Waar kies jij voor?
We gaan slapen in de ene wereld en worden wakker in een compleet andere wereld.
Ongeziene maatregelen worden wereldwijd getroffen. Hevige emoties borrelen op. Individueel en collectief.
Ik vind er allemaal wel iets van. Ik weet niet altijd zo goed hoe hier allemaal mee om te gaan. Dus heb ik tot nu toe deze prachtige quote van Rumi als leidraad gehanteerd:
Listen to Silence. It has so much to say.
Ik ben zoekend, samen met heel veel andere mensen.
Zoekend naar hoe angst en onzekerheid een plaats te geven.
Zoekend naar hoe meer bewust te kunnen kiezen voor rust, kalmte en vertrouwen.
Angst en onzekerheid activeren mijn oude patronen.
Oude patronen van emotioneel eten. Zoet, zout, maakt niet uit. Ben niet kieskeurig dan.
Oude patronen van uitwerken van mijn frustratie op een ander. Door de quarantaine in ons gezin is mijn oudste zoon hier voornamelijk slachtoffer van.
Oude patronen van overprikkeld raken en me dan mentaal af te sluiten. En nu ook nog eens fysiek.
Blij ben ik er niet mee. Maar deze oude patronen horen bij mij wanneer ik onder stress sta.
Het zijn mijn voorbodes. Ze nodigen me uit om liever met mezelf te zijn. Om mezelf extra in de watten te leggen. Om mezelf een extra me-time momentje te gunnen. Om bewuster met mijn keuzes om te gaan. Opdat de stress tijdig aangekeken wordt en een plaats krijgt, alvorens het een serieuze loop met mij kan nemen.
Ik heb geleerd om mijn voorbodes te observeren en te aanvaarden. In mildheid.
Daardoor kan ik de ander ook zien achter het stress-gordijn. Weliswaar met andere patronen, maar wel een gelijkaardige oorzaak: angst en onzekerheid.
Ik wil niemand overtuigen van hoe wel of niet te zijn; wat wel of niet te doen.
Ik ben wel oprecht nieuwsgierig naar de ervaring van elkeen. Zonder oordeel. Dat is oprecht mijn intentie. En soms lukt het me niet, maar meestal wel. Door vallen en opstaan.
Elkeen mag dit op zijn manier verwerken.
BE KIND. For everyone you meet is fighting a battle you know nothing about.
Voor mezelf merk ik dat ik het emotioneel eten onder controle krijg door de emoties die ik even niet aankan eerst probeer te herkennen, erkennen en probeer gewoon te voelen. Heb ik daarna nog nood aan emo-food dan geef ik er bewust aan toe. En soms duurt het een aantal weken. Soms gewoon een avond. Alleszins merk ik dat het ervaren van de negatieve impact van de emo-food op mijn mentaal en fysiek motiverend werkt om de gezonde draad terug op te pikken. Het is alsof ik dan opnieuw weet waarom ik voor gezond wil gaan. Dit gaat sneller en sneller. Ik word vaardiger in het vallen en opstaan ;o).
Wat het afreageren van mijn frustraties op anderen betreft: mijn zoon heeft al vele keren mijn verontschuldigingen mogen aanhoren. Gek, want dat had ik nooit van tevoren kunnen bedenken, creëert dit een sterkere band tussen ons.
We are all beautiful imperfect human beings
Dit weten, erkennen en aanvaarden van mezelf maakt van mij oprecht een mooier mens. Want ik kan met veel meer compassie de imperfectie van anderen aanschouwen, aanvaarden en gewoon laten zijn.
Wat ik vandaag plots merkte, dankzij een zoom-meeting met een businesspartner uit de UK, is dat verbinden echt een verrijking is. Na de call had ik echt terug goesting en energie om aan de slag te gaan. Terwijl er net voor ik me vooral alleen voelde. Dus ja, we isoleren ons om gezondheidsredenen, voor onszelf en voor anderen, maar we hebben alle technologische snufjes voor handen om met elke mens oprecht te verbinden en kracht te putten van elkaar. Ik hoorde hetzelfde van een vriendin die haar zoon aanmoedigde om de juf te bellen omdat hij een opdracht niet begreep. Haar zoon voelde zich na het telefoontje terug verbonden en toonde zich meer gemotiveerd dan ervoor in zijn (t)huiswerk.
Wij mensen, zijn sociale wezens, en putten hieruit ook energie.
Laten we dit zeker niet vergeten.
Ik zie je;
Ik hoor je;
Ik respecteer je;
Ik begrijp je.
Want je bent een deel van mij en ik van jou; of ik dat nu luidop durf zeggen of alleen maar in stilte (h)erken.
Ongeziene omstandigheden brengen onvoorspelbare emoties naar boven. Soms emoties waarvan je dacht dat je ze al opgelost had.
Laten we er gewoon voor elkaar zijn. Laten we elkaar proberen begrijpen.
Wat als we meer nieuwsgierigheid aan de dag brengen voor de ervaring van een ander dan dat we het goed of fout vinden?
Wat als we de mens in elkaar zien?
Wat als we de mens in onszelf zien?
Alles toelaten en aanvaarden.
Om vervolgens opnieuw bewust te kiezen.
Opnieuw en opnieuw.
Want opstaan hoort nu eenmaal bij vallen.
Opnieuw en opnieuw kies ik voor kalmte, rust en vertrouwen.
In mezelf en in de ander.
Leef bewust, leef voluit!
Werken aan jezelf kan elk moment. Laten we de angst ombuigen naar iets positiefs, naar extra tijd voor jezelf, naar tijd om te groeien en sterker in je schoenen te staan, want we hebben met z’n allen nog een hele weg af te leggen, met vallen en opstaan.
PS: Persoonlijk leiderschap en zelfvertrouwen gaan hand in hand. Het online traject Start2BeYou van 5 weken begeleidt jou hierin. Meer info via https://www.insideup-academy.be/start2beyou/
PS: Lees het boek Vol-DOENing, je hoeft er niet de deur voor uit. We sturen het je met veel plezier op zonder verzendkosten. De meest effectieve tools en inzichten zijn in dit werkboek vervat om van jouw dag elke dag een optimale dag te maken boordevol voldoening. Dit kan heel eenvoudig via https://www.insideup-academy.be/voldoening/