Groeimindset uit de oude doos

Groeimindset uit de oude doos

Het is al mei. Ongelofelijk!

Heb jij ook de indruk dat de maanden elkaar sneller opvolgen dan voorheen?
Of is dat één van de vele ouderdomsverschijnselen horende bij mijn steeds talrijker wordende grijze haren?

Vandaag wil ik een tekst met jou delen uit de oude doos.
Een tekst die mij inspireert én helpt betekenis te geven telkens als ik het “loslaten” even uitdagend vind.

Vorige week stonden 2 bedrijfsworkshops op mijn agenda, met als thema “Perfectionisme ombuigen in optimalisme”. Willen, kunnen en durven “loslaten” is een dingetje wanneer we in onze perfectionistische mindset zitten. Dit is natuurlijk niet alleen zo voor “perfectionisten”. Dit is ook zo wanneer we even vastzitten in onze statische mindset, wanneer we ons groot gelijk willen tonen, …  

“Loslaten” wordt gemakkelijker als we er een andere betekenis aan geven.  
Nelson Mandela deelt genereus met ons die andere betekenis.

Loslaten

Om los te laten is liefde nodig …

Loslaten betekent niet je niet meer betrokken voelen,
maar dat ik het niet voor een ander kan oplossen of doen…

Loslaten is niet mezelf losmaken,
maar het besef dat ik een ander niet kan besturen…

Loslaten is niet een ander wat toestaan, een ander iets mogelijk maken,
maar de ander laten leren door zelf te ervaren…

Loslaten is machteloosheid toegeven,
hetgeen betekent dat ik besef dat ik het resultaat niet in handen heb…

Loslaten is niet proberen om een ander te veranderen, noch de schuld te geven,
het is weten dat ik alleen mezelf kan veranderen…

Loslaten is niet zorgen voor,
maar zorg hebben om, geven om…

Loslaten is niet fixen,
maar ondersteunen…

Loslaten is niet oordelen,
maar de ander toestaan om mens te zijn…

Loslaten betekent niet meer alles willen regelen,
maar de ander in staat stellen om zijn eigen resultaat te beïnvloeden…

Loslaten betekent niet ontkennen,
maar aanvaarden…

Loslaten is niet zeuren, schelden of ruzie maken,
maar durven mijn eigen tekortkomingen op te sporen en te verbeteren…

Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten,
maar elke dag nemen zoals het komt en er mezelf gelukkig mee prijzen…  

Loslaten is niet iemand bekritiseren en reguleren,
maar proberen te worden wat ik droom dat ik kan zijn…

Loslaten is niet spijt hebben van het verleden,
maar eruit leren én groeien en leven voor de toekomst…

Loslaten is minder vrezen, meer liefhebben.

<<Toegeschreven aan Nelson Mandela>>

Loslaten is een deugd en een kunst. Het is de voorbode van iets nieuws.

Wat houdt jou tegen om los te laten wat je niet meer dient?
Wat houdt jou tegen om te zijn wie jij wilt zijn?
Aan welke betekenis hou je nog vast?

Laat het los …
En bereid je voor op iets nieuws…

Welkom!

Stel eens een andere vraag

Stel eens een andere vraag

De paashaas huppelt voorbij en heeft voor jou een vraag mee 

Wat is het beste dat jou kan overkomen als …?

Ik heb me altijd die andere vraag gesteld “Wat is het ergste dat je kan overkomen?”.

Deze vraag heeft me menigmaal geholpen om over mijn eigen mentale obstakels van angst te stappen en toch te doen wat nodig is om te doen om een bepaald doel te behalen.

De laatste tijd probeer ik dingen anders aan te pakken, om te zien of ik daardoor ook andere resultaten behaal, geïnspireerd door de quote:

If you keep doing what you’ve always done
you’ll keep getting what you’ve always got

Ja, er zijn een aantal dingen die ik graag anders wil, dus een mooie uitnodiging om daadwerkelijk dingen ook anders aan te pakken.

Natuurlijk is dit gemakkelijker gezegd dan gedaan. Alleszins dat is mijn ervaring, zeker als ik een duurzame verandering beoog.

Dit vraagt mindset-werk. Wat in theorie simpel is en slechts uit drie stappen bestaat.

Het bewust zijn van mijn mindset, is dan mijn eerste stap. Ondertussen ben ik expert geworden in het analyseren van mijn gedachten. Dus dat is easy peasy.

De volgende stap is evalueren welke hiervan ondersteunend zijn en welke niet. Ook dat gaat me beter en beter af.

Om vervolgens te bepalen of ik bereid ben om de niet-ondersteunende gedachten los te laten, zodat ik vrij ben om andere keuzes te maken. 

Die laatste stap is soms te vergelijken met “The devil is in the details”.

Op de één of andere manier lijkt het doorvoeren van rationeel logische stappen soms op een identiteitscrisis door die laatste stap.

Ik geef een voorbeeld.

Al jaren drink ik té veel koffie dan goed voor me is. Zo af en toe doe ik dan een detox en dan ben ik de eerste drie dagen niet te genieten. Mijn huisgenoten zijn hier al menigmaal de pineut van geweest. Duidelijk een signaal dat mijn lichaam er goed verslaafd aan is.

Zonder dat ik er echt bewust van ben is mijn dag ingedeeld naar mijn koffiepauzes toe. Koffiedrinken heeft voor mij ook een gezellig sociaal aspect. Als er iemand op bezoek komt of als ik ergens ontvangen word, is dat kopje koffie erg welkom. Uiteraard vergezeld van een koekje of een stukje chocolade. Lekker op zijn Belgisch.

Een uitstapje is maar geslaagd als we even pauzeren in dat ideale koffiehuisje.

Op vakantie zal ik in de reisgids kijken naar het beste koffiehuisje en er natuurlijk ook passeren. Ik denk dat ik van bijna elke reis een zakje koffiebonen heb meegebracht. 

Zoals je kan lezen, ik ben duidelijk een koffiedrinker.

Tot maart 2021. Yes, ik ben ondertussen al een dik jaar koffievrij! Dit heb ik nog nooit zo lang vol gehouden. Een ware identiteitsshift. Ik durf nu zelfs zeggen dat ik geen koffiedrinker meer ben. Mijn naaste omgeving heeft dit niet voor mogelijk gehouden. En in alle eerlijkheid, ik ook niet. De vele mislukte pogingen maakten dat ik mezelf daarin niet meer vertrouwde.

Totdat ik die mislukte pogingen echt ben gaan beschouwen als leermomenten. Niet het alleen theoretisch weten uit de boekskes, maar er echt zo mee aan de slag gaan. Die mislukte pogingen zijn namelijk alleen maar indicaties van hoe het niet kan.

En zo kwam de vraag van de paashaas tot leven: Wat is het beste dat mij kan overkomen als ik geen koffie meer drink?

De kwaliteit van je leven wordt bepaald door de kwaliteit van je vragen

Mijn brein ging met deze vraag aan het werk op zoek naar het antwoord. Antwoorden vond het in overvloed. In die mate zelfs dat koffie blijven drinken voor mij geen optie meer was.  Mijn mind was overtuigd. Yes, want dat is dikwijls mijn grootste tegenstander ;o).

Vervolgens heb ik ook oprecht andere methodes toegepast dan voorheen, gezien ik al wist wat allemaal niet zou werken.

En voila, één jaar later ben ik fier om mij niet meer te identificeren als koffiedrinker. Welcome freedom!

Misschien lees je dit en denk je: so what, no big deal.

Voor mij wel. Ik had het namelijk voor onmogelijk gehouden dat ik hierin zou slagen. En ik was mis. Een succes dat me eraan herinnert om ‘dat wat ik voor mezelf als onmogelijk label’ te challengen. Zoals steeds, door te beginnen met mijn eigen mindset erover onder de loep te nemen.

Ondertussen ben ik met een nieuw experiment bezig. Als me dit lukt, onderga ik weer een identiteitsshift. Eentje die ik ook helemaal voor onmogelijk hou. Ik ben ontzettend benieuwd naar wat het me zal brengen, wie ik dan zal zijn. Spannend! 

Wat hou jij voor onmogelijk?

Ben je daar helemaal zeker van?

Wat is het beste dat jou kan overkomen als ….?

Zalig Pasen en Mabrouk Ramadan

Zo van die dagen?!

Zo van die dagen?!

Heb jij soms ook zo van die dagen dat je gewoon wat aanmoddert? Je hebt een waslijst aan to-do’s, maar je hebt de fut niet, noch de goesting om eraan te beginnen? Je uitstelgedrag lijkt groter dan ooit? Je doet wat nodig is, maar je weet dat je absoluut niet op je best bent.    

Rondom je zie je alle mensen gemotiveerd en enthousiast hun ding doen. Terwijl jij je afvraagt waar ze toch al die energie en motivatie halen. Het knaagt aan je, en je vraagt je af wat je fout doet. Je voelt je zelfs misschien een beetje gefaald. Vanuit je statische mindset doe je je best om het te verstoppen, of reageer je kort en kattig. En dan voel je je daar weer schuldig over.  

Ja, ik ken nog steeds soms zo van die dagen. Ik zou liegen als ik zou beweren dat ze er niet meer zijn. Wel veel minder dan vroeger. Ze passeren ook sneller. 

Dat zijn van die dagen waarin ik mezelf klein maak, mezelf veroordeel omdat ik nog steeds zo van die dagen heb.   

Dat zijn zo van die dagen dat ik het liefst van al gewoon in bed wil blijven liggen, onder mijn warm flanellen donsdeken, veilig in mijn cocon.  

Dat zijn zo van die dagen dat ik me niet gemotiveerd voel en hoop dat het snel morgen is.   

Afgelopen maandag was zo één van die dagen voor mij. Dan ben ik heel even opnieuw mijn grootste saboteur. Want ik weet wat ik kan doen om eruit te stappen, maar doe het toch niet. Zo een beetje rebels tegen mezelf. Crazy toch! En misschien ook herkenbaar voor jou?   

Hoe komt dat toch?   

Misschien omdat het ooit een gewoonte was en dat gevoel even opnieuw zo vertrouwd en veilig voelt? Misschien omdat ik soms medelijden heb met mezelf? Misschien omdat het soms veel gemakkelijker is om mezelf slachtoffer van de situatie te voelen dan effectief actie te ondernemen?  

Maar, misschien is het ook wel zo dat iedereen wel eens zo van die dagen heeft en er gewoon niets van zegt. Zodat we met zijn allen blijven denken dat we iets “verkeerd” doen als we ons niet “happy, shining & productive” voelen. Omdat we zijn gaan geloven dat we het “goed” doen als we ons “happy, shining & productive” voelen. Omdat we zijn vergeten dat het leven véél meer is dan dat!  

Waardoor we ons telkens “schuldig” voelen als we in zo van die dagen zitten. Zeker als je even in de grip bent van je perfectionistische mindset. Hello my old friend called Imposter!  

Wat als dit gewoon deel uitmaakt van mijn mens-zijn?  

Net zoals eb en vloed, komen en gaan onze gedachten en gevoelens. 
Positief of negatief, maakt niet uit, ze komen en gaan.

Voor mij, voor jou, voor iedereen.
  

Wat als het gewoon OK is om me van tijd tot tijd zo te voelen? Wat als het totaal geen indicatie is dat ik iets verkeerd doe? Wat als ik dit niet persoonlijk dien op te pakken?   

Auwch, die raakt!  

Dingen persoonlijk pakken is een oud patroon en houdt me langer dan nodig in mijn statische mindset. 

Wat als ik het begin te zien als een uitnodiging om even stil te staan, om me de vraag te stellen wat ik nodig heb?  Ben ik me bewust van wat ik nodig heb?  

Zo ja, dan heb ik er even een prioriteit van te maken.  

Zo neen, dan is er niets aan de hand! Gewoon laten passeren. Want net zoals eb en vloed, komen en gaan onze gevoelens en onze gedachten. Ik hoef dit niet persoonlijk op te pakken. Ik mag gewoon accepteren dat het voor nu dit is.  

De kunst is om mezelf te herinneren om te focussen op dat wat ik in de plaats wil, in plaats van te blijven hangen in wat ik niet wil.  

De kunst is om dan te doen wat nodig is om dat wat je in de plaats wil alsnog te bereiken. Alleszins een kleine micro-stap in de richting ervan.  

Stoppen met het veroordelen van die gevoelens en gedachten die zo van die dagen maken. Stoppen met mezelf te veroordelen omdat ik voel en denk wat ik voel en denk. Gewoon accepteren wat is. Stoppen met ertegen te vechten. Ook al is het niet wat ik zelf wil op dat moment. Gewoon laten passeren.   

Tussen een trigger en onze reactie is een ruimte.
En het is in die ruimte dat onze kracht en onze vrijheid zit
.

Mijn trigger was mijn rothumeur maandag morgen.  

Mijn initiële reactie was balen, klagen en afreageren (op mezelf deze keer). 

Totdat ik me herinnerde dat ik mijn humeur, gevormd door mijn gedachten en gevoelens, niet persoonlijk hoefde te pakken. Dat ik een andere keuze kon maken.  

Om het voor mij mogelijk te maken om die andere keuze te maken heb ik 2 liedjes opgezet die ik asap associeer met dansen. Hoe klein ook die eerste stap in de richting van die andere keuze, ze heeft ervoor gezorgd dat ik even mijn rothumeur vergeten was, waaruit ik weer een volgende micro-stap kon zetten.  

En zo is mijn maandag, ondanks de grote donderwolk ’s morgens, nog relatief mooi geëindigd. Dinsdag was ik “happy, shining & productive”. Wat de rest van de week brengt maakt me even niet uit. Het leven is namelijk één groot avontuur, niet?  

Life gives us the huge opportunity to experience all our emotions. 

Why limit it to happy, shining & productive? 

Let’s make it an adventure,  

with danger and pitfalls, 

with diamonds and gold, 

with laughter and tears. 

Let’s experience it all,

with curiosity instead of judgement.

Maak er een mooi avontuur van!

Wat we geloven stuurt veel meer dan we denken

Wat we geloven stuurt veel meer dan we denken

Ik wil in deze blog het verbluffend resultaat van een onderzoek met je delen dat ik laatst las. Dit moet je gewoon weten.  

Al een tijdje weet ik dat de kwaliteit van mijn leven bepaald wordt door een samenspel van drie dingen: mijn fysiologie, mijn focus en mijn taalgebruik.  

Ik wil het vandaag hebben over het belang van ons taalgebruik. De woorden, de zinnen, waarmee we onszelf bewust of onbewust toespreken, geven betekenis aan de dingen die zich voordoen. Hierdoor wordt het gemakkelijk om te begrijpen dat niet de situatie het probleem vormt, maar onze interpretatie ervan.  

Our words create our world

Ons “intern” taalgebruik, onze mindset, heeft zelfs impact op onze fysiologische respons, op hoe ons lichaam reageert.

Laat ik je vertellen over het “Milkshake-experiment” van Prof.Dr. in de psychologie Alia J. Crum* 

In dit experiment wordt een groep participanten in twee gedeeld. De ene groep krijgt te horen dat ze een heerlijke, weliswaar calorierijke milkshake (620 kcal), gaan drinken. De andere groep hoort dat ze een gezonde laagcalorische (140 kcal) variant krijgen. In werkelijkheid zijn het identiek dezelfde milkshakes van 380 kcal. 

Het hormoon ghreline wordt gemeten. In de volksmond ook wel bekend als het “hongerhormoon”. Een hoge waarde van ghreline zorgt voor een hongersignaal. Een lage waarde geeft een verzadigd en voldaan gevoel. 

De vraag die wordt onderzocht: 

  • Heeft onze mindset over wat we eten, impact op de aanmaak van dit hormoon? 
  • Met andere woorden: bepaalt wat we denken, voelen en geloven over wat we eten, de reactie van ons lichaam hierop?

Interessant, niet? Wat denk je dat het resultaat is? 

Wel, ondanks het feit dat beide groepen identiek dezelfde milkshake drinken is de reactie van hun lichaam hierop significant verschillend!    

De groep die de vermeende hoogcalorische shake drinkt voelt zich helemaal voldaan. De groep die de vermeende laagcalorische shake drinkt, rapporteert geen echt verzadigd gevoel. Dit reflecteert zich ook in de ghreline waarden, resp. sterk afgenomen versus nauwelijks afgenomen. 

Als dit nog niet verbluffend genoeg is dan voeg ik er nog een contra-intuïtieve twist aan toe.  

Beide groepen drinken een shake van 380 kcal. Dus normaliter verwachten we bij beide groepen een licht voldaan gevoel, als gevolg van een gedaalde ghreline waarde. 

In de ene groep zien we een sterkere daling van ghreline dan verwacht bij consumptie van 380 kcal en in de andere zien we nauwelijks een verandering, dus een zwakkere daling dan verwacht. 

Anders gezegd, de ene groep rapporteert een meer voldaan gevoel dan verwacht, en de andere groep een zwakker voldaan gevoel dan verwacht. 

Wat je denkt over het effect van lichte voeding versus zware voeding bepaalt mee de resultaten. Met andere woorden, je mindset over voeding heeft impact op de reactie van je lichaam hierop.

Dus, als ik overtuigd ben dat enkel een goede stevige maaltijd mij zal verzadigen en ik eet een lichte gezonde calorie-arme maaltijd, dan zal mijn lichaam navenant reageren. Ik blijf zitten met een onverzadigd gevoel, ondanks het feit dat nutritioneel mijn lichaam voldoende voedingsstoffen gehad heeft om geen honger meer te hebben. 

Als ik overtuigd ben dat ik vlees of vis moet eten om een voldaan gevoel te hebben, en ik eet een volwaardige gezonde vegan-maaltijd, dan zal ik met een onverzadigd gevoel blijven zitten, want mijn lichaam reageert navenant.  

Als ik … 

Dit onderzoek bewijst opnieuw het belang van onze mindset én de impact ervan, zelfs op ons metabolisme.   

Dus, stel je wil een gezonde levensstijl omarmen, maar je hebt de mindset dat gezonde lichte maaltijden eigenlijk niet genoeg voor je zijn; dat je jezelf berooft van wat je echt zou willen eten; dat je je al dat lekkers ontneemt omdat gezond en lekker niet hetzelfde is; dat … Dan zal het heel moeilijk zijn om dit vol te houden gewoon omdat je lichaam navenant reageert!  

Het gaat niet alleen over wat je eet. Het gaat ook over je mindset. 

In het voorbeeld hierboven ondersteunt onze mindset over gezonde levensstijl het duurzaam omarmen niet. 

Het is uiteraard ook complexer dan dit. Maar dat zou me te ver leiden. Toch nog even een tipje van de sluier, in de media wordt zelden gezond eten als boeiend, avontuurlijk, sexy, … beschreven en getoond. Het taalgebruik dat gebruikt wordt bij gezond eten spreekt eerder de ratio aan dan de emotie. Wat ook een dingetje is. Want onze mindset wordt hier mee door bepaald. We mogen dus ook anders over gezond eten beginnen spreken. We mogen het sexier maken, avontuurlijker, boeiender. Wat zou er mogelijk zijn als we bij het eten of drinken van iets gezond we ons opgetogen toespreken? “Daar had ik nu echt zin in!”, bij het eten van een sappige perzik: “Dit is gewoon overheerlijk! Daar wil ik meer van”, bij het eten van een kleurrijke groenteschotel: “Dat heb ik nu echt zo verdiend!”, bij het drinken van een gezonde smoothie:… Wat zou er dan meer mogelijk zijn? Wat denk je, het experimenteren waard?

Remember, ons taalgebruik geeft betekenis aan de dingen en vormt mee onze mindset. 

Een belangrijke noot voor de grapjassen onder ons: het gaat ook niet alleen over mindset. Denken dat fastfood en snoepen en ijsjes en  …. gezond zijn, en ook alleen dat maar eten, zal je ook niet tot het gewenst resultaat leiden. Trust me, I tried it, a long time ago ;o). 

Het is een en-en-verhaal.

Wat het precies aandeel is van wat je eet ten opzichte van je mindset is nog voor discussie vatbaar. Sommige zeggen zelfs dat het doorvoeren van een duurzame verandering voor 80% mindset-werk is en slechts voor 20% strategie (het hoe). Dus wil je bijvoorbeeld een duurzame gezonde levensstijl omarmen dan zal dit 80% mindset-werk van je vragen en slechts 20% strategie. Intrigerend op zijn minst! 

Your mindset paves the way, so be mindful

Een fijne vraag om te exploreren is misschien wel:  

“Wat is mijn mind-set over ….?”

”Wat zijn mijn overtuigingen over ….?” 

“Wat denk, voel en geloof ik over …?

Om je bewuster van je mindset te worden. Om jezelf de keuze te geven en te bepalen of je mindset over x niet aan een upgrade toe is omdat het je niet ondersteunt en misschien zelfs tegenwerkt. Om te onderzoeken welke mindset je wel zou ondersteunen, waar je dan naar kan gaan leven.   

Alia J. Crum heeft tal van onderzoek gedaan naar de impact van onze mindset op het effect van beweging, stress, bijwerkingen van medicatie, …. De resultaten bevestigen allemaal dat mindset een belangrijke rol speelt op het effect. Het is een stuk van de puzzel, een handvat dat we meer mogen exploreren. Niet dogmatisch, gewoon onderzoekend en nieuwsgierig.  

Het blijkt echt een en-en-verhaal te zijn. 

You are the creator of your life

Het plaatst deze sloganeske uitspraak in een ander daglicht. Het wetenschappelijk, goed onderbouwd, veelvuldig herhaald materiaal vaagt het fluffy-gehalte voor mij weg.  

Ik heb hier tal van papers over gelezen. Boeiende materie. Ook hoopvol! En de wetenschap staat niet stil. Wat we vandaag weten is nog maar een fractie van wat de wetenschap nog zal onderzoeken en ont-dekken.  

Laten we samen nieuwsgierig blijven, 

laten we denken in mogelijkheden,

laten we blijven zoeken naar oplossingen. 

Wisdom is found in the quality of our questions.
So, let’s ask better questions!

*Als je het wetenschappelijk artikel wil lezen: Mind over milkshakes: mindsets, not just nutrients, determine ghrelin response – PubMed (nih.gov)

Groot zijn in iets kleins

Groot zijn in iets kleins

Met dank aan Little Big Stories

Een aantal weken geleden gingen we op stap met Sjoera, de dame achter LittleBigStories.

Om het verhaal achter InsideUp te brengen in 3 minuten.

Remember to enjoy the journey and the scenery along the way.

We hebben de fijne begeleiding van Sjoera echt als een meerwaarde ervaren. Haar vragen en de manier hoe ze de vragen stelt; haar geduld en de manier hoe ze ons helemaal onszelf laat zijn; haar bescheidenheid en hoe ze dit als een kracht weet in te zetten. Echt een aanrader als je aan een filmopname ook nog een geweldig gevoel wilt overhouden.

Het resultaat is binnen.

Onszelf zien, onszelf horen, dat is een proces op zich, zoals je je wel kunt voorstellen. Ik zou het in het lang en in het breed kunnen uitleggen. Ik laat de woorden even voor wat ze zijn en wens je veel plezier met het bekijken van ons verhaal.

But, it’s not about me. It’s about the message that we bring.

Dank je beste lezer om ons te volgen

Dank je beste coachee om jouw pad even met dat van ons te laten kruisen

Dank je beste klant voor het vertrouwen dat je in ons stelt

Dank je Sjoera om dit samen met ons vorm te hebben gegeven

Dank je InsideUp-Crew om samen het pad te bewandelen en vorm te geven

Dank je lieve familie en vrienden voor alle steun

DANKONSWEL