Ik ben omdat jij bent.
Mijmer je even met me mee? Vandaag is het hier aan het stormen. Het ideaal weer hiervoor dus.
Laten we even samen de kracht van “het samen” exploreren.
Ik leer omdat jij deelt. Als jij niets deelt, dan ben ik gewezen om mijn eigen beperkte ervaringen, observaties, boeken, trainingen, interpretaties …. . Wat een verrijking wordt delen dan? Tenminste als ik bereid ben om open en nieuwsgierig aanwezig te zijn; bereid ben om ook te delen.
Ik groei omdat jij me in de gelegenheid stelt om te oefenen. Als ik op training ga en tools aangereikt krijg dan heb ik waardevolle kennis opgedaan. Dan koester ik de potentie om te groeien. Te vergelijken met een zaadje dat net geplant is. Het kiemen en groeien gebeurt enkel wanneer ik de opgedane kennis kan omzetten in daadwerkelijke actie; wanneer ik de tools en ideeën in de arena kan beginnen toepassen. Wat een leerrijke en boeiende ervaring wordt onze interactie dan? Tenminste als ik vrede kan nemen met het chaotische, niet rechtlijnige proces van leren en groeien.
Ik ontdek mezelf veel sneller in interactie met jou. Jij duwt op knoppen waarvan ik me niet bewust was dat ik ze heb. Jij triggert gedachten en emoties in mij, die veelal onder de waterlijn blijven. Als ik eerlijk ben met mezelf erken ik dat jij mij (veelal onbewust) een spiegel voor houdt, die soms flatterend is en soms confronterend. Jij toont mij dat ik mens ben, perfect imperfect. Wat een cadeau aan zelf-kennis en eigen-wijsheid neem ik in ontvangst, tenminste als ik bereid ben om in eerlijk in de spiegel te kijken.
Ik weet dat mijn succes het gevolg is van de successen én falingen van mensen die mij zijn voorgegaan. En ik hoop dat mijn successen én falingen weer voeding geven aan zij die na mij komen. Ik ben maar een kleine schakel in het groter geheel. Mijn aandacht gaat naar het zo goed als mogelijk invullen van mijn plaats, om mijn eigen unieke en soms ook wel zotte manier.
Fall in love with the process,
and the results will come.
Het doet pijn wanneer ik verwachtingen stel aan jou; wanneer ik mijn “win” , mijn “succes”, mijn “eigenwaarde” laat afhangen van jouw vermogen om MIJN verwachtingen in te vullen.
Het kan ook pijn doen wanneer we onze verwachtingen naar elkaar niet durven te uiten; wanneer moeilijke gesprekken uit de weg gegaan worden; wanneer “laisser faire” de nieuwe norm is. Omdat we “de boel opblazen” schuwen; omdat we van oordeel zijn dat conflict iets is dat we dienen te mijden. Het passief-agressief monstertje steekt hier dan ook regelmatig de kop op.
Ondertussen heb ik geleerd dat conflict bij het leven hoort. Net zoals eten en drinken en slapen.
Voor mij was dit best wel een lange weg. Want elke cel in mijn lijf is geprogrammeerd om conflict uit de weg te gaan. Maar in een versneld tempo heb ik me geherprogrammeerd.
Nu weet ik dat het in de momenten van conflict – van kwetsbare chaos – is dat we zuurstof geven aan het ontstaan van iets nieuws. Van dat wat we wel willen. In plaats van te blijven zwalpen in dat wat we niet willen en er over blijven zagen en zeuren aan derden. Het is in de momenten van conflict dat een relatie groeit.
Nu weet ik dat ik mezelf en de ander eer door het conflict aan te gaan, terwijl ik vroeger echt het tegenovergestelde dacht. Omdat ik de relatie een kans wil geven om te groeien. Veel gemakkelijker is er gewoon van vluchten. Maar ondertussen weet ik dat het dan betekent dat ik de relatie ook ontvlucht en ondermijn. Want het is niet omdat ik het conflict niet aanga dat de spanningen opgelost geraken. In tegendeel. Die bouwen mooi verder op onder de waterlijn. Met het bezoek van dat passief-agressief monstertje als gevolg. Dit geldt uiteraard zowel voor professionele als persoonlijke relaties.
Niemand heeft de monopolie op de waarheid. Ook ik niet.
Alles komt neer op het gezien en gehoord worden. Door anderen, maar vooral ook door onszelf.
Als we onszelf zien en horen voor wie we werkelijk zijn. Perfect imperfect en uniek.
Dan kunnen we de ander zien en horen voor wie ze werkelijk zijn. Perfect imperfect en uniek.
Het is die imperfectie die ons mens maakt, die ons bindt.
Het is die imperfectie in onszelf erkennen en aanvaarden dat de verbinding met de ander versterkt.
Het is die uniciteit die het boeiend en ver-rijkend maakt.
Laten we dat eren in onszelf en in elkaar.
Perfect people aren’t real. And real people aren’t perfect.
I am not perfect, but I’m not fake.
Ik wens je een mooie ver-bindende week toe.
Zo een week waar je helemaal gelooft in jezelf,
je groeimindset maximaal inzet en je imperfecties helemaal omarmt.
Just be your shining you!