb om andere leuke dingen te doen. Want, ik heb geleerd dat hun manier niet fout is. En als het niet fout is en voldoet aan het WAAROM en het WAT, waarom dan nog tijd en energie verkwisten in het overtuigen van de ander van MIJN manier?
En zo vervagen de fictieve grenzen van JIJ en IK, van WIJ en ZIJ en wordt alles meer SAMEN.
Het “enige” dat het vergt is in je eigen spiegel durven kijken en met rauwe eerlijkheid de volgende vragen te beantwoorden: Wat in mijn denken en voelen verhindert het meer samen? Wat in mijn denken en voelen voedt het conflict?
Magic happens when you stop willing to change another, and start willing to change yourself
Bepaal samen het WAAROM en het WAT …. En telkens als je tussen wilt komen in de uitvoering kan je jezelf eraan herinneren dat er nog 249 andere manieren zijn om ….
Een fijne manier van loslaten en misschien heeft het voor jou hetzelfde effect als voor mij.
Eénduidige maatregelen naar aanleiding van Corona leiden tot éénduidigheid in gedrag.
Grijze zones in de maatregelen leiden tot zwalpend gedrag. Ja, ook ik betrap mezelf soms op “vrije” interpretaties van de maatregelen.
En dat is precies hetzelfde gedrag dat ik vertoon als ik niet helder ben in wat ik wil. Als ik niet helder ben in hoe ik de dingen wil aanpakken. Als ik tegenstrijdigheden wil.
Dan vertoon ik ook zwalpend gedrag. Uiteraard met negatief effect op het resultaat. Wat weer tot gevoelens van frustratie en teleurstelling leidt.
De “heldere-lijnen regel” is wat me er dan uithelpt.
Wat collectief speelt, speelt ook individueel. Als we wijzen naar zij, wijzen we ook naar wij.
“Heldere-lijnen” regels geven duidelijkheid en richting.
Een heldere-lijn regel is een regel die duidelijk is, niet voor interpretatie vatbaar is en geen ruis veroorzaakt in het hoofd.
Het opstellen van een aantal “heldere-lijnen” regels maakt dat we ons persoonlijk leiderschap met meer gemak kunnen pakken.
Hierbij een aantal voorbeelden – We horen onszelf misschien zeggen dat we
gezonder gaan eten
meer gaan slapen
minder op de smartphone gaan scrollen
meer gaan bewegen
….
Als ik me dergelijke uitspraken hoor zeggen, dan weet ik dat ik het eigenlijk aan het toeval ga overlaten. Dan weet ik dat het voor nu voor mij nog niet belangrijk is. Ik weet op voorhand dat ik zwalp-gedrag zal vertonen, vermomd als uitstelgedrag, of “welk-excuus-kan-ik nu-verzinnen-om-het-niet-te-doen”-gedrag.
Want wat betekenen deze uitspraken nu eigenlijk?
Gezonder eten? Wat betekent dat praktisch? Op dagelijkse basis? Betekent dat gewoon wat meer groenten eten? Ga ik elke maaltijd gezond eten? Of slechts één keer per dag? Past het toegeven aan de goesting voor dat pak frieten erbij of niet?
Meer slapen? Enkel in het WE? Of echt elke dag? En hoeveel meer dan eigenlijk? En wat als ik helemaal door een Netflix-serie gegrepen ben en het even wil afzien? Kan ik het minder slapen gewoon morgen inhalen?
Minder op smartphone? Gaan we het gewoon proberen en “hopen” dat het resultaat van ons proberen tot minder leidt? Of gaan we smartphone-vrije weekends invoeren? Of gaan we slechts op specifieke momenten op de smartphone?
Meer bewegen? Gaan we daar elke dag werk van maken? Of op specifieke dagen van de week? Hoeveel tijd trekken we hiervoor uit? Of plaatsen we gewoon de intentie en hopen dat we daarmee de wilskracht vinden om het dan ook te doen? Wat als het regent? Zijn we dan vrijgesteld?
Merk je de ruis die op het kanaal zitten tussen intentie en uitvoering? Merk je hoe dit een bron kan zijn van oeverloze gesprekken in ons hoofd? Merk je dat beslissen een lijdensweg wordt?
Als we ergens progressie in willen, als we de voldoening van vooruitgang, van groei, willen ervaren dan kan dat alleen maar als we de vooruitgang, de groei kunnen meten of traceren.
Wil dat dan zeggen dat we alle aspecten in ons leven moeten beginnen meten?
Neen, oh neen! Stel je voor! Dat is zeker niet de bedoeling. Dat is zeker niet wat ik zeg.
Wat ik wel zeg is dat wanneer je beslist om bepaald gedrag te veranderen, je dit best doet aan de hand van iets dat je vooruitgang meet of visualiseert.
Als je beslist om bijvoorbeeld de gewoonte om je slaappatroon aan het toeval over te laten, te veranderen. Omdat deze gewoonte bijvoorbeeld niet langer bijdraagt tot jouw vitaliteit. Omdat de kost om deze gewoonte in stand te houden hoger en hoger wordt en de nadelen zwaar beginnen door te wegen. Wel, dan raad ik je aan om met de “heldere-lijnen” regel aan de slag te gaan.
Overweeg even volgende intenties:
Ik eet elke dag minstens 4 verschillende soorten groenten
Ik ga niet meer naar de frituur
Ik koop nooit meer voeding in een tankstation-shop
Ik loop nooit meer door de koeken en chips rayon in de winkel
Ik ga elke avond om 11 uur naar bed, zonder “scherm”
Ik check mijn social media slechts 1 keer per dag, ’s avonds om 8h – max. 30 minuten
Ik ga dagelijks een half uur wandelen
….
Merk je het verschil? Merk je dat je jezelf dan veel duidelijker een richting geeft. Dat actie een logisch gevolg wordt. Dat je weg stapt van vage intenties die aan het toeval worden over gelaten.
Dit klinkt allemaal logisch hé?
Weet je waarom dit zo belangrijk is?
Je oogst niet alleen het gevoel van voldoening omdat je je vooruitgang effectief gaat kunnen merken, omdat je effectief gaat doen wat je gezegd hebt dat je gaat doen.
De grootste win zit in het optimaler beheren van je wilskracht.
1. Je stopt hiermee de discussie in je hoofd van “zou ik nu voor deze ene keer toch niet een uitzondering maken”. Je kan eenvoudigweg antwoorden “neen, dat doe ik niet meer”. Je gunt jezelf de beste kansen om je persoonlijk leiderschap op te pakken en de persoon te zijn die je wilt zijn.
2. Je behoedt jezelf van beslissingsvermoeidheid. Je houdt je potje wilskracht over voor beslissingen die je leven, je relaties, je werk helpen floreren. Want je “heldere-lijnen”-regels maken dat de beslissingen over een aantal fundamenten op voorhand al gepakt zijn. Je hoeft geen tijd meer te besteden aan “zou ik dit of zou ik dat”. Je hoeft enkel je regel uit te voeren.
Most people overestimate what they can do in a day and underestimate what they can do in a lifetime
Je kunt stap voor stap vooruitgang maken in je leven door stap voor stap de “heldere-lijnen”-regel uit te breiden. Stel dat je de intentie om dagelijks een half uur te bewegen ingevuld hebt door de “heldere-lijnen”-regel van dagelijks een half uur te wandelen. Ondertussen ben je dat half uurtje gewoon geraakt. Dan kan het wel eens zijn dat je toe bent aan een volgende stap in je bewegings-experiment. En dan zou je bijvoorbeeld kunnen overwegen om je “heldere-lijnen”-regel uit te breiden naar dagelijks een half uur wandelen en ’s morgens bij het opstaan 3 zonnegroeten te doen. Of, je zou een bijkomende “heldere-lijnen”-regel kunnen toevoegen: dagelijks burpees doen, te starten met 3 en dagelijks er 1 bij tot 50.
Het is zelfs zo dat er een moment komt dat je geen regel meer nodig hebt om de actie uit te voeren. Dan is de gewoonte gewoon deel van jou geworden. Net zoals bijvoorbeeld tanden poetsen voor het slapen gaan, of een tas koffie bij het ontwaken, of het extra slaatje bij elke maaltijd, of ….
You only fail when you stop trying
Ik experimenteer vandaag met een aantal zwart/witte “heldere-lijnen” regels. Cold turkey-methode leunt hier erg bij aan. Niet om het altijd zwart-wit te houden. Wel om een aantal vastgeroeste patronen te doorbreken. Om vervolgens vanuit de ruimte die dan ontstaat in alle vrijheid opnieuw te kunnen kiezen voor wat ik wel wil. Om dan opnieuw te kunnen kiezen voor een gewoonte die me meer zal dienen in plaats van vast te houden aan iets dat al lang zijn vervaldatum bereikt heeft.
Dit is niet gemakkelijk. Dit vraagt van mij om alle basisovertuigingen met betrekking tot het een groei-mindset te omarmen, te doorleven. Maar daarover later meer.
Welk aspect in jouw leven is aan verandering toe? Welke ene “heldere-lijnen”-regel zou je hier bij kunnen helpen? Gun jezelf de voldoening en zet je intentie echt om in actie. Gun jezelf het plezier van het proces en visualiseer je vooruitgang. Misschien kan de “don’t break the chain”-methode een bijdrage voor je zijn die we in ons boek vol-DOENing uitgebreid hebben besproken.
Ook deze website gebruikt cookies zodat wij deze website kunnen blijven verbeteren èn om ervoor te zorgen dat ons aanbod optimaal wordt afgestemd op jouw wensen. Door verder gebruik te maken van deze website ga je hiermee akkoord. X
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
