De paashaas huppelt voorbij en heeft voor jou een vraag mee
Wat is het beste dat jou kan overkomen als …?
Ik heb me altijd die andere vraag gesteld “Wat is het ergste dat je kan overkomen?”.
Deze vraag heeft me menigmaal geholpen om over mijn eigen mentale obstakels van angst te stappen en toch te doen wat nodig is om te doen om een bepaald doel te behalen.
De laatste tijd probeer ik dingen anders aan te pakken, om te zien of ik daardoor ook andere resultaten behaal, geïnspireerd door de quote:
If you keep doing what you’ve always done you’ll keep getting what you’ve always got
Ja, er zijn een aantal dingen die ik graag anders wil, dus een mooie uitnodiging om daadwerkelijk dingen ook anders aan te pakken.
Natuurlijk is dit gemakkelijker gezegd dan gedaan. Alleszins dat is mijn ervaring, zeker als ik een duurzame verandering beoog.
Dit vraagt mindset-werk. Wat in theorie simpel is en slechts uit drie stappen bestaat.
Het bewust zijn van mijn mindset, is dan mijn eerste stap. Ondertussen ben ik expert geworden in het analyseren van mijn gedachten. Dus dat is easy peasy.
De volgende stap is evalueren welke hiervan ondersteunend zijn en welke niet. Ook dat gaat me beter en beter af.
Om vervolgens te bepalen of ik bereid ben om de niet-ondersteunende gedachten los te laten, zodat ik vrij ben om andere keuzes te maken.
Die laatste stap is soms te vergelijken met “The devil is in the details”.
Op de één of andere manier lijkt het doorvoeren van rationeel logische stappen soms op een identiteitscrisis door die laatste stap.
Ik geef een voorbeeld.
Al jaren drink ik té veel koffie dan goed voor me is. Zo af en toe doe ik dan een detox en dan ben ik de eerste drie dagen niet te genieten. Mijn huisgenoten zijn hier al menigmaal de pineut van geweest. Duidelijk een signaal dat mijn lichaam er goed verslaafd aan is.
Zonder dat ik er echt bewust van ben is mijn dag ingedeeld naar mijn koffiepauzes toe. Koffiedrinken heeft voor mij ook een gezellig sociaal aspect. Als er iemand op bezoek komt of als ik ergens ontvangen word, is dat kopje koffie erg welkom. Uiteraard vergezeld van een koekje of een stukje chocolade. Lekker op zijn Belgisch.
Een uitstapje is maar geslaagd als we even pauzeren in dat ideale koffiehuisje.
Op vakantie zal ik in de reisgids kijken naar het beste koffiehuisje en er natuurlijk ook passeren. Ik denk dat ik van bijna elke reis een zakje koffiebonen heb meegebracht.
Zoals je kan lezen, ik ben duidelijk een koffiedrinker.
Tot maart 2021. Yes, ik ben ondertussen al een dik jaar koffievrij! Dit heb ik nog nooit zo lang vol gehouden. Een ware identiteitsshift. Ik durf nu zelfs zeggen dat ik geen koffiedrinker meer ben. Mijn naaste omgeving heeft dit niet voor mogelijk gehouden. En in alle eerlijkheid, ik ook niet. De vele mislukte pogingen maakten dat ik mezelf daarin niet meer vertrouwde.
Totdat ik die mislukte pogingen echt ben gaan beschouwen als leermomenten. Niet het alleen theoretisch weten uit de boekskes, maar er echt zo mee aan de slag gaan. Die mislukte pogingen zijn namelijk alleen maar indicaties van hoe het niet kan.
En zo kwam de vraag van de paashaas tot leven: Wat is het beste dat mij kan overkomen als ik geen koffie meer drink?
De kwaliteit van je leven wordt bepaald door de kwaliteit van je vragen
Mijn brein ging met deze vraag aan het werk op zoek naar het antwoord. Antwoorden vond het in overvloed. In die mate zelfs dat koffie blijven drinken voor mij geen optie meer was. Mijn mind was overtuigd. Yes, want dat is dikwijls mijn grootste tegenstander ;o).
Vervolgens heb ik ook oprecht andere methodes toegepast dan voorheen, gezien ik al wist wat allemaal niet zou werken.
En voila, één jaar later ben ik fier om mij niet meer te identificeren als koffiedrinker. Welcome freedom!
Misschien lees je dit en denk je: so what, no big deal.
Voor mij wel. Ik had het namelijk voor onmogelijk gehouden dat ik hierin zou slagen. En ik was mis. Een succes dat me eraan herinnert om ‘dat wat ik voor mezelf als onmogelijk label’ te challengen. Zoals steeds, door te beginnen met mijn eigen mindset erover onder de loep te nemen.
Ondertussen ben ik met een nieuw experiment bezig. Als me dit lukt, onderga ik weer een identiteitsshift. Eentje die ik ook helemaal voor onmogelijk hou. Ik ben ontzettend benieuwd naar wat het me zal brengen, wie ik dan zal zijn. Spannend!
Maar eerst door de examens van onze kinderen geraken, of moet ik jongeren zeggen?
Dat is best wel een evenwichtsoefening voor mij. Zowel qua organisatie, als qua mindset.
Mijn oudste zit aan ’t unief. Eerste jaar. Best wel spannend voor hem. En eigenlijk ook wel voor mij. De lijn tussen er zijn voor hem en hem ondersteunen enerzijds en de drang om te willen controleren door zijn aanpak te becommentariëren anderzijds, is soms dun.
Ik weet dat het zijn pad is, dat het tijd is om hem volledig zijn eigen keuzes te laten maken, zijn eigen aanpak te laten bepalen, zijn eigen lessen te laten trekken (of niet), … Mijn rol van opvoeden is al een tijdje gedaan.
Maar het blijft ook mijn kind, dat ik soms wil beschermen tegen de pijn die teleurstelling en sommige levenslessen met zich meebrengen. Haha, de illusie dat ik hem kan “beschermen” van de grote boze wolf is er soms toch nog. Ondanks het feit dat ik wel beter weet.
Herken jij dat ook?
Wat mij helpt is eerstduidelijkheid krijgen over wie ik wil zijn. Naar dit concreet voorbeeld vertaald is het dus duidelijkheid krijgen over welke soort mama ik wil zijn. Dat is helder voor me. Ik wil de liefdevolle en ondersteunende mama zijn. Ik wil dat hij zich thuis veilig voelt, een plek waar hij helemaal zichzelf kan zijn en waar alles bespreekbaar is. Ook de dingen waar ik totaal een andere mening over heb. Dus geen taboe onderwerpen. Ik wil verbinden met mijn zoon, met de persoon die hij echt is. Ook al had ik voor bepaalde aspecten andere verwachtingen en ben ik soms teleurgesteld in zijn gedrag. Hij is precies de persoon die hij is en dat is fantastisch. Soms slik ik, want soms is hij een confronterende spiegel voor mij. En tegelijkertijd kijk ik trots van aan de zijlijn toe hoe hij zijn pad bewandelt, hoe hij zijn lessen oogst, en zijn voldoening. Niet de mijne, maar de zijne. En dat is een voortdurend proces van loslaten, loslaten en nog eens loslaten.
Trade expectation for appreciation and your whole world changes in an instant.
Vervolgens plaats ik stap voor stap bewust intenties die mij herinneren aan welke mama ik wil zijn. De intentie – “gewoon” luisteren, hem zien en horen en enkel vragen stellen – passeert regelmatig de revue. Neen, geen subjectief gekleurde, noch sturende vragen, hoe groot soms de verleiding ook is. Dat vraagt meer oefening, net omdat het mijn eigen kind is. Dat vraagt oprecht proberen eerst hem te begrijpen, alvorens zelf begrepen te worden. Dat vraagt geduld met mezelf, zeker als ik mezelf betrap op “niet luister en enkel maar sturen”. Dat vraagt geduld met hem, zeker als ik vind dat hij rond de pot aan het draaien is, of als ik denk dat ik weet wat zijn antwoord is. Ook dit is een never ending proces van loslaten, niet vasthouden aan verwachtingen.
De intentie van – geen opmerkingen geven op x, y, z ….- is ook eentje waar ik nog steeds mezelf tegenkom. Bijvoorbeeld, geen commentaar geven als hij op “zijn” manier aan tafel zit, op “zijn” manier eet, op “zijn” manier antwoord, …. Kan je je hier al iets bij voorstellen?
Dat is de theorie, dat is de intentie.
En de praktijk brengt me natuurlijk levenslessen om U tegen te zeggen. Hilarisch pijnlijk confronterend en super leerrijk tegelijkertijd.
Vorig WE heb ik zo’n fantastisch groeimoment cadeau gekregen van mijn oudste.
We zitten samen aan tafel te eten. Ik weet zelfs niet meer waarover het gesprek gaat. Wat ik wel nog weet is dat ik de intentie “geen opmerkingen geven over …” helemaal vergeten ben. Ik geef hem namelijk gewoon plat commentaar op hoe hij aan tafel zit, op hoe hij kijkt, hoe hij spreekt, hoe hij ….
Om een lang verhaal kort te maken, zijn gedrag zint me duidelijk niet. Ik zit met andere verwachtingen dan hij en zit op dat moment duidelijk vast in mijn fixed mindset.
Mijn zoon reageert subliem. Achteraf bezien uiteraard. Op dat moment vind ik het allesbehalve subliem.
Hij staat op met zijn bord en bestek. Schuift de terrasdeur open. Zet zijn bord op de terrastafel. Schuift de terrasdeur terug toe en zet zich met zijn rug naar mij en eet rustig verder zonder zich om te draaien, zonder mij nog een blik te gunnen.
It will never be easy, but I am getting better in it. It’s all about the progress that we make, not about being perfect.
Do I need to say more?
Neen, overduidelijk.
Op dat moment sta ik erbij en kijk ik er naar. Ik voel me boos worden. Mijn ego(tje) heeft dan zin om op te staan en er een olifant van te maken. Om vast te houden aan mijn groot gelijk (ook al had ik ongelijk). Gelukkig herinner ik me deze keer – er zijn ook momenten dat ik het me niet herinner hoor – net op tijd welke mama ik wil zijn. En kan ik kiezen om alles los te laten.
Hahaha. Saved by the internal bell ;o).
Was mijn gedrag in lijn met de mama die ik wil zijn? Neen, tuurlijk niet.
Had mijn zoon gelijk? Ja! Ik ben duidelijk over zijn grens gegaan en dat terwijl hij met examenstress zit. Hem begrijpen, hem zien, hem horen, hem ademruimte geven, ben ik even vergeten.
Na dit intern gesprek met mezelf – ja, misschien herken jij dat ook, ik heb vaak dialogen met allerlei stemmetjes in mijn hoofd – ben ik ter plekke hard beginnen lachen. Vervolgens ben ik opgestaan en ben ik me gaan verontschuldigen. Want dat is wat de mama zou doen die ik wil zijn. Zij zou de mug niet laten transformeren in een olifant, zij kan haar ego(tje) inslikken en kan toegeven dat ze het bij het foute eind heeft.
Gemakkelijk voor mij op dat moment? Neen.
Confronterend? Absoluut.
Maar weer geleerd. Ja, soms kan ik echt hardleers zijn.
Conflict reminds me when I need more space for myself.
Wat ik ook geleerd heb is dat ik een kort lontje heb als ik moe ben. Als mijn zelfzorg een tijdje op een laag pitje draait. Dankzij dit duidelijk signaal van mijn oudste krijgt dat ook weer de nodige aandacht. Ik kan niet de mama zijn die ik wil zijn als ik mezelf niet verzorg. Zo werkt dat nu eenmaal voor mij.
Ik wens je een mooie ver-bindende week toe.
Vol geduld met jezelf en met de ander,
Draag zorg voor jezelf.
Dat is jouw verantwoordelijkheid, van niemand anders.
And, remember, summer is coming, … soon.
Hang in there and just be your shining and inspiring work-in-progress!
Mijmer je even met me mee? Vandaag is het hier aan het stormen. Het ideaal weer hiervoor dus.
Laten we even samen de kracht van “het samen” exploreren.
Ik leer omdat jij deelt. Als jij niets deelt, dan ben ik gewezen om mijn eigen beperkte ervaringen, observaties, boeken, trainingen, interpretaties …. . Wat een verrijking wordt delen dan? Tenminste als ik bereid ben om open en nieuwsgierig aanwezig te zijn; bereid ben om ook te delen.
Ik groei omdat jij me in de gelegenheid stelt om te oefenen. Als ik op training ga en tools aangereikt krijg dan heb ik waardevolle kennis opgedaan. Dan koester ik de potentie om te groeien. Te vergelijken met een zaadje dat net geplant is. Het kiemen en groeien gebeurt enkel wanneer ik de opgedane kennis kan omzetten in daadwerkelijke actie; wanneer ik de tools en ideeën in de arena kan beginnen toepassen. Wat een leerrijke en boeiende ervaring wordt onze interactie dan? Tenminste als ik vrede kan nemen met het chaotische, niet rechtlijnige proces van leren en groeien.
Ik ontdek mezelf veel sneller in interactie met jou. Jij duwt op knoppen waarvan ik me niet bewust was dat ik ze heb. Jij triggert gedachten en emoties in mij, die veelal onder de waterlijn blijven. Als ik eerlijk ben met mezelf erken ik dat jij mij (veelal onbewust) een spiegel voor houdt, die soms flatterend is en soms confronterend. Jij toont mij dat ik mens ben, perfect imperfect. Wat een cadeau aan zelf-kennis en eigen-wijsheid neem ik in ontvangst, tenminste als ik bereid ben om in eerlijk in de spiegel te kijken.
Ik weet dat mijn succes het gevolg is van de successen én falingen van mensen die mij zijn voorgegaan. En ik hoop dat mijn successen én falingen weer voeding geven aan zij die na mij komen. Ik ben maar een kleine schakel in het groter geheel. Mijn aandacht gaat naar het zo goed als mogelijk invullen van mijn plaats, om mijn eigen unieke en soms ook wel zotte manier.
Fall in love with the process, and the results will come.
Het doet pijn wanneer ik verwachtingen stel aan jou; wanneer ik mijn “win” , mijn “succes”, mijn “eigenwaarde” laat afhangen van jouw vermogen om MIJN verwachtingen in te vullen.
Het kan ook pijn doen wanneer we onze verwachtingen naar elkaar niet durven te uiten; wanneer moeilijke gesprekken uit de weg gegaan worden; wanneer “laisser faire” de nieuwe norm is. Omdat we “de boel opblazen” schuwen; omdat we van oordeel zijn dat conflict iets is dat we dienen te mijden. Het passief-agressief monstertje steekt hier dan ook regelmatig de kop op.
Ondertussen heb ik geleerd dat conflict bij het leven hoort. Net zoals eten en drinken en slapen.
Voor mij was dit best wel een lange weg. Want elke cel in mijn lijf is geprogrammeerd om conflict uit de weg te gaan. Maar in een versneld tempo heb ik me geherprogrammeerd.
Nu weet ik dat het in de momenten van conflict – van kwetsbare chaos – is dat we zuurstof geven aan het ontstaan van iets nieuws. Van dat wat we wel willen. In plaats van te blijven zwalpen in dat wat we niet willen en er over blijven zagen en zeuren aan derden. Het is in de momenten van conflict dat een relatie groeit.
Nu weet ik dat ik mezelf en de ander eer door het conflict aan te gaan, terwijl ik vroeger echt het tegenovergestelde dacht. Omdat ik de relatie een kans wil geven om te groeien. Veel gemakkelijker is er gewoon van vluchten. Maar ondertussen weet ik dat het dan betekent dat ik de relatie ook ontvlucht en ondermijn. Want het is niet omdat ik het conflict niet aanga dat de spanningen opgelost geraken. In tegendeel. Die bouwen mooi verder op onder de waterlijn. Met het bezoek van dat passief-agressief monstertje als gevolg. Dit geldt uiteraard zowel voor professionele als persoonlijke relaties.
Niemand heeft de monopolie op de waarheid. Ook ik niet.
Alles komt neer op het gezien en gehoord worden. Door anderen, maar vooral ook door onszelf.
Als we onszelf zien en horen voor wie we werkelijk zijn. Perfect imperfect en uniek.
Dan kunnen we de ander zien en horen voor wie ze werkelijk zijn. Perfect imperfect en uniek.
Het is die imperfectie die ons mens maakt, die ons bindt.
Het is die imperfectie in onszelf erkennen en aanvaarden dat de verbinding met de ander versterkt.
Het is die uniciteit die het boeiend en ver-rijkend maakt.
Laten we dat eren in onszelf en in elkaar.
Perfect people aren’t real. And real people aren’t perfect. I am not perfect, but I’m not fake.
Ik wens je een mooie ver-bindende week toe.
Zo een week waar je helemaal gelooft in jezelf,
je groeimindset maximaal inzet en je imperfecties helemaal omarmt.
Ik heb nooit gedacht dat ik dit statement ooit zou schrijven. Dit inzien, hiermee aan de slag gaan is een gamechanger geweest voor mijn mindset.
Niet één keer, niet twee keer, maar meerdere keren per dag spreek ik mezelf toe. Telkens als ik voel dat ik afglijd, dat mijn statische mindset op de loer ligt. De mindset waarin ik goesting heb om er de brui aan te geven, om mezelf te kleineren, me vooral moe te voelen, mijn focus te richten op ‘anderen’ en hun mening, mijn aandacht te richten op wat niet gaat, …
Misschien herken je het ook?
Je accepteert vol energie een voor jou nieuw en uitdagend project, yes! Of je begint aan een pittige wandeling met best wel wat hoogteverschillen, heerlijk! Of je hebt plannen om eindelijk je leven op de rails te zetten en je neemt je van alles voor, nu ga je er “echt” voor!
If repetition is the mother of all skills, then praise is the father
En dan begint de uitvoering ervan.
Natuurlijk loopt het niet altijd vlekkeloos en komen we beren op ons pad tegen.
Vanuit mijn statische mindset kan ik me zonder probleem het verhaal vertellen dat ik het niet kan, dat de obstakels op mijn pad een teken zijn van mijn incompetentie, dat dit niets voor mij is, dat dit komt omwille omstandigheden buiten mezelf om, dat dit komt omwille van het toedoen van ‘anderen’, ….
Vanuit deze betekenis, vanuit dit verhaal, is er eigenlijk maar één mogelijkheid: opgeven, en excuses verzinnen waarom het niet kan. Vanuit dit verhaal word ik geleid door de angst van het falen en wil ik mijn gezichtsverlies voorkomen. Ah yes, my ego is in the game then.
Vanuit het bewust kiezen en inzetten van mijn groeimindset weet ik dat ik ten alle tijde meester kan zijn van het verhaal dat ik mezelf vertel. Ik weet dat ik ten allen tijde de regie heb over de betekenis die ik geef aan een gebeurtenis. Ik weet dat de betekenis die ik geef aan een gebeurtenis niet alleen mijn gevoel zal bepalen, maar ook de actie die ik al dan niet zal ondernemen. Het verhaal dat ik mezelf vertel bepaalt dus ook de progressie die ik maak. En de progressie die ik maak leidt tot het gevoel van voldoening.
Dus, waar zit de gamechanger?
Niet in het blijven luisteren naar alle onzin die ik mezelf kan vertellen. Wel naar het vertellen van verhalen die mij optillen en in beweging brengen en houden.
Are you building yourself up or beating yourself down? Choose wisely.
Als ik nu vastzit in de uitvoering zeg ik dingen tegen mezelf die klinken als:
Ik vind dit leuk; ik kan dit; ik heb hiervoor gekozen; ik heb gekozen om me hier fantastisch bij te voelen; ik maak vooruitgang; ik ben aan het leren hoe beter te worden hierin; ik groei; ….
Ik zeg meestal een combinatie van deze of andere statements. Ik blijf ze herhalen mét zekerheid in mijn stem en mét een lach op mijn gezicht.
Totdat ik de goesting opnieuw voel om verder te doen.
Dit kan dwaas klinken. Maar dwaas is beter dan jezelf kleineren. Dwaas is beter dan blijven doen wat niet werkt. Dwaas breekt je oud patroon en is PLEZANT.
Dit alleen maar lezen is echt niet genoeg.
Ik nodig je uit om het daadwerkelijk uit te proberen en de shift te ervaren in je mindset. In het begin kan het een aantal minuten duren alvorens je deze ervaart. Maar hoe meer je oefent, hoe vaardiger je wordt, hoe sneller je de shift zal ervaren. Zeker als je de incantatie, want dat is het eigenlijk wel, hardop zegt, assertief, al stappend én met een lach op je gezicht! Je zet je mind en je lichaam dan in om jou te ondersteunen. In plaats van omgekeerd.
Zo herschrijf je stap voor stap je oud verhaal. Zo doorbreek je je oud halsstarrig patroon van vast blijven zitten op een plek waar je niet wilt zitten.
Op een gegeven moment zal je brein je nieuw verhaal als default gebruiken. Omdat het zo dikwijls de revue gepasseerd is. En het oude verhaal van: ik kan het niet, ik ben hier niet voor gemaakt, dit is te moeilijk, dit is niet voor mij, pffff ik ben altijd zo moe, ….. vervaagt stap voor stap.
Wat heb je te verliezen? Niets!
Wat heb je te winnen? Een tool die je elke dag opnieuw kunt inzetten. Een tool die je stap voor stap helpt om die dingen te doen die je anders zou opgeven omdat je blijft hangen in je verhaal.
Maak zinnetjes die je aan jezelf kan zeggen. In het Nederlands of in het Engels, of in de taal die het gemakkelijkst bekt voor jou. Oefen ze in, hou ze binnen hand- en oogbereik zodat ze er zijn wanneer je ze nodig hebt. Experimenteer. Make it work for You.
Je zal merken dat hoe meer je jezelf waardeert, hoe meer je andere ook oprecht waardeert. Het ene kan niet zonder het andere. En dan kan er plots veel meer SAMEN dan ooit ervoor. Gewoon omdat jij jezelf bent beginnen toespreken en zien voor wie je bent. Een mooi en prachtig mens!
Ik ben vandaag gaan wandelen. Zeer pittige wandeling. Met veel hoogteverschillen. En hagel en regen op de kop toe. In plaats van te luisteren naar mezelf, te zagen en klagen, te puffen en het moment volledig te missen heb ik mezelf toegesproken. De volgende incantatie heb ik herhaald totdat ik met een stralende breed-smoel-kikker-lach op mijn gezicht in de storm zat te wandelen aan een snelheid die meer op joggen leek dan wandelen, MET plezier en MET voldoening: “Every day, in every way, my body is getting stronger, yes!”.
Eenmaal thuis heb ik mezelf ook nog eens geprezen “I am amazing”.
Waarom is dit belangrijk? Om mijn brein en zenuwstelsel te voeden, zodat ze een volgende pittige wandeling stap voor stap, meer en meer aan dit geweldig gevoel gaan associëren.
Alles wat ik vertel is niet filosofisch. Er is wetenschappelijk materiaal voor handen waarin men ons brein, ons zenuwstelsel, onze hormonenproductie monitort en het effect ziet tussen wat we aan onszelf zeggen en hoe ons lichaam hierop reageert. En de bijdragen die dit dan heeft op onze daadkracht en voldoening.
En ik hoor je al zeggen – want het is ook wat ik mezelf jaren verteld heb – je hebt toch niet de volledige regie over het verhaal? Er zijn toch dingen die gebeuren buiten onze wil om. Er zijn zelfs zeer erge dingen die ons overkomen, waardoor ons leven op zijn kop komt te staan?
Klopt. Daar zijn andere tools voor. De essentie blijft wel hetzelfde. De kracht zit in de betekenis die je aan iets geeft. Deze maakt het verschil tussen al dan niet lijden. Pijn zullen we allemaal van tijd tot tijd ervaren. Maar of we eronder lijden is een keuze, bepaald door het verhaal dat je eraan hangt.
Let’s talk to ourselves in an uplifting way …
Let’s lead our mindset, not follow …
Let’s trust our voice, not doubt …
Let’s start today, and every other day of our life…
Slim omgaan met feedback is cruciaal in onzeker en spannende tijden.
Ik geef nu al een tijdje webinars. Telkens in een andere setting. Telkens voor een ander publiek.
Elke keer opnieuw vind ik het geweldig om mijn kennis en mijn kijk op de wereld te mogen delen.
Een visie die ik nooit had kunnen vormen zonder al het waarde-vol materiaal dat ik ter beschikking heb. Kennis en inzichten van al de mensen die ons voor zijn gegaan en dit hebben willen delen. Mensen van vandaag, van gisteren en van vorige eeuwen. Mensen van hier en van ginder.
Ik ben enkel maar een schakel in het groter geheel. Is dat ook niet een vorm van co-creatie?
Een vorm die me bescheidenheid helpt omarmen. Een vorm die me de relativiteit der dingen helpt herinneren. Een vorm die het gevoel van dankbaarheid instant in me activeert.
Want ik ben één van die gelukzakken die al die wijsheden gewoon ter beschikking kan hebben op momenten dat ik hiervoor kies. Via boeken, via opleidingen, via coaching, via de wereldberoemde Dr. Google.
The more I grow and excel, the more everyone does. I feel as working together for a beautiful future for everyone.
Elke keer opnieuw vind ik het geven van een webinar ook heel erg spannend. Ga ik de juiste woorden vinden op het juiste moment? Ga ik de goede linken weten te leggen opdat de participanten begrijpen wat ik bedoel? Ga ik de boodschap goed weten over te brengen?
Ik ervaar het als nog spannender om webinars in het Engels of in het Frans te geven.
Die spanning is een uitnodiging voor mij om me eraan te herinneren dat het niet gaat om mij. Ik ben enkel maar die ene kleine schakel. Als ex-perfectioniste helpt het volgend zinnetje mij nog steeds:
Ik ben hier niet om perfect te zijn, ik ben hier om een boodschap te vertellen
Wat zeg jij tegen jezelf om je niet te laten blokkeren door dat spannend gevoel?
Misschien stel jij je ondertussen de vraag wat dit nu allemaal met de titel van deze blog te maken heeft?
Wel, deze week heb ik een webinar mogen geven bij een nieuwe klant met als titel : “Hoe het kiezen voor een groeimindset je kan helpen tijdens onzekere tijden”.
De webinar was voor de Franstalige medewerkers van dit bedrijf, dus te geven in het Frans. Een webinar dat we veel geven tegenwoordig. We reviewen ook elke keer opnieuw de inhoud aan de hand van de ontvangen feedback van voorgaande participanten. Ten opzichte van de vorige versie hebben we er deze keer het topic “Hoe omgaan met feedback?” aan toegevoegd.
In mijn hoofd was het heel helder waarom dit erin hoort.
Enkel was ik vergeten de link te leggen voor de participanten. Waardoor uiteraard de feedback volgt dat men niet begrijpt waarom dit een topic is in dit webinar. Zeer logische reactie natuurlijk. Mea Culpa.
En zo rees het idee om mijn logica uit te leggen in de deze blog.
Waarom is het slim leren omgaan met feedback belangrijk, zeker in onzekere en spannende tijden?
Mijn logica.
Omdat we hopeloos veel tijd en energie verliezen aan het blijven herkauwen van “negatieve” feedback. Er zijn heel veel mensen die feedback zeer persoonlijk nemen. Omdat ze het identificeren met hun persoon. Ze benaderen het vanuit een statische mindset: iets niet goed genoeg doen staat dan gelijk aan ik ben niet goed genoeg. En dit helpt niemand. Noch de feedback-ontvanger, noch de feedback-gever.
Als ontvanger voel je je aangevallen, waardoor je in de verdediging gaat. Je hebt als het ware dan je “hele zijn, je hele persoon” te beschermen.
Als gever raak je gefrustreerd want je hebt de perceptie dat de ander de boodschap niet wilt horen.
Niet erg ondersteunend voor de relatie dus. Dit geldt trouwens voor alle types van relatie, professioneel en privé.
By the way, we hebben allemaal momenten dat we ons in een statische mindset bevinden. Dat maakt ons mens. Wat ons ook mens maakt is weten dat er altijd een andere keuze mogelijk is. Als we willen en hiervoor het werk willen doen.
Bijkomend werken de meeste kenniswerkers vandaag van thuis en gebeurt de meeste interactie met het werk online. Wat al sowieso een uitdaging is voor samen-werking. Zowel voor samenwerking thuis met de huisgenoten als die op het werk met collega’s.
Begin je mijn redenering te zien waarom het slim omgaan met feedback aandacht verdient?
Behind every complaint is a desire
Ja, inderdaad.
Omdat het nu, meer dan ooit, belangrijk is om
oprecht te willen luisteren naar de boodschap achter het “verwijt”;
de ander te willen begrijpen, alvorens begrepen te worden.
Onzekere en spannende tijden brengen scherpe kantjes naar boven. Bij elk van ons. Daardoor communiceren we soms niet altijd op een constructieve manier.
Dat brengt spanningen met zich mee tussen mensen, alsook een onveilig gevoel, waardoor je stopt met spreken met elkaar. En vooral start met spreken tegen elkaar.
Wat wij vandaag allemaal nodig hebben is een “veilig” gevoel cruciaal voor “samen-werking”. Cruciaal om ideeën gehoor te geven, verbeteringen voor te stellen, creativiteit te laten stromen. Cruciaal om de kleine en grote uitdagingen van vandaag op te lossen.
Uitdagingen die zich aandienen thuis, op het werk en in onze maatschappij.
If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together
Eén van de handvaten die hierbij erg helpt is om bewust te kiezen voor je groei-mindset op momenten van feedback.
Want vanuit deze mindset weet je dat het om de bal gaat en niet om de man.
Ook al kan het wel eens zijn dat de ander – omwille van stress, omwille van tijdsdruk, omwille van online, of gewoon omwille van niet weten hoe – feedback geeft op een manier die eerder op de man speelt dan op de bal.
We doen allemaal ons best met de kennis en inzichten die we vandaag hebben. Laten we dit blijven zien in onszelf en in de ander. En met compassie handelen, naar onszelf en naar de ander.
Een op groeimindset gerichte aanpak…
Die betekenisvolle bijdrage leveren en betekenisvolle vooruitgang boeken. Het verschil tussen vooruitgaan en floreren of stagneren en verwelken. Jezelf staande houden in veranderende tijden door te kiezen voor een progressiegerichte aanpak voor jezelf, het team of je bedrijf. Het loont echt de moeite.
Wil je een webinar, keynote, (online) workshop organiseren of samen een mindset-game spelen. Contacteer ons vrijblijvend voor meer info of check ons aanbod op de site.
Ook deze website gebruikt cookies zodat wij deze website kunnen blijven verbeteren èn om ervoor te zorgen dat ons aanbod optimaal wordt afgestemd op jouw wensen. Door verder gebruik te maken van deze website ga je hiermee akkoord. X
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
