Take a parachute and jump…
Ik geef al jaren workshops “Presenteren met inzicht en effect” / “Communiceren met vertrouwen”.
Voor mij is dit één van de fundamenten van persoonlijk én professioneel leiderschap.
Er zitten aspecten in over hoe je stem durven te laten horen, over hoe je visie helder en duidelijk overbrengen. Er zitten aspecten in over hoe je lichaam in te zetten. Om je boodschap te bekrachtigen, maar ook om je angsten te overwinnen. Er zitten aspecten in over hoe je voor te bereiden om het beoogd effect te bekomen.
Eigenlijk heb je een hele brede waaier van vaardigheden nodig om mét vertrouwen en plezier je boodschap over te brengen. Stap voor stap, beter en beter.
Deze workshop is gebaseerd op heel wat inzichten en methoden die ik onderweg zelf ben tegen gekomen en zelf heb toegepast. om te staan waar ik vandaag sta.
Van kleine stil meisje, dat niet graag sprak voor “vreemde” mensen, dat liever het oogcontact vermeed; naar de vrouw vandaag die van workshops geven haar beroep heeft gemaakt. Met vertrouwen en plezier hou ik ervan om de interactie op te zoeken. Ik speel dikwijls in op wat zich op het moment zelf aandient. Waardoor eenzelfde workshop nooit twee keer hetzelfde is. Dat is leuk, daar krijg ik energie van, maar dat is ook keer op keer spannend. Want mensen zijn mensen en kunnen soms verrassend uit de hoek komen. Me too ;o).
Een lange intro om te vertellen over mijn eigen groei-ervaring onlangs.
Een ervaring die opnieuw mijn stelling helemaal bevestigt:
“Er is altijd een volgend niveau. Je kan altijd bijleren en jezelf verbeteren.
Als je hier bewust voor kiest.”
Onlangs werd ik gevraagd om voor de top 150 van een bedrijf te spreken op een actieve manier over “Leiding geven in tijden van crisis”. Ik zag het al helemaal voor me. Ik pakte mijn parachute, lees – al mijn ervaring – en sprong, lees – zei volmondig JA.
Geleidelijk aan werd me maar duidelijk hoe hoog ik gesprongen had. Uiteraard ging het in deze tijden door op afstand, via zoom. Dat wist ik al van bij de aanvang.
Wat ik bij de aanvang echter nog niet wist, was dat er geen enkele interactie mogelijk zou zijn. Geen vragen, geen poll, geen …. Dat wat ik net leuk vind valt dus helemaal weg. Maar ok, hoe moeilijk kan dat zijn, geen interactie in plaats van veel interactie. De meeste mensen vrezen net de onvoorspelbare interactie …
Vervolgens werd duidelijk dat audio en video van alle participanten gedesactiveerd zouden staan om het netwerk niet te belasten. OMG! Ik zou niemand zien. Best wel spannend dacht ik. Hoe kan ik mezelf dan aanpassen in functie van de signalen die ik opvang van de ander? Hoe kan ik het actief maken? Want 45 minuten boeien is best wel een uitdaging. Iedereen is zo snel afgeleid. Zeker op afstand.
Uiteindelijk zou ik zelfs mezelf niet zien staan. Dus hoe ik stond, hoe mijn haar er bij lag, …. No idea …
Ik heb 45 minuten gesproken naar het zwart puntje van de camera. Zonder te zien hoe ik er zelf voor stond, zonder de ander te zien. Enkel maar een zwart puntje van de camera. Waar ik actief tegen zat te spreken en de ander ook uitnodigde om actief deel te nemen.
Yes! Ik heb hier zoveel uit geleerd. Zowel in de aanloop naar dit webinar als in de uitvoering.
Out of comfort gaan is spannend, zelfs met een parachute. Ik ben mezelf verschillende keren tegen gekomen. Verschillende stemmetjes in mijn hoofd gehoord. En elke keer bijgestuurd in de richting van het doel.
Echt wel lang geleden dat het geven van een “workshop” zooooo spannend aanvoelde.
De voldoening achteraf was wel groot.
Los van de feedback, los van de ander, mag ik mezelf een dikke pluim geven.
Want alleen ik weet wat deze opdracht van mij gevraagd heeft. Elke overtuiging, elke uitdaging in de ogen zien en toch doorgaan. In de uitvoering is dat niet leuk, voelt dat soms zelfs aan als “ggggrrrrr”. Maar achteraf, Yes!
Ik heb mezelf onderweg verschillende keren mogen herinneren waarom ik JA hierop heb gezegd.
“Change is hard at first, messy in the middle, and gorgeous at the end”
Ik heb mezelf onderweg verschillende keren mogen herinneren dat elk nieuw avontuur een messy middle kent.
Je weet wel, het punt waarin de held van een avontuur het bijna opgeeft, het niet meer ziet zitten…. Om vervolgens toch door te zetten en uiteindelijk de draak verslaat of de schat vindt of ….
Deze opdracht heeft me eraan herinnert hoe fijn het is om samen te werken, samen te brainstormen, samen vorm te geven aan een opdracht, samen te sparren, …. Het enige dat er voor nodig is, is uit te reiken en andermans mening te vragen. De ander en jezelf als volwaardig gelijkwaardige gesprekspartners zien. Jezelf én de ander deze positie gunnen.
Welke draak ben jij momenteel aan het verslaan? Welke schat ben jij naar op zoek? Blijf doorzetten. Herinner je eraan waarom je er überhaupt aan begonnen bent. Verschillende keren per dag indien nodig. Weet dat de beloning achteraf heel zoet is. Voor jezelf.
“I did this for me”
En neem na uitvoering heel even de tijd om te reflecteren. Waar kan je fier op zijn? Wat zou je volgende keer in een analoge situatie anders doen? Hoe dan?
Leef bewust, leef voluit!