Ondertussen is 2021 een feit. Wat gaat de tijd toch als een trein.
Snel. Razend snel.
Soms zo snel dat we dreigen te vergeten wat echt belangrijk is.
Ik deel graag met jou wat ik ons wens:
Laten we samen ontdekken wat mogelijk is, ondanks de beperkingen
Laten we samen dromen en creëren, broeien en groeien
Laten we samen lachen en wenen, eten en spelen
Laten we samen ontdekken wat ons verbindt, respect opbrengen voor wat ons verschilt
Laten we samen zijn als mensen met een hart
Deze wens probeer ik dagelijks in de praktijk te brengen door me de volgende leidende vraag zoveel als mogelijk te herinneren:
“Draagt wat ik nu wil zeggen, wat ik nu ga doen, bij tot het SAMEN? Of draagt het eerder bij tot angst, tot polariteit?”
Een vraag die me al vele keren dit jaar mijn woorden heeft doen inslikken, of anders formuleren. Een vraag die mij helpt om meer die persoon te zijn die ik wil zijn.
Het gaat niet om perfect te zijn. Die les heb ik zoveel jaren geleden geleerd. Er zijn nog best wel momenten dat ik me deze vraag niet herinner. So what, dan leer ik er weer eens uit ;o).
Het gaat om de intentie en om het groeien van het in praktijk zetten hiervan.
Ik wil me zoveel mogelijk groei hierin gunnen.
Uit ervaring weet ik ondertussen dat ik dan maar best geheugensteuntjes gebruik. Want enkel een intentie plaatsen en vervolgens loslaten werkt niet voor mij. In de ban van de waan van elke dag verwatert dat als sneeuw voor de zon.
Dus, heb ik deze vraag op een grote poster geschreven en op de muur in mijn bureau geplakt. Ik heb deze vraag ook als screensaver in mijn telefoon gestoken. En zelfs op een post-it aan de achteruitkijk spiegel in de wagen geplakt. Om me zoveel als mogelijk aan mijn intentie te herinneren.
Het huidig klimaat leidt naar dualiteit. Elkeen van ons denkt het monopolie op de waarheid te hebben:
Masker, geen masker?
Strikt de regels naleven, of af en toe vrij interpreteren omdat het “wellicht” toch niet zo strikt bedoelt zal zijn?
Vaccineren, niet vaccineren?
Reizen, niet reizen?
…
If you judge people, you have no time to love them
Als mens vormen we snel een oordeel over de ander. Zeker als deze niet tot dezelfde conclusie komt als ons. Hier bezondig ik mezelf nog te regelmatig aan tot mijn grote spijt.
De uitdaging voor 2021 ligt in het respecteren van elkaars waarheid. Ook al druist die tegen onze waarheid in.
De uitdaging voor 2021 ligt in het willen luisteren en begrijpen van de ander zijn perspectief. Zonder per definitie de ander van ons groot gelijk te willen overtuigen. Enkel maar omdat de ander, en dus wij ook, het waard zijn om gezien te worden en gehoord te worden.
De uitdaging ligt er ook voor mij.
Ik ben bereid om deze uitdaging aan te gaan. Ik ben bereid om stap voor stap mijjn steentje bij te dragen. Nog meer dan de voorbije jaren ben ik bereid om mijn statische mindset, die af en toe om de hoek komt kijken, te herkennen en erkennen. Ik ben bereid om stap voor stap, nog meer dan de voorbije jaren, bewust te kiezen voor een groei-mindset.
Want zonder deze bereidheid is geen “echte” verbinding mogelijk.
Zonder “echte” verbinding is geen innovatieve co-creatie mogelijk.
Net dat wat ik nodig heb om mezelf, mijn gezin, mijn bedrijven, mijn bijdrage aan onze maatschappij opnieuw samen uit te vinden. Net dat wat we nodig heb om onszelf, onze gezinnen, onze bedrijven, onze bijdragen aan onze maatschappij opnieuw samen uit te vinden.
En om ons allemaal er even aan te herinneren dat er echt heel veel waarheden zijn, even deze teaser, je kent het heus al…
Wie zie jij in dit portret?
Een jonge elegante dame? Of eerder een oude heks-achtige vrouw? Of nog iemand anders?
Dit is een “labo-voorbeeld”. Ik bedoel, hierin verwacht je als participant op voorhand al dat er verschillende perspectieven, verschillende antwoorden. Dus zoek je naar de verschillende mogelijkheden.
Wat als dat in het “echte” leven ook zo is? Wat als niemand, echt niemand – ik, noch jij – een monopolie heeft op de waarheid? Wat als de graantjes van wijsheid in deze verschillen zitten?
Dat maakt het “SAMEN” er niet gemakkelijker op. Wel rijker en boeiender. Niet?
Ik besef plots dat dit de laatste blog is van 2020. Wauw!
Wat een turbulent jaar. Anders dan alle voorgaande jaren.
We zijn door elkaar geschud. Alle mogelijke gedachten en gevoelens wisselden elkaar aan hoge snelheid af. Wat in 2019 nog een evidentie leek bleek in 2020 op losse schroeven te staan. Het mooie en het lelijke werd nog meer zichtbaar. Diepe zucht.
Never assume that you are stuck with the way things are right now. Life changes every single moment, and so can we.
C.J. Lewis
Meer dan ooit heb ik gezien hoe veerkrachtig wij zijn als mens. Tenminste als we hiervoor kunnen en willen kiezen.
Kiezen om op te staan wanneer je door het leven op de grond wordt gesmeten is niet evident. Dat lukt mij niet altijd even snel als ik zelf zou willen, maar wel sneller en sneller. Soms heb ik zin, om even te verdwijnen in zelfmedelijden. Dan is het alsof ik kies voor die calimero-rol. Dan hoor ik me zeggen tegen dat engeltje op de ene schouder “ja ja, ik weet het, maar laat me nu even gerust”. Dan sluit ik met plezier en opluchting voor even een contract met dat duiveltje op de andere schouder. Ik zoek dan de oplossing daar waar ik pertinent zeker van ben dat ze niet te vinden is. Ik speel dan graag de struisvogel die de snoepkast voor de zoveelste keer leegplundert. Heel goed beseffend dat dit me enkel een tijdelijke opluchting brengt.
Haha, “weten” op dat moment is niet voldoende om ernaar te handelen. De afgelopen negen maanden heeft dat duiveltje op mijn schouders het verschillende keren gewonnen van dat engeltje op mijn andere schouder.
So what!
Ik ben niet perfect, en zal dat ook nooit zijn. Wat ik wel met fierheid kan zeggen is dat ik groei en leer. Dat ik elke keer opnieuw probeer te LEVEN, intens, met alle emoties en gedachten die er zijn. Dat ik oprecht probeer om op elk moment mijn beste versie te zijn. En op sommige momenten is dat meer bereikbaar voor me dan op andere moment. That makes me human. That makes me real! Halelluja!
Do not judge me by my success. Judge me by how many times I fell down and got up again.
Nelson Mandela
Mijn gevoel voor compassie voor mezelf en voor de medemens is exponentieel gegroeid deze afgelopen negen maanden. In stilte en achter de schermen. Want compassie is niet echt iets dat je ziet. Het is iets dat we voelen, waardoor we anders denken, voelen, spreken en handelen.
Ik weet en erken meer dan ooit hoeveel energie het vraagt om een keuze te maken in onzeker tijden. Professionele keuzes, persoonlijke keuzes, kleine keuzes, grote keuzes, …. Ik weet en erken hoe gemakkelijk ik soms in een statische mindset beland. Wat me weer uitnodigt om bewust voor de groeimindset te kiezen. Een boeiende en intense reis. ZALIG!
Ik wil mezelf zoveel als mogelijk eraan herinneren dat ik respect kan opbrengen voor het kiezen, zonder het eens te zijn met de keuze van de ander. Ik wil mezelf zoveel als mogelijk eraan herinneren dat ik de ander eerst wil begrijpen, alvorens begrepen te worden. Ik wil mezelf zoveel als mogelijk eraan herinneren dat de ander ook niet altijd in staat is om te handelen naar wat hij of zij weet. Net zoals ik en mijn snoepkast-plunderende struisvogel.
We doen allemaal ons best met de kennis en inzichten die we vandaag hebben. Laten we dit blijven zien in onszelf en in de ander. Laten we met compassie handelen, naar onszelf en naar de ander.
You can’t change the ocean or the weather, no matter how hard you try. So, it’s best to learn how to sail in all conditions
Zet je koers uit en loods jezelf doorheen wat zich aandient, doorheen de realiteit. Niet door wat had kunnen zijn, noch door wat had moeten zijn. “Gewoon” doorheen wat is.
Hoe wil jij deze eindejaarperiode ervaren?
Welke persoon mag jij zijn om hieraan een bijdrage te leveren? Welke gedachten heeft deze persoon? Wat doet deze persoon zeker wel of zeker niet? Welke woorden gebruikt deze persoon? Hoe reageert deze persoon op een compliment, of op kritiek? Hoe maakt deze persoon van elke dag de best mogelijke dag?
Ik wens mezelf toe, en jou ook, om “deze persoon” zoveel als mogelijk te kunnen zijn. Ik wens ons toe om de antwoorden op deze vragen te gebruiken als innerlijk kompas, als herinnering aan wie we willen zijn. Met vallen en opstaan, corrigerend onderweg. Met een traan en een lach. Very real and human.
Maak er iets echt van en iets mooi!
Maak er de Warmste Eindejaarperiode van je leven van, tot nu toe.
Wij wensen jullie van harte datgene toe dat jij jezelf toewenst.
Tot in 2021!
PS: wil je tijdens jouwe eindejaarsperiode nog van start met een online traject. Bekijk zeker ons aanbod op onze site.
Ook deze website gebruikt cookies zodat wij deze website kunnen blijven verbeteren èn om ervoor te zorgen dat ons aanbod optimaal wordt afgestemd op jouw wensen. Door verder gebruik te maken van deze website ga je hiermee akkoord. X
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
