Tweehonderdvijftig verschillende manieren … om af te wassen.

Tweehonderdvijftig verschillende manieren … om af te wassen.

Deze rare titel heeft mijn weekend lichter en plezanter gemaakt. 

Sterker nog, het heeft voor een doorbraak gezorgd. In mijn hoofd en tussen mijn twee oren.

Telkens als ik mezelf betrap op het commentaar willen geven over het HOE van de ander gonsde dit zinnetje als een mantra in mijn hoofd.  

Even toelichten.

Soms kan ik best wel controlerend optreden naar mijn huisgenoten. Dan handel ik alsof mijn manier de énige juiste manier is. Dan denk ik alle waarheid in pacht te hebben. Dan kan ik nogal intolerant optreden en uit de hoogte spreken over hun manier van afwassen, was opplooien, eten maken, aan tafel zitten, …  

Dan bekijk ik hun gedrag met een vergrootglas en verlies ik het groter geheel volledig uit het oog. Inderdaad, dan heb ik duidelijk mijn statische mindset op. Alleen vind ik dat natuurlijk niet op het moment zelf. Op het moment zelf denk ik oprecht dat ik er goed aandoe om hen te zeggen HOE het moet op MIJN manier. En waarom dat de enige goede manier is.

Haha!

Lang leve de kracht van reflectie. Lang leve mijn continue drang van zelfontplooiing en groei. Dat maakt van mij echt een betere persoon. Ondanks de dikwijls pijnlijk confrontatie met mezelf wanneer het kwartje eindelijk valt weet ik dat dit voor mij het pad is om een steeds betere versie van mezelf neer te zetten. Voor mezelf en voor de ander.

                               There is nothing to regret when I learn from my past

LEVEN is ook fouten maken, fouten toegeven, fouten eren voor wat ze me brengen. Het goed verstopt cadeautje van een fout is namelijk de mogelijkheid om te leren en te groeien. Stap voor stap. Op mijn tempo, op het tempo van mijn ervaringen en de reflecties achteraf. 

Waar gaat deze titel nu eigenlijk om?

Deze is gebaseerd op het onderzoek van gezinstherapeute Virginia Satir. Zij ontdekte namelijk dat er “meer dan 250 verschillende manieren zijn om af te wassen, afhankelijk van wie er wast en wat de gebruikte ingrediënten zijn.”  

Tweehonderdvijftig verschillende manieren!

En ik denk dat mijn manier de énige juiste is.

De grap hiervan inzien, mijn grootheidswaanzin onder ogen komen, brengt zuurstof in situaties waarin ik anders vastloop omdat ik vasthoud aan mijn groot gelijk; in situaties waarin een “Ja, maar …. “ repliek nooit ver is. Misschien erken je het ook?

Van die 250 verschillende manieren zullen er zeker een aantal meer efficiënt zijn dan de rest. En mijn manier behoort uiteraard tot de top 3 van meest efficiënte en effectieve. Haha! Ik schrijf dit met een big smile op mijn gezicht.

Do not take yourself too seriously. Laughter is the best medicine.

Alle gekheid op een stokje, of iemand op zoek is naar de meest efficiënte manier –  of openstaat om deze te horen – is afhankelijk van zijn prioriteiten. Dit is niet afhankelijk van mijn prioriteiten, noch van het belang dat ik eraan hecht.

Hoe zou het zijn om mezelf eraan te herinneren wat belangrijk is?

Hoe zou het zijn om mijn aandacht te plaatsen op het feit dat het gedaan wordt en niet HOE het gedaan wordt?

Hoe zou het zijn om elkeen hierin de vrijheid te gunnen? Net zoals ik in alle eerlijkheid die vrijheid nodig heb.

Hoe zou het zijn om te erkennen dat elkeen zijn eigen prioriteiten en doelen heeft en dat dat helemaal ok is?   

Met andere woorden, zoals op het werk, is ook thuis het WAAROM en het WAT belangrijk. Spreken, discussiëren en uiteindelijk overeenkomen over het WAAROM en het WAT is wat telt. Het HOE mag de ander in volle vrijheid, afgestemd op zijn prioriteiten en doelen, invullen.

Zeker ook thuis. Die brug had ik nog niet helemaal gevormd. Daarvoor had ik dus de kennis van het onderzoek naar afwassen nodig. Waardoor het zinnetje “er zijn wellicht nog 249 andere manieren om ….” me hieraan herinnert.

Als ik het HOE loslaat en oprecht nieuwsgierig kijk en luister naar het HOE van anderen leer ik misschien zelf ook iets bij. Wie weet kan ik MIJN manier optimaliseren aan de hand van het HOE van de ander?

The proof of the pudding is in the eating

En dat is precies wat er gebeurd is dit weekend.

Ik heb me meerdere malen per dag herinnerd aan het feit dat er 249 andere manieren zijn om …. Telkens als ik me dat zei moest ik lachen. Wat lichtheid en speelsheid bracht in situaties waar de ander een opmerking van mij had verwacht. Echt een aanrader!

Ik heb meerdere malen per dag de intentie geplaatst om oprecht nieuwsgierig te zijn in de manier van de ander… Waaruit ik geleerd heb dat ik meer tijd heb om andere leuke dingen te doen. Want, ik heb geleerd dat hun manier niet fout is. En als het niet fout is en voldoet aan het WAAROM en het WAT, waarom dan nog tijd en energie verkwisten in het overtuigen van de ander van MIJN manier?

En zo vervagen de fictieve grenzen van JIJ en IK, van WIJ en ZIJ en wordt alles meer SAMEN.

Het “enige” dat het vergt is in je eigen spiegel durven kijken en met rauwe eerlijkheid de volgende vragen te beantwoorden: Wat in mijn denken en voelen verhindert het meer samen? Wat in mijn denken en voelen voedt het conflict?

Magic happens when you stop willing to change another,
and start willing to change yourself

Bepaal samen het WAAROM en het WAT …. En telkens als je tussen wilt komen in de uitvoering kan je jezelf eraan herinneren dat er nog 249 andere manieren zijn om ….

Een fijne manier van loslaten en misschien heeft het voor jou hetzelfde effect als voor mij. 

Hoe laat jij los wat je niet meer dient?

Wat zeg jij tegen jezelf ?