Ga voor de beste keuze die je nu kunt maken, en wees fier op jezelf!
Het gaat er hard aan toe.
Sinds het nieuwe schooljaar worden we uitgedaagd om een nieuw, gezond en duurzaam evenwicht te vinden.
Veel mensen zijn nog zoekende.
En soms is dat evenwicht zelfs ver zoek.
Soms is het plaatsen van een heldere intentie niet voldoende om de uitvoering te garanderen.
Soms nodigt de realiteit ons uit om stil te staan bij wat echt is, met wat nu speelt. Dit te accepteren als nieuwe realiteit en los te laten wat we eigenlijk hadden gewild. Gewoon om van hieruit opnieuw met omhoog gestoken kin keuzes te maken, ingebed in de realiteit. Ook dat is een vorm van flexibiliteit.
Halsstarrig blijven vasthouden aan mijn perfect uitgetekend plan heeft totaal geen zin. Integendeel, het werkt mijn “harde” interne stem alleen maar in de hand. Je weet wel, die stem die zeer berispend kan zijn, teleurgesteld, verwijtend en soms zelfs kleinerend. Lang heb ik geloofd dat die “harde” interne stem me hielp om voor die extra mile te gaan, te groeien, mijn eigen limieten te doorbreken. En wellicht klopt dat ook, op korte termijn. Op lange termijn is dit echter nefast.
Op lange termijn heb ik die “compassievolle” interne stem nodig. Die stem die me eraan herinnert dat ik een mens ben en geen robot, die stem die mij toejuicht wanneer ik dingen goed doe en mijn hand vasthoudt wanneer het tegenzit om samen te reflecteren en de lessen uit de ervaring te trekken. Die stem die klinkt als een liefdevolle ouder die aan de zijlijn de grootste fan is van zijn/haar kind.
If you get tired, learn to rest, not to quit
Wanneer mijn agenda vol staat, dan maak ik nieuwe keuzes. Keuzes die rekening houden met deze volle agenda. Op zo’n momenten ben ik de grootste fan van een not-to-do-lijst. Op zo’n momenten stel ik me vragen die klinken als “Wat is er nu wel nog mogelijk om mijn energiepeil hoog te houden?”. Dikwijls kan ik me dan niet meer houden aan mijn dagelijkse work-out, of wandeling, of …. In plaats van dit in stilte dan maar niet te doen, teleurgesteld te worden op mezelf, die “harde” interne stem vrij spel te geven, en uiteindelijk alles wat een gezonde leefstijl vraagt over boord te gooien, heb ik nu een andere strategie.
Gedaan met het in stilte verdwijnen van mijn goede voornemens. Gedaan met het stil houden van wat ik niet meer doe, ondanks mijn mega enthousiasme bij aanvang.
Nu, nu zeg ik dat allemaal hardop, en herinner mezelf hierdoor voor welke keuzes ik sta. En kies dan ontzettend bewust, maak een nieuw plan. En voel me even fier bij de uitvoering hiervan als ware het mijn initieel “perfect” plan.
Wat me opvalt is dat hierdoor die “harde” interne stem veel minder aanwezig is. Wat me opvalt is dat dat knagend ontevreden gevoel over mezelf weg is. Wat me opvalt is dat die “compassievolle” interne stem steeds vaker op bezoek komt. Wat me opvalt is dat echte gezonde en duurzame veranderingen in mijn leefstijl met veel meer gemak plaatsvinden. Weliswaar niet zo snel als ik initieel gepland had.
Ik geef niet meer op. Ik plan en plan opnieuw, desnoods honderd keer. Ik blijf me op alle verschillende mogelijke manieren herinneren aan mijn doel en waarom dit belangrijk voor me is.
Ik ervaar het even rusten, omdat de situatie dit vraagt, niet meer als een reden om op te geven. Ik ervaar het als LEVEN. Leven in de wereld zoals ze is, vol avontuur, niet voorspelbaar en zeker niet controleerbaar door mij. Eigenlijk als leven zoals een avonturier. Het doel is helder en waarom ik het doe ook. En vervolgens neem ik elke keer opnieuw de volgende logische stap, rekening houdend met de realiteit waarin ik me bevind.
Compared to what?
Als ik me voorneem om dagelijks te sporten en het lukt maar 2 keer op een ganse week. Dan zijn die twee keer dat het wel gelukt is momenten waar ik fier op kan zijn. In plaats van te lopen mokken over de 5 keer dat ik “gefaald” heb.
Als ik me voorneem om dagelijks gezond te eten en het lukt drie keer niet. Dan bekijk ik het nu op weekbasis en zie dat ik van de 21 maaltijden die we tijdens een week tot ons nemen ik er 18 goed gedaan heb. Dat is meer dan 85% en dan ben ik hier fier op. In plaats van die “harde” interne stem te laten mekkeren over de ongezonde maaltijden.
Als ik me voorneem om elke avond tijdig in bed te stappen, een uur voor het slapen gaan “schermen” uit, en het lukt me geen enkele avond. Dan stel ik me de vraag wat er nodig is om dat opnieuw op de goede rails te krijgen. En herbegin ik met kleine micro-stapjes. In plaats van mezelf als “hopeloos” te bestempelen, wat zoveel is als een vrijgeleide van weinig slapen.
Als ik me voorneem om goede contacten te onderhouden met vrienden en familie en het lukt me niet om zelfs maar even te bellen. Dan zit ik mezelf niet op de kop. Ik accepteer dat ik even andere prioriteiten stel. Dat wil niet zeggen dat ik daardoor een minder goed mens ben. Dat wil niet zeggen dat ik daardoor niet met de ander inzit. Neen, dat wil gewoon zeggen da ik even andere prioriteiten stel. Dat doet geen afbreuk aan mijn intentie en liefde en vriendschap voor de ander.
Uiteraard, wat voor mij geldt, geldt voor elke andere mens ook op deze planeet. Dus, als andere mensen ‘hun beloftes’ niet nakomen dan weet ik dat dit niet komt omdat de ander een minder goed mens is. Neen, die heeft even gewoon andere prioriteiten gesteld. En, we gaan in gesprek met elkaar om samen te ontdekken wat we in zo’n momenten nodig hebben, voor een volgende keer. Want die zullen er zeker komen gezien het leven één groot avontuur is. We groeien samen in onze relatie. We mogen fier zijn op onszelf dat we dit moedig gesprek met elkaar aangaan in plaats van te blijven hangen in wat had moeten zijn, maar wat niet is.
Laten we leven
Laten we samen eren wat we kunnen bereiken op de lange termijn
Laten we fier zijn op elke stap vooruit en op elke stap achteruit
De stap vooruit smaakt naar voldoening
De stap achteruit brengt levenslessen
In elke stap ligt het avontuur naar ons te kijken
Zie jij het ook?
Lach, adem, dans.
Embrace your humanity
Know that you are not alone in this adventure
Workshop – Perfectionisme ombuigen naar optimalisme
Wist je dat perfectionisme een beschermingsmechanisme is, een overlevingspatroon dat we zelf bewust in leven willen houden?
Wist je dat perfectionisme geen vorm van zelfverbetering is en niet hetzelfde als je best doen is?
Ontdek er alles over in onze 2-daagse opleiding : Perfectionisme ombuigen naar optimalisme.
Reserveer je plekje via https://www.insideup-academy.be/perfectionisme-workshop/